Limburg

Een poosje stil geweest, en terecht. Hitte was eigenlijk de grootste boosdoener en daarnaast hebben het andere Klinkertje en ik wat van vakantie genoten. Weliswaar aangepast maar toch. Zo zijn we een dag naar Zuid-Limburg geweest, heerlijk en mooi. Het weer werkte mee, wel warm maar net niet te. Op zoek naar wat bijzondere exemplaren in het Dierenrijk belandden we op een natuurbegraafplaats, diep in Zuid Limburg. Auto lekker onder de bomen kunnen parkeren, mooi plekje voor mij om te slapen in de auto, dat ook. Zo zie je maar dat de wensen zich aanpassen naar de omstandigheden, en die maken dat overdag nog steeds uit drie delen bestaat, en ertussen moet even geslapen worden, anders is het niet vol te houden. Goed, diep in Zuid-Limburg op een prachtig plekje belandt na een behoorlijke rit, voor ons toeristen is het dan toch heerlijk dat er maar 100 km/h mag worden gereden. Het verkeersbeeld is veel rustiger en daardoor pakken we wel vaker de snelweg om ergens te komen. Goed, diep in

Zuid-Limburg van de snel weg en een provinciale weg en Tom die ons de weg wijst met kronkelroutes, het was top. Na zoveel gereden te hebben moeten we echt even en daarvoor kwamen we terecht op een weggetje die zo uit “Dagboek van een Herdershond” leek te zijn gestapt. Voor en achter ons heuvelt het landschap om ons heen, geweldig. We hadden direct het gevoel in een ander land te zijn, en dat is Limburg natuurlijk wel een beetje. Nadat we wat gegeten, gedronken en afgeladen hadden weer verder door het steeds meer geaccidenteerde landschap. Tot we dus belanden op de eerste bestemming, in de buurt van de natuurbegraafplaats. Onderaan een heuvel lag de parkeerplaats en om er te komen moesten we een hoogteverschil van zo’n dertig tot veertig meter overbruggen, en overbruggen betekent klimmen in dit geval. Daar aan gekomen bleek al snel dat het gezochte hier niet kon worden gevonden maar toch de schoonheid van het uitzicht, en de aangelegde begraafplaats bewondert. Tegenstrijdig genoeg was het ook heel mooi, met wat grote en kleine vijvers en steeds dat uitzicht. Heel mooi en natuurlijk ingericht. Niet gevonden dus op een gegeven moment weer naar beneden en verder gelopen, vals plat, naar een ander punt in de omgeving die een mogelijkheid zou kunnen zijn. Na ook hier niets gevonden te hebben werd het tijd voor een slaapje en ging het andere Klinkertje in de buurt nog even kijken. Lekker geslapen onder de bomen en jawel; in de tussentijd had het andere Klinkertje het gewenste (zeer zeldzame) exemplaar ontdekt. Missie geslaagd en we kunnen naar huis, wat we natuurlijk niet hebben gedaan want zo vaak komen we er niet. Via Simpelveld naar Vaals gereden; en op het drielandenpunt was het een drukte van jewelste, wat een gekkenhuis. Bovendien voldeed het niet meer aan mijn herinnering, ik was er al eens geweest, een dikke veertig jaar geleden. Met Tienertoer naar Valkenburg en daarna Simpelveld alwaar op de bus gestapt moest worden naar Vaals waar de bus bij het drielandenpunt stopte. Daar stond een paal met een hekje erom heen. Niet veel te beleven, in mijn herinnering en dus op de bus en terug om via een uitstapje in Valkenburg weer de thuisreis te aanvaarden. In Valkenburg was het dat jaar, net als nu, warm en genoot ik op een terrasje mijn eerste Leeuw biertje, gebrouwen in Valkenburg, heerlijk kan ik me nog goed herinneren. Maar goed, op het drielandenpunt anno 2020 was van dit soort mooie herinneringen niets terug te vinden, een en al Horeca en de grenspaal hebben we uit de verte aanschouwd, veel te druk. In Coronatijd geen risico’s en dus zijn we uiteindelijk weer door gereden, nu richting Valkenburg aan de Geul via Margraten en

natuurlijk de kronkelroutes van Tom lieten ons hele mooie plekjes zien. Via de Cauberg kwamen we onder in Valkenburg aan, waar net na de grotten een driesprong is met allerlei cafés en restaurantjes. Het was echt ongelofelijk want die hadden ook hun terrasjes op de trottoirs gedeponeerd met als gevolg een enorme drukte. Dachten we nog dat het In Vaals druk was, nou Valkenburg spande de kroon, en onder ons commentaar dat de Corona politie hier toch goed zou kunnen cashen zijn we via het prachtige station van Valkenburg richting Sittard en Roermond terug naar huis gereden, het was een prachtige dag.

