Met
de toenemende werkzaamheden komt de tijd van prioriteiten stellen. Prioriteiten
over wat wel en niet te doen. Wel Bloggen of toch liever iets anders. Er moeten
keuzes worden gemaakt op dat vlak. Waar gaat de resterende energie naar toe?
Eigenlijk heb ik een hoop op het programma staan, van auto wassen en
boodschappen doen tot het schrijven van mail en brieven. Dat past soms niet
allemaal in een dag.
Wandelen, gezellig,drama, leuk, nadenken, leven, hobby, schrijven, en nog veel meer
donderdag 28 augustus 2014
dinsdag 26 augustus 2014
Foto's
Nu en dan een foto,
zo van onderweg. Deze zijn duidelijk in een lommerrijke omgeving genomen. Het ziet er mooi uit en door
de bewerking zou je jezelf bijna in de 19e eeuw wanen. Mijn mening hoor, u mag
er anders over denken. Het zijn er twee vanaf hetzelfde punt genomen maar toch
anders. Echt een mooi stukje van mijn geboorteplaats want daar is het; Landgoed Hagen in Doetinchem.
maandag 25 augustus 2014
Doetinchem
Vandaag
in Doetinchem geweest, mijn geboortestad. Niet voor de lol maar het werk. Mijn
oude werkgever liet mij, via het uitzendbureau, aanrukken op een plaats waar ik
nog nooit was geweest, maar in een positie die heel bekend was. Heel apart en
ik moest denken aan een periode lang geleden dat ik in Zutphen, voor dezelfde
werkgever en hetzelfde uitzendbureau mijn entree maakte en er de eerste 16 jaar
niet meer wegging. Die dag heug ik me nog omdat tijdens het eerste koffie
drinken door de toen aanwezige collega's duidelijk werd gemaakt dat dit een oud
gebouw was. Ze gingen er al bijna weg. Naar Doetinchem zou het gaan want dat
lag toen centraler in het verzorgingsgebied. Nou dat heeft lang geduurd want
zoals ik vandaag hoorde zijn ze uiteindelijk pas in 2008, twee jaar na dat ik
er weg was, eerste verhuisd naar het terrein en na een anderhalf jaar naar het
huidige onderkomen. Zo is het dus uiteindelijk geworden, zo liep ik er rond
vandaag. Over de layout van het gebouw, met gangen, overdekte terrassen, welk soort
natte units en vooral de positie van de verpleegpost. Allemaal over mee gepraat
en zo zitten zij er nu bij als resultaat van het werk toen. Ik moet zeggen; het is toen allemaal niet verkeerd
gegaan en het ziet er mooi uit, is praktisch en comfortabel. Wat echt nieuw is
zijn alle communicatiemiddelen die je bij je moet dragen. Maar ook waar
cliënten over beschikken, zowel persoonlijk als van het huis zal ik maar
zeggen. Het werken in Doetinchem voelde wel een beetje als een warm bad; zo heb
ik natuurlijk jaren gewerkt en het voelde toch weer vertrouwd. Het is iets wat
ik kan zo realiseerde ik me vandaag en et werd ook gewaardeerd en dat is ook
leuk. Een goeie dag voor mij, zoveel is zeker.
donderdag 21 augustus 2014
Er is er een jarig, oh nee!
Het
aloude liedje: er is er een jarig hoera, hoera gaat vandaag niet op. Er zijn er
twee jarig, onze kleinzonen die groter aan het worden zijn. Die met ons
beginnen te praten en die van alles duidelijk proberen te maken of te krijgen.
Een boeiend proces dat wij als oma en opa mogen meemaken. Vandaag zijn we even
mee geweest naar een Zweedse kruidenier die niet in dieren doet maar wel in
duiven zit. Aan een tuigje mogen ze de winkel door en dat is natuurlijk een
hele ontdekking. Op hun ooghoogte zijn andere dingen te beleven dan op onze
ooghoogte. Op, voor ons, onlogische plekken wilden ze rechtdoor, linksaf of
juist rechtsaf. Boeiend en geinig ook want de eigen wil begint zich steeds meer
te vormen. Dus liep het andere Klinkertje met de twee kleinzonen in de buurt
van de kassa waarbij de een heel keurig volgend was en de ander de kassazone
van geluid aan het voorzien was. Hij wilde iets anders dan oma wilde en liet
dat duidelijk merken. Wachtende voor de kassa hoorden we een heel arsenaal
voorbij komen waarbij het jengelen toch favoriet was. Pas toen zijn mama de
kassa gepasseerd was en snel een broodje worst had gescoord keerde de rust
terug bij de Zweedse kruidenier, geweldig.
