Veranderen

We zijn de laatste dagen verplicht thuis, u snapt wel waarom als ik u zeg dat het heeft te maken met de vorige blog die ik schreef. Alleen nu is het meer Corona zoals Corona bedoelt wordt. Opnieuw huisarrest dus en dat geeft wel de tijd om wat dingen te doen waar we anders niet zo aan toe komen. Zo is het me eindelijk gelukt om mijn site (https://beginbijgeert.nl) over te krijgen naar https, een ander protocol wat te maken heeft met beveiliging. Veel sites draaien tegenwoordig op https terwijl het lang alleen nodig was voor sites die bijvoorbeeld een webshop op de site hadden, Nu heb ik die niet maar in de pikorde van Google en bijvoorbeeld Symantec (Norton) is het wel aan te bevelen. Met de helpdesk van de provider is het uiteindelijk wel gelukt om het zo te krijgen. Ben er ook wel weer een beetje trots op dat het gelukt is maar het heeft wel zweetdruppels gekost. Om maar in de beeldspraak van het kabinet te blijven; je manoeuvreert met een mistige voorruit. Soms geen idee wat je aan het doen bent of waar je naar toe gaat.Gelijk als het kabinet lijkt het hier ook wel goed te komen. Gisteravond nog gekeken naar "Even tot Hier", een satirisch programma van BNN/VARA. Wat een leuk programma, ja ook zonder musical en live publiek is het een aanrader. Wat een geweldige goede grappen, en zonder publiek zijn ze nog een tik sarcastischer dan met. En er is genoeg om kritisch, satirisch of sarcastisch over te zijn. Zij hadden gisteravond al thema de BOA gekozen en goed uitgepakt, subliem gedaan. Ze kiezen altijd voor een binnenlands onderwerp want als ze ook buiten onze grenzen kijken is er nog genoeg te doen deze week. De publieke dood van een Afro-American man in Minneapolis deze week heeft de geest uit de fles gehaald en het houdt nog even niet op met rellen en plunderen. Dat laatste is, hoe begrijpelijk soms ook, wel een reden voor de anderen om te benadrukken hoe erg het plunderen is, en daarmee van het eigenlijke onderwerp weg te komen. Die reden is de zwaar verankerde grondhouding in sommige delen van dat land maar ook de wereld dat alle groepen die niet blank zijn als verdacht moeten worden beschouwd, en erger nog, ook als minderwaardig moeten worden beschouwd.  Een niet uit te roeien gif is het dat groepen van mensen elkaar beschouwen als minderwaardig alleen vanwege een andere kleur of geboorteplek. Na het eerder genoemde programma kwam Op1, met Charles en Carrie, wat een fijn duo is. Te gast was de ambassadeur van de USA in Nederland; dhr Hoekstra. Nederlandse naam en op zijn derde geëmigreerd naar Holland, in de USA, jawel. Hier zou het een eerste klas SGPer zijn geweest; tegen het homo huwelijk, tegen abortus en voor de doodstraf en daar een actief lid van the Tea party. Precies iemand waar we in Nederland gebrek aan hebben. Goed; hij was in Op1 en maakte een hele onzekere indruk, vooral nadat hij door enkele gasten, als Anna Gimbrere en Suzanne Kröger van Groen Links, kritisch bevraagd werd over de ietwat hopeloze situatie in zijn land. Hoewel Pete gekomen was en gehoopt had sier te maken met de lancering van Space X was het gespreksonderwerp vooral de rellen in Minneapolis en inmiddels in veel meer steden in de USA. Hij maakte een hopeloze en naar antwoorden zoekende indruk.hij meestal nogal arrogant en uit de hoogte overkomt maakte hij nu een wat meer timide ( en terecht) indruk. Good for him.