Afkoelen

Het is al een paar dagen geleden dat ik u geschreven heb en momenteel is het zo warm dat we er niet uit kunnen, al zouden we graag willen. Tegen elkaar zeggen we regelmatig dat het beter wat kouder dan warmer kan zijn. Als het dan zover is, zoals deze laatste dagen, wordt ons gelijk bewezen. Bij koude kan je de verwarming aan, een extra vest aan enzovoort. Bij warmte houd het uittrekken van kleding op een gegeven moment wel op en toch blijf je dan warm. Geheel tegen de opwarming van de aarde in, en onze opvattingen daarover, hebben we een aantal gezondigd. Gezondigd om even te ontsnappen aan de warmte buiten maar ook binnen. Ons huis schijnt geïsoleerd te zijn maar dat is vooral om de warmte er niet uit te laten waarschijnlijk, want ze komt er wel makkelijk in. Dat maakt dat we af en toe even wat anders moeten en dan de auto instappen om te genieten van de toch wel matige airco. Het helpt wel en dan koelen we af. Nu heeft deze auto een duidelijk wat mindere airco dan de vorige wagen die we mochten bezitten. Die had ook niet echt een aparte airco maar een systeem wat climatecontrol wordt genoemd, en dan weten de betreffende autobezitters over welk merk ik het heb. De huidige auto is verder prima hoor, goedkoop in het onderhoud en dat is op dit moment ook belangrijk zullen we maar denken. Natuurlijk is de hitte ook op een geven moment voorbij en kan de airco van de auto het allemaal weer prima aan. We zouden graag willen dat hij net iets krachtiger was, maar we doen het ermee. Vanavond gaan we nog weer even, even afkoelen. Het valt allemaal niet mee. Positief is wel dat de verjaardag is gevierd en dat is echt heerlijk verlopen. Ook heerlijk gegeten want in onze familie de beschikking over een barbecuemaster, die kan er echt wat van, heerlijk. En gezellig want op deze leeftijd is het net zo belangrijk dat de kleinkinderen het naar hun zin hebben tijdens zo’n verjaardag, en dat hadden ze. Zwembadje in de tuin, barbecue en een, voor mij zeldzaam, biertje erbij. Kortom; het was heerlijk. Nu rustig afwachten tot de hitte met veel harde onweersklappen afscheid gaat nemen, zo is ons voorspelt. Dat is een fijn vooruitzicht en hopende dat iedereen die onweersbuien weer goed doorkomt, tot een volgende..

Geschiedschrijving

Het nut van het bijhouden van een soort van modern dagboek is de laatste tijd voor ons wel weer aangetoond. Waar we af en toe het spoor bijster zijn waar, wat wanneer, hoe en waarom, is het nakijken van de blogs wel een uitkomst. Je kan ook zaken vergeten, of uit je geheugen wissen lijkt het wel. Ergens in 2012 een kleine poliklinische operatie en totaal vergeten dat het was gebeurd, en waarom ook alweer. Het geheugen is een vreemd ding die selectief toelaat wat je wel of niet herinnerd. En als hulpmiddel is het bijhouden van een site, of Blog in mijn geval, wel een enorm goed hulpmiddel om terug te halen wat er ooit gebeurd is. Zo had ik na de Corona toestanden last van wat kortademigheid, soms meer, soms minder. Toch maar onderzoeken en nu wachten we op een telefoontje van een nieuw verworven medische vriend. De boodschap die hij gaat brengen is nog een vraag. Opnieuw een cardiologisch probleem, en is het op te lossen of hebben ze gewoon niets gezien en moet er al dan niet verder worden gezocht. We wachten het maar af, wat in ieder geval uit deze periode bewaard blijft is dat uw schrijver het hele circus van CT, fietsen etc. weer heeft doorlopen. Soms met moeite en soms wat minder. Is het van belang dit allemaal te noteren; geen idee want acht jaar nadat ik een kleine poliklinische ingreep moest ondergaan herinner ik me het weer vanwege het vastgelegde verslagje. Is het belangrijk om allemaal te onthouden, nu even niet maar je weet maar nooit. Dus toch vanochtend maar vastleggen voordat de grote hitte toeslaat. De komende acht dagen ( tenminste) een temperatuur van 25 graden en meer, dat is iets wat me veel meer bezig houd.

