De laatste periode weer een beetje aan de klungel. Veel last van de longen gehad en daarmee ook van mijn ribbenkast. Dit maal ben ik er met de gewone medicatie doorheen gekomen. Het is wel een terugslag geweest. Na traplopen al piepend op bed liggen wat daarna wel weer snel verbeterde maar toch. Al met al geen beste periode en ook de reden dat ik geen puf, energie had om wat te schrijven terwijl mijn hoofd bijna explodeert van alles wat ik nog kan en wil schrijven. Daarbij kwam nog ziekte in de familie en het enige wat me dan nog wel goed lukt is autorijden. Weinig hoestbuien in de auto en dat helpt wel om een stukje te rijden of grotere stukken te rijden. Dat ik nog voor taxi kan spelen en op die manier nog een beetje dienstbaar kan zijn. Wel komt het de laatste tijd veel meer voor dat ik tussen de middag meer vermoeid ben en even een slaapje moet doen. Dat nemen we op de koop toe dat die vermoeidheid, als gevolg van de hoestbuien, toegenomen is. Zover over mezelf want als je naar de wereld kijkt is mijn gezondheid het minste waar je jezelf druk over moet maken in dit luxe land. Niet een land waar alles op rolletjes gaat, ook niet in de gezondheidszorg maar waar we nog steeds maar niet moeten klagen over alle mogelijkheden die we krijgen. Tsja, die wereld staat een beetje in brand. Conflicten overal en de oorlog in Oekraïne is wat naar de achtergrond verdrongen door het eeuwig durende conflict in het Midden Oosten. De recente explosie van geweld kent geen grenzen en de 2 statenoplossing is verder weg dan ooit. Daarbij komt dat degene die het voor het zeggen heeft een zeer fragiele en vermoeide indruk maakt. De inspanningen van president Biden hebben niets uitgehaald en dat heeft alleen geleidt tot het beeld van een president die het niet meer weet. Ook zijn woordgebruik wordt steeds merkwaardiger. Hij had over een team dat oorlog voert als was het een wedstrijd. Hoewel ik zeer blij was en ben dat de Grote Gek niet aan het roer staat zouden de democraten nog eens goed om zich heen moeten kijken of er geen andere, energiekere kandidaat naar voren geschoven kan worden. Nog gekker is het in eigen land waar een demissionair kabinet de boel regeert alsof zij zich nog een eigen mening kan permitteren. In dat verband is de opstelling van de minister van LNV in zake zijn stemgedrag in de EU een merkwaardige. De 2e kamer heeft hem bij motie opgedragen tegen een nieuwe goedkeuring van Glyfosaat te stemmen hetgeen hij niet gedaan heeft maar zich van stemming onthouden ( alweer onder het mom van nieuw onderzoek). Dat er deze week geen motie van wantrouwen tegen hem is ingediend bevreemd me zeer. Anders zou je denken, triviaal maar dit is echt ernstig nu een causaal verband is aangetoond tussen het gif en de ziekte van Parkinson, niet onomstotelijk maar sterke aanwijzingen, voldoende om het gif niet meer te willen. Niet voor deze minister die zijn eigen gang gaat, ook demissionair. Dan Rutte die zich veel te snel achter Israel schaarde zonder van de hoed en de rand te weten, een demissionair premier onwaardig, maar dat wisten we allang.
