Feestdagen 2023

Ferro was de titel van de vorige blog, helpt het; de ferro? Het is op dit moment nog nauwelijks te merken en daar komt nog bij dat ik last van mijn longen heb. Nu schijnt Nederland last van de longen te hebben dus zover niet iets bijzonders maar het is wel heel lastig. De Kerstdagen staan voor de deur en we hebben inmiddels alles binnen, de boodschappen en de cadeaus want sinds ons Zwitserse avontuur zijn we wel dol geworden op de Kerstman. Nu verandert de rol van de goedheiligman en zijn knechten maar wij vinden dat de Kerstman een veel prettiger uitstraling hebben. Voor ons dus de Kerstman en die deelt zijn cadeaus voor de kerstmaaltijd. Vooral ben ik blij dat ik het kan meemaken, om mee te maken dat de kleinkinderen opgroeien tot zelfstandige mensen. Dat laatste wens ik iedereen toe maar vooral mezelf, daar zolang mogelijk van kunnen genieten, samen met het andere Klinkertje uiteraard. Allemaal fijne feestdagen gewenst

Ferro

Kleine Loenense waterval

Het is alweer even geleden dat ik me goed voelde, en goed als in gezond. Niet heel gezond maar veel beter als nu in ieder geval. En wanneer was dat wilde ik voor mezelf weten op dit moment in de tijd, 12 december. Nou dat was toch al even geleden; op 22 en 24 september hebben het andere Klinkertje en uw schrijven nog een behoorlijk stukje gewandeld, eerst in Loenen en vervolgens in het Wekeromse Zand, dichtbij het middelpunt van Nederland. Daarna werd het snel minder en na de laatste controle bleek ook wel waarom het niet gaat zoals het zou moeten gaan. Alle bloedwaarden die met ijzer te maken hebben waren/zijn onderuit. Geen conditie en geen lucht, letterlijk dan. Komt nog dat ik verkouden ben geworden en dat altijd gepaard met een aanslag op de longen waardoor de benauwdheid ernstiger word. Dat betekent heel veel hoesten, dag en nacht. Dus ook voor de nacht een wat rustiger plekje in huis gezocht want het andere Klinkertje moet ook kunnen slapen, nietwaar. In de tussentijd de huisarts bezocht die me een andere pufje voorschreef en die zo snel natuurlijk geen bal doet. Heel vervelend dus vandaag toch maar een E bericht gedaan, afwachten maar. Ook bericht van het ziekenhuis want het ijzer in het bloed is zo laag dat er gestart wordt met ijzerinfusen, 5 weken op donderdagmiddag een infuus. Dat zou veel moeten verbeteren en daar heb ik ook vertrouwen in, dat het dan snel weer beter gaat. Doordat de medicatie wel kan zorgen voor een lager ijzergehalte maar ook weer niet zo laag gaan ze toch ook nog weer speuren in mijn andere zwakke plek, de darmen. Daarvoor komt dan ook nog een keer een oproep want het zou kunnen dat het weer ergens bloed lekt. Net als de vorige keren zeg ik maar; niets van gemerkt en “de slechtste gids in mijn eigen lichaam ben ik zelf”. Een nieuw hoofdstuk in das Endspiel, zo ervaar ik deze periode wel.Het is nu afwachten of het ijzerinfuus zijn werk gaat doen. Dat zou enorm helpen en het is die spanning waarin we ons de laatste dagen van het jaar gaan wentelen. Of zoals de Duitsers zeggen; “nicht oft, aber immer öfter” went het probleem zich naar je toe. En het navrante is dat je er zelf heel weinig aan kan doen. De hoop op een snelle opknapbeurt is groot want dat kan alleen maar bijdragen aan fijne feestdagen, voor mij en voor ons.