Vakantie?

Dezer dagen toch meer even vrijaf van alle integratie, re-integratie en andere toestanden. Even eraf zijn was de bedoeling, kijken of dat goed gaat. Vooralsnog even niet want morgen een gesprek ergens in Apeldoorn. Dat was niet de bedoeling maar ik neem het er maar bij. Donderdag nog een telefonisch gesprek met 1 van de behandelheren en daar kijk ik wel naar uit. Daarna zou het toch even rust moeten zijn, hoewel het er ernstig uitziet voor mensen met mijn conditie. Het wordt eerst heel heet en dan een hele periode heet weer. Niet mijn idee van een fijne vakantie maar ja; de thermostaat voor boven nog nooit gevonden dus we doen het er maar mee, het vraagteken bij vakantie kan weg. Het zal waarschijnlijk toch redelijk vaak in de auto zitten met de airco aan te loeien. De laatste dagen een beetje last gehad van vastzittende nek, schouder en dat komt doordat ik ergens op de tocht heb gezeten, maar waar? Of was het toch de almaar doorloeiende airco in de auto die mij een paar frozen spieren in mijn nek- en schouderpartij heeft bezorgd? Vooralsnog is het even weg en hopen dat het zo blijft want het is geen pretje maar daarmee is alles gezegd over dit kleine drama. Wat te doen bij alsmaar heter wordend weer is de vraag en ik weet geen antwoord dat beter is da

n verkoeling zoeken, en zo rustig mogelijk blijven, dat helpt het beste. Thuis of elders? Tsja, we hebben thuis geen airco en wel in de auto, verder zijn de bossen over het algemeen net iets koeler en soms aan zee. Dat ligt er een beetje aan. Alleen is de zee wel weer een behoorlijk stukje rijden maar dat kunnen we natuurlijk, in de vroege ochtend heen, en in de late avond terug. Dat zou goed kunnen, en dan moeten we er ook zin in hebben, een halve dag in de auto. Hoewel het op de snelweg een stuk beter is sinds we maar 100 km/h mogen om de stikstof terug te dringen, dat is wel een groot genoegen. In de provincie heb je zat 2-baans autowegen waar je, met de groene middenstreep, ook 100 km/h mag rijden, niet anders dan de snelweg. Het rijdt een stuk rustiger, dat is gezegd, maar de mensen, en niet alleen chauffeurs maar ook anderen, hebben wel last van een kort lontje op het ogenblik. Zelden hoffelijk gedrag in het verkeer, of daarbuiten. Of onze Corona problemen daar debet aan zijn is iets wat me niet onwaarschijnlijk voorkomt maar het kan ook een foutieve speculatie zijn. Valt het nu pas op dat mensen een kort lontje hebben en heel erg op zichzelf gericht zijn? Dit soort observaties en meldingen schijnen wel op plaatsen voor te komen. Iets om te volgen. Dat gedrag rond de Corona neemt overigens wel kolderieke vormen aan, en als het niet zo tragisch was zou je er nog om kunnen lachen ook. De regering blijft maar hameren op 1,5 meter en de rest van Nederland houdt zich er allang niet meer aan. Zelfs zodanig dat er nu lokaal besloten moet worden tot mondkapjes om elkaar te beschermen. Wat landelijk niet besloten wordt, daarover moeten de lokale autoriteiten zich nu buigen om passende ( juridische) maatregelen te nemen. Als het werkt zijn ze blij in Den Haag en kloppen zich op de borst dat ze de lokale autoriteiten zoveel lokale autonomie hebben gegund, en als het misgaat. Als het misgaat komt er een niet aflatende, laatdunkende reactie hoe ze het lokaal toch zo uit de hand hebben kunnen laten lopen, zo voorspelbaar dit. Over Trump vandaag maar niets want daar waait de wind elke dag uit een andere hoek. Er is maar 1 conclusie mogelijk; hoe sneller hij weg is hoe beter. Zal blij zijn met ieder ander die president van de USA wordt, of het Biden is of voor mijn part een andere Republikein, om het even. Deze Potas is de gevaarlijkste sinds een demente Reagan aan het roer stond.