Verwondering

Het andere Klinkertje en uw schrijver zijn flink aan de wandel op het moment. Na een aantal keren 6, 7 en 8 kilometer te hebben gewandeld was het deze week wel raak, een goeie dertien kilometer trokken onder onze voeten vandaan. Na die dertien kilometer was de pap ook volledig op zeg ik maar voor de volledigheid, maar wel heel mooi. We hadden deze route al eens gelopen en dat heb ik al eens beschreven onder de titel Neue DDR? van 30-07-2013, dat ga ik dus niet overdoen. Wel nog even over die indertijd geplaatste foto’s, er is niet veel verandert, zelfde hek, nu met prikkeldraad over de bovenkant en het lage hek is weg, rest wel de rest van het hekwerk met een vrij nieuw bordje waarop te lezen is dat het verboden terrein is achter het hekwerk. En dat midden in het bos compleet met een soort van Kolonnenweg (beton blokken weg van Oost Duitse makelij, ziet er een beetje uit als grasbeton blokken in Nederland, met uitsparingen bedoelt om beton te sparen), het is er allemaal nog, toch weer met lichte verbijstering aanschouwd. Wat jammer is het dat er hier een harde grens loopt tussen het gebied van wijlen jhr Repelaer en Natuurmonumenten. Het gebied is al 150 jaar niet open gesteld voor publiek en dat zal waarschijnlijk wel nog een tijd blijven. Hoopvol is wel dat er gemeentelijke monumenten op het terrein staan die gerenoveerd moeten worden met gemeentelijke subsidie want het landgoed brengt dus te weinig op om dat zelf te kunnen bekostigen. Voorwaarden die gesteld zijn aan de subsidie is dat er excursies op het landgoed worden georganiseerd en dat er tenminste een virtuele beleefbaarheid komt van het 2380 hectare grote landgoed. Het principe, voor wat hoort wat, had wat mij betreft wel wat meer mogen zijn dan de afspraken die er nu gemaakt zijn maar alle begin is moeilijk. Als je zo gewend bent aan een besloten landgoed, compleet met watertoren, landhuis en boerderijen dan is het vervelend als er ineens pottekijkers in de buurt zijn. De transparantie die een subsidie vereist is wat mij betreft verre van ingelost en daar zullen de bewoners van het landgoed in de loop der tijd maar aan moeten wennen. Hoewel ik niet veel vertrouwen heb in de gemeente Apeldoorn en dan heb ik het vooral over het verkwanselen van het Alba gat in Loenen. Verkocht aan een particulier die de hele boel heeft afgesloten voor eigen plezier. En daar meende ik toch dat afspraak was dat de firma Alba het als natuurgebied voor het algemeen nut had moeten achterlaten, maar ik laat me graag corrigeren. Het geld wat dat heeft op gebracht moest Apeldoorn door een lastige periode heen helpen maar het blijft stuitend dat kapitaal op deze manier met gemeenschappelijk bezit kan omgaan, en een gemeente die dat toelaat, belachelijk. 

Terug naar de wandeling want we hebben genoten van mooie uitzichten en zoals het kaartje aangeeft, de startplaats is Groenendaal, het tunneltje onderdoor en dan het Deelerwoud in. Uiteindelijk staan we halverwege ongeveer bij de landingsbaan van luchtmachtbasis Deelen, in ieder geval zou je er uitzicht op kunnen hebben. Nieuw aangeplante bebossing laat dit uitzicht niet toe maar dan weet u ongeveer het kaartje te interpreteren. Op tijd vertrokken werd het zo na de middag wel echt warm en verliep de tocht wat moeizamer. Ook al omdat er dan toch een heuvel of 4 geklommen dient te worden na het 9 kilometerpunt en als de kuiten al wat stijf aan het worden zijn begint het een beproeving te worden. Maar we zijn wat trots dat we deze hebben doorstaan. Slotsom van deze dag; heerlijk gewandeld en in het vervolg nog iets vroeger beginnen.

Trotse Dagen

Gisteren, na veel wikken en wegen, uiteindelijk toch de hele Mac leeg gehaald en opnieuw geïnstalleerd en dat ging bijna makkelijk, een paar van die dingen waar je tegenaan loopt maar het viel me mee. Dat is een prettige gedachte voor volgende keren want nu geen onzin programma’s meer installeren, alleen wat ik echt nodig heb, en dat is niet eens zoveel. Nu red ik me met 1 browser en het email programma van Apple zelf, geen andere geïnstalleerd maar leren werken met wat er is. Dat scheelt enorm in de snelheid van het apparaat, niet als nieuw maar wel veel beter en dat is zeer bemoedigend moet ik zeggen, bijna onverwacht ook. Als niets meer helpt dan maar helemaal leeg halen, uithuilen en opnieuw beginnen maar zo makkelijk, best wel trots. Minstens zo trots vandaag op mezelf en het andere Klinkertje want we zijn vanochtend heerlijk naar “de Kouwerik” gelopen op de Zilvense heide in Loenen. Wat en rust en wat een heerlijkheid, echt genoten van het wandelen, van het gezelschap uiteraard en van de omgeving. Een goeie 10 kilometer waarin we ons in de eerste kilometers alleen waanden op de Grote Stille Heide. Wat een paar lekkere dagen gehad en prestaties geleverd waarvan ik een paar maanden geleden dacht; dit komt niet meer terug. Die plaatsen kan ik door conditiegebrek nooit meer bezoeken c.q. bewandelen, en dat maakt me trots, op mezelf en op het andere Klinkertje die nog meer meer kilometers heeft verwerkt, heel erg goed gevoel.