dinsdag 19 augustus 2014
Aanpassen
zaterdag 16 augustus 2014
EK Atletiek
Zit even voor de buis
te kijken naar de marathon voor de dames. Ze lopen inmiddels al 2 uur en een
kwartier en moeten nog heel even. Mooi om te zien en is een moeilijk parcours
daar in Zurich moeten een paar keer een flinke heuvel over. Heel anders dan van
de week toen ik gekeken heb, voor een deel, naar de 50 km snelwandelen. Heel
lelijk om naar te kijken, zo bonkig ziet dat eruit. Niet mooi om te zien en ook
het snelwandelen zelf is aan regels gebonden die door een jury worden
beoordeeld. Nu ben ik de laatste om er iets van te zeggen maar als je regels
hebt moet je ze ook handhaven. Zo moet er altijd, tijdens het wandelen, contact
met de grond zijn. kon ik met blote oog wel zien dat de winnaar, net als
heel veel anderen, zich niet hield aan die regel. Dan heb ik al moeite met de
sport zelf en dan wordt de meest basale regel niet gehandhaafd. Jammer want op
zich is het een enorm prestatie, 50 km in die houding lopen. Toch zal het nooit
een hele populaire sport worden behalve voor de landen die er een traditie in
hebben. Zoals wij dat met lange baan schaatsen hebben zo is snelwandelen
een tamelijk populaire sport in de voormalige Oostbloklanden.
vrijdag 15 augustus 2014
Kliko
Tegenwoordig
proberen we mensen die dagelijkse zorg krijgen voor dagelijkse sleur te
behoeden. Hospitalisatie voorkomen heet het dan in vakjargon. Tot mijn
verrassing hebben ook de gewone mensen, zoals in onze straat, daar last van.
Het vasthouden aan gewoontes en eigenlijk van slag zijn als de dingen een
andere wending nemen dan gewoon. Zo is het vaste gewoonte dat de vuilnisbak, of
kliko, op vrijdag aan de weg gaat. De ene week de grijze en de volgende week de
groene. Deze week de grijze en jawel, in plaats dat de kliko zo tussen 8.45 en
9u geleegd wordt kwam er vanochtend geen vuilniswagen opdagen. Dat brengt
onrust en de buurt een beetje in de gaten houdend zie ik zeker twee mensen,
tegen beter weten in, elk uur de kliko controleren of ie nu geleegd is en het
ze wellicht, in de 5 secondes dat ze niet hebben opgelet, de kliko alsnog
geleegd is. Hoezo hospitalisatie, ook gewone mensen hebben behoefte aan vaste
gewoontes. Reinheid, rust en regelmaat zo werd mij tot vervelens toe
voorgehouden in de opleiding die ik deed, eind jaren zeventig. Dat was de
ruggengraat van het bestaan, zo zag ik vanochtend ook maar weer. Regelmaat is
een groot ding, daar zouden ze bij de vuilniswagendienst ook eens rekening mee
moeten houden.
woensdag 13 augustus 2014
Waar je niet zijn wil
Heeft u dat ook weleens gehad. Dat
het déja vu je overspoeld en je ineens op een plaats beland bent waar je nooit
meer wilde komen. Zonder te gaan klagen en me er vervelend onder te voelen, dat
is nu wel het geval, ik ben op een plek waar ik eigenlijk nooit meer wilde
komen. Structuur, dagritme, strenge afspraken en het liefst elke dag hetzelfde.