Nostalgisch

De onze was wit

We zijn al een paar dagen de maand december in en nu de Goedheiligman is vertrokken storten we ons op de Kerstdagen. Dit jaar een heel lang weekend want de 24e valt op zondag en dus maandag en dinsdag Kerstmis. Hoe gaat u de Kerstdagen doorbrengen? Het andere Klinkertje en uw schrijver voornamelijk thuis en dan afwisselend computer, lekker eten, de televisie en een beetje autorijden. Het is u al eerder, meerdere malen, vertelt maar voor ons thuis was de Kerstmis altijd tweedelig. Eerste Kerstdag altijd in Eerbeek en dan ook uitgebreid eten. Tweede Kerstdag vroeg op en naar het Noorden zoals dat bij ons heette, in een te kleine auto een rit die toen ongeveer 2½ uur duurde. Naar de grens van Groningen en Drenthe waar onze grootouders van vaders kant woonden en opoe was Tweede Kerstdag jarig, elk jaar de reden dat we gingen. Met veel plezier ging ik er naar toe want oom en tante woonden vlak in de buurt, dat was mijn uiteindelijke doel. Thuis hadden we uiteraard een Kerstboom voorzien van echte kaarsen dus die branden 1 of 2 keer gedurende de periode maar bij bij oom en tante hadden ze inmiddels elektrische verlichting. Jawel, en met gekleurde lampjes die ik als kind, en nog, heel mooi vond. In de loop van de middag met kerstkransjes en chocomelk begon op televisie Billy Smart’s Kindercircus. Dat is echt de meest nostalgische herinnering die ik heb rond de Kersttijd, bijna gelukzalig zo warm en fijn moment. 

Die nostalgische momenten heb ik wel nodig om aan terug te denken in deze donkere periode, oorlog in Oekraïne en hoe ik de situatie in Gaza moet noemen weet ik niet, mensonterend doet tekort aan de situatie daar. De aanstaande verkiezingen in de USA boezemen me ook een soort van beklemming in, wat gaat daar gebeuren en wat heeft dat voor invloed op de wereldorde. Om van thuis maar niet te spreken waar de winst van de eenmanspartij de aandacht van het Kremlin heeft getrokken met zijn beweringen om de steun aan Oekraïne te staken als hij het voor het zeggen krijgt. Dat klinkt in Moskou als muziek in de oren, naast de man in Hongarije nu ook eenzelfde type in Nederland. Zo belangrijk zelfs dat ze deze week een andere ambassadeur hebben benoemd in Nederland; een havik. Iemand die de boel op scherp komt zetten. Gelukkig kan de man van de eenmanspartij zijn mond niet goed . houden en zodra het tegenzit komt er allerlei pulp van zijn hand op de sociale media te staan. Dat moet dan weer goed gepraat worden, het valt allemaal niet mee voor hem. Dan zijn er nog twee partijen die mee moeten doen met een komend kabinet die de tactiek voor elkaars neus hebben weg gekaapt, dat helpt ook niet in de goede verhoudingen. Eigenlijk willen ze beiden gedogen maar de een was wat sneller dan de ander om dat te claimen en dat gaat ook wrijving geven, voor zover dat al niet het geval is. Dan komt nog het moment waarop een eventueel regeerakkoord moet worden gepresenteerd; de eenmanspartij heeft veel zetels gescoord; niet door zijn opvattingen over islam of asielzoekers maar vooral door de beloftes over de zorg ( geen eigen bijdrage meer, mondzorg terug in het basispakket) en beloftes over eerder stoppen met werken, terug naar 65 jaar. Dat zal hij grotendeels, onder druk van de anderen en door rekenregels moeten terug draaien zonder de andere partijen de schuld te geven. Van oppositie naar besturen is een hele stap. Hij heeft lang genoeg kunnen kijken hoe anderen dat doen en deden want inmiddels nestor van de Tweede Kamer zal het hem nog niet meevallen. Voor mij is het prima, geef hem de verantwoordelijkheid en laten we zien wat het wordt, ik verwacht er weinig van. Hopelijk gaan de ogen van de stemmers open die van de ene naar de andere Messias lopen in de hoop dat er nu “echt geluisterd” gaat worden naar de zorgen van de mensen die in Nederland wonen.