Corona, niet het bier

We gaan richting einde Corona toe, steeds meer is de economische situatie leidend in plaats van de situatie rond de ziekte zelf. Nee, niet nog een expert rond deze epidemie gaat u toespreken, maar een bezorg burger, zal ik maar zeggen. Dat er langzaam ontsluiting van de lock down plaats heeft is goed te begrijpen maar de snelheid waarmee het gaat is opmerkelijk, Evenals de onderlinge verschillen tussen sectoren. Waar de ene sector heel hard heeft geroepen en daardoor zijn zin lijkt te krijgen zijn de wat wat meer op de achtergrond opererende sectoren nu het figuurlijke haasje. En dan de tegenstrijdige adviezen, of zijn het voorschriften, vanuit de overheid, die zijn niet te volgen. Dus zoekt iedereen zijn of haar eigen weg uit de intelligente lock down. Erin ging nog goed maar het gaat er, zo op het oog, weinig intelligent aan toe, nu we eruit gaan. Het andere Klinkertje en ik blijven nog steeds in onze bubbel, zolang het kan in ieder geval, en daarna proberen ook wij intelligent te ontlocken. Het is wel een toestand want de vraag is nu; hebben we iets geleerd van deze crisis. Het lijkt er nog niet erg op; de berichten zijn vooral ge-ent op de oude economie. Hoe komen we zo snel mogelijk aan meer, en niet aan anders.Het lijkt er niet op dat de wereld deze crisis als heftig waarschuwingssignaal opgevat maar eerder als een hele vervelende hick-up. Dat er nu eisen worden gesteld aan bedrijven in zaken als duurzaamheid is reden temeer om te klagen. Dat een bedrijf als KLM met Air France zijn topman een bonus over 2019 geeft is een gotpse. Een schande voor een bedrijf wat onze nationale trots schijnt te zijn, de banenmotor van onze economie. Dit wordt veelvuldig als argument gebezigd terwijl eerder onderzoek daarnaar die illusie heeft afgebroken. Nog even een andere visie op de Europese problematiek waarin Nederland middels de minister van financiën een zeer bedenkelijke rol speelt. Solidariteit is een woord welke een stee

ds negatievere lading krijgt in ons land. Dat er geen extreem rechtse partijen meeregeren is een groot goed maar op deze manier hebben ze een enorme invloed op het beleid. Rechts wil extreem rechts voorblijven, dat kan niet goed gaan want dan komen in een rechtse race terecht waar mensen aan mijn zijde van het politieke spectrum niet op zit te wachten. Wat een zegen is het dat er een as in Europa gezien wordt als de belangrijkste, als de toonaangevende, die een stabiele basis lijkt te vormen en die, als belangrijkste; solidariteit is geen vies woord. Dat mw Merkel afstand aan het nemen is van Rutte vanwege de financiële politiek  van Nederland moet niet Merkel maar Rutte aan het denken zetten. Dat hij een furieuze reactie vanuit Zuid Europa ontlokte met zijn reactie aan het adres van een chauffeur in dienst van een afvalbedrijf mag toch geen verrassing heetten. We willen graag Europa maar alleen als het os uitkomt, als we onze handel kwijt kunnen, als we onze zin krijgen en een korting op onze bijdrage. Een van de rijkste landen van de wereld wordt beschuldigt, en terecht, door een hele invloedrijke Duitser; Wolfgang Schauble, dat zij sten in plaats van brood willen geven. Die opmerking en vergelijking begrijp ik goed. Je zadelt die landen op met meer schulden en narigheid in plaats van, in deze crisis, elkaar bij te staan. Ja, wij zijn ook solidair roepen ze in Den Haag maar alleen op onze gronden. Dus solidariteit onder voorwaarden; dat is nauwelijks solidariteit te noemen. Kunnen we Merkel niet for president krijgen; "Wir schaffen das".