Dat alles op slot zit en de leiding nog echt de leiding is. Zonder wie deze
groep bewoners geen leven zouden hebben. Thuis voel ik me er al lang niet meer
en ik had nog zo gezegd; dat heb ik allemaal al beleefd en dat doe en wil ik niet
meer. Bij aankomst was al snel duidelijk dat ik juist op zo'n plek beland was
en wat doe je dan. In deze tijd; juist, bellen naar de verantwoordelijke. In
dit geval het bureau waar ik voor werk en waar ik andere afspraken mee heb. Zij
verontschuldigd zich en meldt dat ze me niet had moeten vragen voor deze klus.
Haar heb ik gewezen op haar professionaliteit en dat zij die van mij mag
verwachten zoals ik die van haar verwacht. Nogmaals excuses en ze proberen nog
een dienst te regelen. Het dient de mens zullen we maar zeggen om weer te
weten wat je niet wil.
maandag 11 augustus 2014
Bijkomen
Ben nog steeds een beetje in de
bijkommodus vanwege de festiviteiten rondom de verjaardagen en nu begint, tegen
wil en dank, een beetje routine te komen. Morgen weer op stap in de vroege
ochtend en nu wat meer uren dus dat is langzaam aan wel welkom. Vrijdag gaan we
nog een keer naar het zelfde adres en dat is de score deze week. Langzaam
begint het weer te wennen. Vandaag een test gedaan en dat ging ook wel goed al
had ik op een onderdeel liever beter ( veel beter) gescoord. Het was the day
after toch zullen we maar denken. Nu zijn cijferreeksen nooit mijn ding geweest
en ook de sommen, die in een bepaald tempo moesten worden gedaan, waren vandaag
niet mijn vriend. Hoe het u vergaat weet ik niet maar het gaat mijn leven al
zo; ik zie het of ik zie het niet. De logica valt binnen en ik denk; ja!! Maar
als ik het niet zie wordt het al een hele lastige om het wel te zien. Dat kan
ik dan soms nog wel maar niet binnen een halve minuut.
Daar moet ik dan rustig de tijd voor nemen en die was in deze test niet ingebouwd. Het ging maar om dit ene deel van de test voor de rest lijkt het me prima. Afwachten wat de dames en heren opdrachtgevers
ervan vinden. Stuurt dit nu een bepaalde kant op en zo ja; welke? Deze week verwacht ik een telefoontje om het resultaat te bespreken. Dan
wordt wellicht ook duidelijk wat de richting gaat worden die nodig is om weer in schwung te komen.
U hoort nader van mij.
Daar moet ik dan rustig de tijd voor nemen en die was in deze test niet ingebouwd. Het ging maar om dit ene deel van de test voor de rest lijkt het me prima. Afwachten wat de dames en heren opdrachtgevers
ervan vinden. Stuurt dit nu een bepaalde kant op en zo ja; welke? Deze week verwacht ik een telefoontje om het resultaat te bespreken. Dan
wordt wellicht ook duidelijk wat de richting gaat worden die nodig is om weer in schwung te komen.
U hoort nader van mij.
vrijdag 8 augustus 2014
Afsluiter
Hoewel de titel misschien anders
doet vermoeden ben ik nog niet toe aan een afsluiter, dat zal later op de avond
of vannacht misschien zo zijn. Ongebruikelijk om op mijn jaardag een blog te
schrijven dat geef ik graag toe. Het komt door de andere betekenis van
afsluiter want gisteren hadden het andere Klinkertje en ik een soort van
afsluiter, afsluitend gesprek met onze club over het afgelopen jaar. Een jaar
waarin bijna allemaal mis ging wat maar mis kon gaan, in ons persoonlijke leven
dan. Waar we eigenlijk nog van aan bekomen zijn maar die gisteren een soort
afsluiter vond in gesprek met een, ons niet bekende, dame die aangezocht was
vanuit het Amsterdamse om de blik over de afdeling van onze club te werpen. Ze
was goed, te goed, voorbereid zodat het andere Klinkertje en ik, in een blik
van verstandhouding, al snel wisten hoe de afloop van dit intermezzo zou
aflopen. Hoe de hazen zouden lopen en in welke richting. Het as al snel
duidelijk en dus hebben we nogmaals ons verhaal gedaan en daarmee is het wat mij
betreft ook wel klaar. Het is voor mij een beginpunt van hoe het verder
moet gaan en daar hoort een plaats zoals ik die jarenlang heb gehad niet meer
bij. Dat ambieer ik ook niet meer en dat enkele personen daarmee erg blij
zullen zijn, ach, ook dat doet me niet veel meer. De toekomst is
belangrijk en die ligt niet in het verleden en nadat ik zulke wijze woorden mij
ineens te binnen schieten en zijn op geschreven laat ik het hierbij. Morgen
begint de toekomst.
donderdag 7 augustus 2014
Wandelen no?
