Tijd voor Damocles

Zo voelt deze periode waarin een zeer na staande fataal nieuws hoort en ervaart. dat het is alsof niets meer is zoals het was. Dat de rode draad weg is of zoals de Duitsers zeggen ein Leitfaden fehlt. Dat is nog niet zo maar het voelt al wel bijna zo. Het zwaard van Damocles hangt boven ons en vooral boven onze zeer na staande. Verslagen voel ik me, nog meer op ons bordje. Het kan niet op zo lijkt het.

Tijd voor een lesje leek me zo;

Het zwaard van Damocles.

Dionysius was een koning die vier eeuwen voor Christus leefde. Hij was rijk en woonde in een duur en groot paleis. Hij doeg dure kleren en juwelen en had zelfs een groep wijze mannen om zich heen die hem moesten prijzen om zijn ego te behagen. Een van die mannen was Damocles die de koning vertelde hoe goed het leven van een koning toch was. Dionysius zei daarop tegen Damocles: "Als je denkt dat mijn leven zo geweldig is, zou je dan niet met mijn willen ruilen?"

Damocles wilde dat wel en Dionysius liet alles in orde brengen zodat Damocles het leven van de koning kon ervaren. Damocles had het heel erg naar zijn zin tot hij een heel groot zwaard ontdekte dat boven zijn hoofd hing aan een dunne paardenhaar. Hij schrok hevig en vroeg aan Dionysius waarom dit zwaard boven zijn hoofd hing. De koning vertelde toen dat zijn leven er wel heel erg comfortabel uitzag maar dat het leven van een koning ook dermate gevaarlijk was dat er symbolisch altijd een zwaard boven zijn hoofd hing. Damocles bedacht zich snel en ging terug naar zijn arme maar veel veiliger leven.

Het leven is dus nooit zeker en veilig, je moet het maar nemen zoals het komt. Dit klinkt bijna fatalistisch maar zo bedoel ik het niet. Het heeft geen zin je druk te maken over dingen die je niet veranderen kan. Dat benadert beter wat ik u mee wil geven. Het leven is een dun lijntje en wij, bijna met z'n allen, staan daar te weinig bij stil. Helpt het als we er elke dag bij stil zouden staan, waarschijnlijk niet geef ik maar antwoord op deze retorisch vraag. Het hoort tot ons afweermechanisme om dat niet te doen, wel zo goed.