Huisarrest

Nadat ik vorig jaar te horen kreeg dat ik ongeneselijk ziek was leek het in eerste instantie nog een zaak van; gewoon doorgaan. En na een poosje recupereren heb ik dat ook zoveel mogelijk proberen te doen. Daarbij stap je geregeld over fysiek en psychische grenzen heen waarbij je meer doet dan goed voor je is. Medio maart van dit jaar werd ik, min of meer gedwongen, en in ieder geval tegen mijn zin, van mijn re-integratie taken af gehaald.  Het moment waarop dat gebeurde is, achteraf, een bijzonder moment doordat op 15 en 23 maart achtereenvolgens steeds strengere lock down maatregelen werden afgekondigd. Op dat moment was ik net een paar dagen thuis en dat is een groot goed gebleken, tot nu toe. Werkende ( of re-integrerend zo u wil) voor een thuiszorgteam kwam ik fysiek met niemand meer in aanraking in die werkomgeving en dat is wellicht maar goed ook. Nu, na een goeie twee maanden thuis te zijn, begint zich iets van rust te nestelen in mijn lijf en mijn brein. In mijn achterhoofd speelt de boodschap van de behandelend geneesheer die begin vorig jaar meldde dat de medicatie die ik gebruik een jaar tot anderhalf jaar, gemiddeld, zijn werk doet. Nu wil het geval dat ik toenemend kortademig wordt ( ook zonder inspanning), flink in gewicht toegenomen, en steeds vermoeider, niet de gewone moeheid als gevolg van een activiteit maar echt moe. Vorige week hebben het andere Klinkertje en ik twee dagen vijf kilometer gelopen en dat was meer dan voldoende om te beseffen dat er meer aan de hand is dan ik normaal zou vermoeden. Nu ga ik liever niet naar een dokter en denk ik altijd dat het vanzelf wel weer beter wordt maar nu moet ik bekennen niet te weten of het beter wordt. De klachten die horen bij Corona, of Covid 19, lijken wel op de problemen die ik nu ondervind. Ben al tijden meer of minder vermoeid en benauwd; komt u toch ook bekend voor, hoort bij de symptomatologie van Covid 19. De vraag is nu, voor mij; wat is er aan de hand? Is dit Covid gerelateerd, is er een verband met stoppen van werk, of is dit gerelateerd aan een algemeen verslechterend beeld als gevolg van de ziekte en de daarvoor gebruikte medicatie, die ook in haar lijst bijwerkingen alles aangeeft waar ik nu last van ondervindt? Nee, het antwoord weet ik niet en waarschijnlijk kom ik niet te weten ook. Wat wel, zeer tegen mijn natuur in, nu gaat gebeuren is dat ik bij de behandelend geneesheer aan de bel heb getrokken, net als bij de bedrijfsarts. Het gaat een stuk minder goed dan ik zou willen en hoe ik me lang heb voor gedaan naar anderen, maar ook naar mezelf. Heb mezelf in mijn leven zelden zo kwetsbaar gevoeld. Dat is een harde confrontatie met de realiteit, En ik mis mijn maat sinds 20 jaar waar ik wel digitaal contact mee heb maar die ik ook al twee maanden, door de Covid 19 maatregelen, niet heb gezien noch face to face heb gesproken, gelachen, geouwehoerd, etc. Dat is bijna nog een groter gemis dan het hele Corona en werk gebeuren. Het andere Klinkertje en ik zijn categorie-1 risicoklanten en dus leven we zoveel als mogelijk in onze eigen bubbel. Dat gaat goed maar we kunnen ons nog steeds niet veilig wanen. Voor wie het nieuws volgt; er zijn allerlei theorieën over preventie van Covid, en soms een theorie over behandeling. Zo zegt een theorie dat oud verpleegkundige verzorgende, in het verleden een BCG shot hebben gehad ter preventie van Tuberculose. Nu zijn wij al redelijk op leeftijd en hebben zo'n shot gehad in een ver verleden, en het nieuwste inzicht over Covid is dat er, bij een verdenking, zo snel mogelijk begonnen moet worden met antistolling van het bloed. Nou, dan zitten het andere Klinkertje en ik ook prima op de eerste rij want ongeveer 10 jaar en meer krijgen we beiden bloedverdunners. Dat is, voor ons, een geluk bij een ongeluk maar desalniettemin; we blijven in onze bubbel tot er luid en duidelijk, vanuit betrouwbare hoek ( sorry Maurice de Hond) gezegd wordt; het is veilig voor een ieder om zich buiten de kleine kring te begeven. Tot dan houden we ons aan ons zelf gekozen en gearrangeerd huisarts ( zonder enkelband).