Vaker
dan eens bericht ik over de wandelingen die het andere Klinkertje en ik maken.
Vooral de Veluwe, in onze achtertuin blijft interessant om over te berichten.
Als u ons ziet lopen dan ziet u een zwart hondje, en twee mensen die een beetje
belegen beginnen te worden, met rugzakje en fotocamera. Nu publiceert het andere
Klinkertje een enorme hoeveelheid aan prachtige foto's en de enkele foto die ik
maak verdwijnt meestal in het privé archief. Een poosje terug liet ik u ook al
een aantal foto's zien en dat ga ik nu weer doen. Een tweetal foto's, bewerkt
geef ik toe, die grillige vormen van de natuur moeten verbeelden. Verder genoeg
over gezegd zo; de foto's spreken hopelijk voor zich.
woensdag 6 augustus 2014
Rustgebied
Gisteravond verjaardag in het
altijd liefelijke Gendringen. De rit erheen is meestal niet zo spannend en
ook nu was het en rustig ritje. Hoe dichterbij we bij de bestemming komen hoe
rustiger het naast me wordt. Doordat er vlak bij de bestemming een natuurgebied
is ontstaan door zandwinning is dat al een doel op zich geworden. Het wordt
uiteindelijk een heel mooi gebied waarvan de vraag nog maar is of het dan
toegankelijk blijft want de manier waarop het zich ontwikkeld leent zich straks
voor de term; niet betreden, rustgebied voor vogels, of broedgebied voor vogels
of iets dergelijks.
Zolang er zand gewonnen kan worden zal het niet zo'n vaart
lopen maar daarna is het nog maar de vraag. door de walkanten lijkt het zich
niet te lenen voor een recreatieplas en als de mens het niet meer kan gebruiken
mag de natuur het terug hebben. Het andere Klinkertje ziet het gebied
veranderen is er enthousiast over, en terecht. In het voorjaar zagen we op deze
plek een aantal bijzondere vogels waaronder een drietal Flamingo's. Dat schept
verplichtingen en wekt verwachtingen maar de natuur is zoals ie is; grillig en
onbetrouwbaar. Aangekomen op de nieuwe hotspot bleek dat nog maar eens te meer.
Waar het anders drassig of nat is en behoort te zijn was het bijna droog gevallen
en dat was een dikke streep door de rekening. In plaats van er een half uur te
spenderen aan het bekijken van alles wat er beweegt waren we in twee minuten
door en langs het gebied gereden zonder iets bijzonders te zien. Dat is jammer en een volgende keer is het vast weer beter, zo laat de natuur ons in ieder geval weten dat zij onvoorspelbaar is.
maandag 4 augustus 2014
Terug to basics
Nou, klusje zit erop, voor de niet
verstaanders van mijn Blog gisteren; het was 1 opdrachtje van 3 uur. Dat is het
deze week waarin ik, om allerlei redenen, niet meer kan werken. Leuk was het
wel en de manier waarop de vaste mensen met hun bewoners, die in vroeger tijden
pupillen werden genoemd, omgaan is aansprekend. Vol overgave en passie
geven zij hun mensen de aandacht die ze nodig hebben en verdienen. Het is niet
de klassieke hulpverlener - hulpvrager relatie die ze hebben. Het is een andere
waarin het leven van de een in dienst staat van de ander zonder een directe
hulpverlener verbintenis. Deze bewoners wonen ook echt daar en dat uit zich in
de manier waarop de zaken geregeld zijn en waarop met elkaar wordt om gegaan. Verder was het werk as usual, wassen, douchen, scheren, aankleden, voor eten en drinken zorgen, tanden poetsen, etc. Het was het normale gewone werk, wat ik inmiddels alweer een jaar of veertien achter me had liggen.