Brummense mot

Na een korte periode nagedacht te hebben of ik dit aan de buitenwereld wil laten weten kan ik het toch niet laten om het in ieder geval hier te publiceren.Wat is er zo belangrijk dat erover nagedacht moet worden? Dat is een zich herhalende discussie over de grootte van de gemeente, en over nut en noodzaak van gemeentelijke herindelingen. Niet iets waar ik normaal over schrijf maar na een artikel in een lokaal weekblad kon ik het niet nalaten mijn licht erover te laten schijnen. Temeer omdat de schrijver een, door mij, zeer gewaardeerde man is bij welke ik deze gedachtegang niet had verwacht. https://www.brummensnieuws.nl/reader/21574#p=4 is het bedoelde artikel; hierna mijn gedachten hierover onder de titel Brummense mot.
Brummense mot,
Bij het lezen van een artikel in het Brummens weekblad op 1 mei naar aanleiding van de brief van wethouder van Burgsteden aan de gemeenteraad van Brummen heb ik nog even gedacht, zal ik reageren? Zeer tegen mijn zin overigens want op elke oprisping in het gemeentehuis reageren heeft niet mijn voorkeur. Maar dan toch maar wat gedachten op een rij. Groter is beter, zo wordt beargumenteerd in het artikel, mijn vrije vertaling. Tot grote verbazing, in ieder geval van mij, is het sociaaldemocratische bolwerk erop gesprongen in de publiciteit en vind het ook tijd worden voor groter en beter. Neoliberaler kunnen de voormalige socialisten wat mij betreft niet worden. Waar eerst dichtbij de burger het bestuur organiseren het mantra was lijkt nu het voortschrijdend inzicht dat het allemaal anders moet. Het is een telkens terugkerende en oneindige discussie. Oorzaak voor de discussie deze keer, zoals eerder, is de benauwde financiële situatie van Brummen. Net als tijdens de vorige (financiële) crisis is de bodem van de schatkist in zicht. Dan komen er na een (politieke) crisis in het najaar van 2019 vier wethouders, drie nieuwe en 1 oudgediende. Na een klein half jaar heeft een nieuw ingevlogen wethouder, in dit geval van Burgsteden, de conclusie al klaar en neergelegd in een brief aan de gemeenteraad van Brummen. Argumenten voor een herindeling zijn heel dun en onderzoek van het Centrum Onderzoek Lokale Overheden (Coelo) van de Rijksuniversiteit in Groningen wijst uit dat deze herindelingen maar zelden succesvol zijn. Op zijn best worden de kosten, of in neoliberale termen de efficiëntie winst pas na tien jaren of meer terugverdiend. Dat er verlies aan lokale democratische waarden voor in de plaats komt en dus gebrek aan gevoel bij een paar gemeenschappen als Brummen en Eerbeek die daar, op zijn best, als losliggende dorpen aan een andere grote gemeente worden toegevoegd.Dan naar de argumenten in het artikel zelf;
Van de 355 gemeenten zijn er 85 kleiner dan Brummen, is dat een argument of een constatering, voor mij is dat het laatste. Het zegt niets over de bestuurskracht van een gemeente of zij groot of kleiner is, daar wordt dan in dit artikel niet op in gegaan, vooralsnog geen argument. Dan de gevolgen voor ambtenaren; ambitieuze ambtenaren worden geprikkeld om in grotere gemeenten te werken omdat ze daar meer kunnen verdienen. Dat is een gevoelige sneer naar het huidige ambtenarenapparaat, doen ze het niet goed, zijn ze niet goed genoeg, zetten ze zich niet in omdat ze te weinig verdienen? Nee, de conclusie is dat het vooral generalisten zijn in plaats van de door de wethouder gekoesterde specialisten. Meer kennis moet worden ingehuurd, en ja dat kost geld maar bespaard ook tegelijkertijd, dat wordt dan even niet gemeld. Door naar het aantal ambtenaren; het gegroeide aantal is een duidelijk politiek keuze, weloverwogen gemaakt door een prominent wethouder, in de vorige periode, uit dezelfde partij, het CDA.
Tot slot in het artikel volgt er een redenering met “als dan kwesties”. Als de gemeente besluit om “als dan” te gaan regeren wordt het tijd voor een herindeling. Met “als dan” kun je niet regeren maar bang in een hoekje zitten te wachten op wat komen gaat. Dat lijkt me niet de bedoeling van een sterke en krachtige gemeente, groot of kleiner. Kortom; het artikel zet een toon die er, wat mij betreft volledig naast gaat. Financieel gaat het met of zonder Corona bij twee-derde van de gemeenten financieel zeer beroerd, daarin is Brummen geen uitzondering en is daarmee geen excuus om nu opnieuw een discussie over de houdbaarheid van de gemeente te voeren. Wat Corona ons leert is dat het openbaar bestuur een veel sterkere rol zou moeten innemen in plaats van een terugtrekkende overheid een overheid die sturing en leiding geeft, en dan het best zo dicht mogelijk bij de burger, in kleinere, overzichtelijke gemeentes.