Al met al was het een korte, indrukwekkende periode in sneltreinvaart deze ochtend. Het was alweer voorbij voordat ik het in de gaten had, het was in ieder geval een leuke ervaring.
Al met al was het een korte, indrukwekkende periode in sneltreinvaart deze ochtend. Het was alweer voorbij voordat ik het in de gaten had, het was in ieder geval een leuke ervaring.
zondag 3 augustus 2014
Klusje
Het
klinkt een beetje vreemd misschien maar ik morgen begin ik met een nieuw
klusje. In opdracht van een uitzendbureau. Dat is na deze periode een hele
nieuwe stap in de goede richting, gaan we maar vanuit. De schoorsteen moet
roken, brood op de plank en ga nog maar even zo door. Allemaal waarheden en die
ga ik nu ten uitvoer brengen om het maar eens ouderwets uit te drukken. Dat
bureau; ik heb er al eerder voor gewerkt, lang gelden. 25 jaar geleden, in
oktober van dit jaar zou het 25 jaar worden. Ze hebben me toen goed geholpen,
ze hebben ook goed aan me verdiend denk ik en ik hoop dat ze me nu ook goed
bedienen, vice versa. Het is een andere tijd, dat merk en zie je aan alles. Met
de komst van de elektronische hulpmiddelen komt er een rooster binnen via de
mail en een account bij het bedrijf. Waar je vroeger alleen ja of ja mocht
zeggen moet je nu accorderen voor een opdracht. Een oud liedje met een waarheid
als een koe; the times they are a changing, yes they are.
Deze keer niet van Bob Dylan maar een vertolking van Joan Baez, de kwaliteit is niet fantastisch maar de het clipje met de teksten maakt veel goed.
Deze keer niet van Bob Dylan maar een vertolking van Joan Baez, de kwaliteit is niet fantastisch maar de het clipje met de teksten maakt veel goed.
vrijdag 1 augustus 2014
Sterk
"Een
beetje moe maar voldaan" is een bekende uitspraak, gezegde, die vooral
bekendheid kreeg door het gebruik in een liedje van een meneer die ik niet
nader zal noemen. Zittende in ons tuintje, waarin we de Godganse dag hard
hebben gewerkt beweer ik hetzelfde. Een beetje moe maar voldaan. De rommel, de
takken, een oud en inmiddels overbodig hok, allemaal opgeruimd en dat in een
dag tijd. Nu staat de schuur weer vol maar dat is even van later zorg, dat komt
wel weer weg volgende week. Nu is de tuin lekker opgeruimd en het grootste
object heeft nog steeds zijn functie: een volière met twee duiven. Dat is wat
rest van de eens zo beroemde en beruchte veestapel van het andere Klinkertje.
Twee duiven, de vijver met wat vissen en een hond. Nu we richting wat ouder worden
gaan heeft ze besloten dat de veestapel wordt afgebouwd en dat we moeten kunnen
gaan en staan waar we willen zonder direct aan allerlei dieren vast te zitten.
We willen de deur achter ons dicht kunnen trekken en ik verwacht dat, nadat de
duiven de eeuwige jachtvelden trotseren de grote volière in de tuin het loodje
gaat leggen. Dat geeft opnieuw veel ruimte in het toch al een beetje kleine
tuintje. Verder verwacht ik dat het andere Klinkertje opnieuw gaat proberen het
op eensgevend moment zonder hond te stellen en dat gaat niet lukken. Dus
blijven we uiteindelijk over met ons tweeën en een hond. Een makkelijke die
niet haart en die we overal mee naar toe kunnen nemen. Die met ons de deur
achter zich dicht kan trekken zodat we de wereld kunnen verkennen. Dat is wat
ik verwacht en ik bewonder haar daarvoor. Iemand die altijd zo met beesten
verweven is geweest, die zoveel van dieren houd en die daar soms veel tijd
voorover heeft dat die besluit dat wat minder moet. Dat het wat minder kan want
we zijn al een jaar of wat in de afbouwfase. Dat het allemaal ook wat
makkelijker wordt omdat het verzorgen allemaal niet meer vanzelf gaat, dat is
sterk. Cool zouden ze tegenwoordig zeggen: ik hou het op een sterk karakter.
Abonneren op:
Posts (Atom)