12 mei

Vandaag is het 12 mei, al sinds jaar en dag de Dag van de Verpleging, maar ook heel lang de verjaardag van mijn moeder. Nu horen komen en gaan tot het leven maar ze had voor mij nog gerust heel lang blijven. Na een slopende ziekte van een jaar, en een huiselijk ongeval als bonus vond ze het mooi genoeg geweest. Geen behandeling meer en in alle rust het allerlaatste stukje van haar leven in, en zo is het ook gegaan. Zo gemiddeld eens in de paar dagen komt ze terug; in de gesprekken tussen het andere Klinkertje en uw schrijver, in uitlatingen die iemand uit op televisie, door verhalen van haar kleinkinderen. Het geloof dat je er nog steeds bent zolang anderen het over je hebben, je als voorbeeld, als bron van een gedachte of een verhaal, of eenvoudigweg door de manier waarop ze met je omging en van je hield, wordt daardoor alleen maar sterker, er is leven na de dood alleen op een andere manier dan bedacht in het Geloof. Het zijn de onbetaalbare herinneringen die terugkomen. Zeker na de week volgend op 4 en 5 mei waarin verhalen van overlevers akelig dicht op de hare samenvallen. Het tot aan haar dood angstig zijn voor 's nachts overvliegende vliegtuigen, dat ze tijdens WOll in hun Brummense kelder op de aardappels moesten wachten tot het over was. Die angst is ze nooit meer kwijt geraakt. Dat maar ook het na-oorlogse leven heeft haar een ander mens gemaakt. Een heilige? Nee, dat was ze zeker niet maar wel een enorm fijn mens en een betere moeder kon je niet wensen. Het is 12 mei, de dag die altijd uitgebreid gevierd werd, niet vanwege de verpleging maar om haar. Daarmee blijft 12 mei een bijzondere dag die naast de verpleging, die vanwege de omstandigheden tot held zijn uitgeroepen, voor mij een dag gebleven die warme herinneringen ophaalt en die altijd speciaal zal blijven.

Voor het eerst

Bijna wil ik schrijven, ik heb genoten op 4 mei maar dat doet het minst recht aan wat ik bedoel. 4 mei heeft, dit jaar, 75 jaar na de bevrijding van Nederland, een verpletterende indruk gemaakt. Dat begon al met de speech van Arnon Grunberg in de Nieuwe Kerk in Amsterdam, wat een speech. Soms zit hij er, wat mij betreft, goed naast maar deze is om in te lijsten. Beklemmend en  vanuit het eigen perspectief geschreven en heel goed voorgedragen. Met een inhoud om te huiveren waaraan hij zelf, in zijn toespraak ook refereert; het zijn de details die maken dat wij ons de geschiedenis herinneren. Om vervolgens via twee gruwelijk gedetailleerde verhalen mee te nemen in zijn idee over herinneren, over het denken in groepen en hoe de politiek zijn verantwoordelijk niet neemt als het gaat om " de gif van het woord" . Mijn vrije vertaling van de toespraak, klopt helemaal. Dat de kritiek op zijn toespraak vrijwel direct losbarstte op Twitter maakt het dit moment in de tijd alleen maar waardevoller. Hij, Grunberg, sprak over Marokkanen als groep die weg gezet wordt. Hij heeft die groep alleen maar aangehaald omdat zij ook een groep vormen die op een andere manier vervolgd wordt, het was bedoelt als voorbeeld en Grunberg had ook een andere groep kunnen benoemen. Het gif waarvoor hij zelf zo waarschuwde droop ervan af bij de kanonnades op Twitter. Zijn boodschap kwam bij mij, an het andere Klinkertje binnen als een mokerslag, zo juist en zo van nu. De groep die hij gebruikte als voorbeeld had natuurlijk net zo goed de groep alleenstaande kinderen in Griekenland kunnen zijn, of vult u zelf iets anders in. Nadat we net een beetje bekomen waren van Arnon volgde een wandeling naar het monument op de Dam door Willem Alexander en Maxima. Nadat de taptoe had geklonken en de twee minuten stilte waren geweest was het tijd voor een van Willem. Van de ene in de andere verbazing vielen we, wat een prachtige toespraak. Voor het eerst naturel, ontspannen en zo door hem omarmd als iets van hemzelf. Dat kon je aan alles merken en toen hij de woorden uitsprak dat Sobibor in het Vondelpark begon werd het een tijdloze speech, past op elk moment in elke situatie. Dat hij daarna zijn overgrootmoeder Wilhelmina bewonderde en verguisde in een zin was een enorme bonus die vooral op andere plekken begrepen werd. Het hield hem bezig en dat kan ik alleen begrijpen vanuit zijn persoonlijke geschiedenis die gedomineerd is geweest door een Duitser die wij al heel lang geleden tot mooiste mens en Duitser van allemaal hebben verklaard. Zijn vader, prins Claus, heeft op de schouder van Willem mee geschreven aan deze speech, die, net als die van Arnon Grunberg, wat mijn betreft direct in het Vaderlandse Canon der recente geschiedenis kan.