Spreuk

We proberen het weer een beetje op te pakken, het andere Klinkertje en uw schrijver; we wandelen door de "achtertuin". Dit maal een deel van het Rozendaalse veld als ons doel want voor ons beiden tamelijk onbekend. Meest markante landmark is de Brandtoren die er al staat van begin van de vorige eeuw. Het is een reliek uit een verleden waarin vanuit die toren de Veluwe overzien kon worden als brandpreventie. Hij was bijna neer gegaan maar een groep vrijwilligers heeft dat gelukkig weten te voorkomen. Vanaf de Brandtoren wandelen we richting een hoog punt in het landschap waarin ik, in de verte, en na veel moeite de skyline van Deventer herken. Thuis opgezocht en het zicht moet dus meer als 25 kilometer hebben bedragen en met de verrekijker zie ik in eerste instantie wel een skyline maar is het Apeldoorn, of toch Zutphen of nee, dat moet Deventer zijn met zijn markante kerktoren en de twee glimmende gebouwen op het industrieterrein. Nou, weer een zorg minder. Zorgelijk is wel dat het andere Klinkertje een stuk verder is doorgelopen en ik haar in de verste verte niet meer zie, ook de app biedt geen uitkomst noch de meegebrachte verrekijker. Na een kleine 15 minuten begin ik toch wat ongerust te worden en pak de door haar meegebrachte rugtas op en wandel toch maar die richting op. Na een kleine 5 minuten zie ik herkenning en het andere Klinkertje aan komen wandelen. Zich natuurlijk van geen kwaad bewust en na een hereniging wandelen we weer terug omdat we niet precies weten hoe het in dit deel van de heide loopt. Komt er nog een pad of niet? We besluiten het risico niet te nemen en wandelen op ons gemak terug naar d auto. Op een van de apps had ik gezien dat er vlak in de buurt een herinneringsmonument is vanuit de Tweede Wereldoorlog. We wandelen dus nog even verder en komen bij een plek in het bos waar een betonnen trap staat en nog wat andere betonnen elementen. Voordat je er komt is er een gepolijste steen met inscriptie, zie foto. De tekst is zowel banaal als ook heel veel zeggend. Het slaat ook niet direct op de Tweede Wereldoorlog want je zou deze steen op zoveel plaatsen kunnen leggen en dan zou het ook passend zijn.  "Lager kan een mens niet zakken" zo staat er te lezen op de steen. De steen is geplaatst op het oude vliegveld Deelen wat in de oorlog van gigantische omvang was en de plek is een radiopeilstation met de naam "Teerose". Kort onderzoek leert dat er twee "Teerosen" waren want de andere lag hemelsbreed een kilometer verderop op een heuvel in het landschap. Waarom of dat zo heette is me niet duidelijk want er groeien geen theerozen op de heide, lijkt me. Wel hadden de Duitsers er een soort barakkenkamp wat bij de lokale bevolking Moffendorp heette. Nu nog even naar de tekst op de steen; gezocht en gevonden. De tekst komt van een kunstenaar en op de site van Natuurmonumenten, eigenaar en beheerder van dit deel van de Veluwe kom ik het volgende tegen; "

Kunstenaar Eugène Terwindt maakte een kunstwerk voor deze locatie met de tekst "Lager kan een mens niet zakken’. Het spiegelbeeld van dit kunstwerk is te vinden in de uiterwaarden bij Dieren op het laagste punt van de gemeente Rheden: ‘Hoger kan een mens niet stijgen". Nu kan ik geen verklaring vinden voor de tekst en misschien moet je er ook niet naar vragen bij de kunstenaar. Zelf had ik in ieder geval een andere tekst gekozen, ik zal u geen voorbeeld geven maar er liggen er wel wat voor de hand. 

Overigens zijn over de Teerosen nog genoeg documentatie te
vinden. https://nl.wikipedia.org/wiki/Teerose en een andere link is https://mijngelderland.nl/inhoud/verhalen/de-teerose-stellingen-op-de-zuidelijke-veluwezoom maar er zijn ongetwijfeld veel meer te vinden. Nog onder de indruk van deze nieuwe betonformaties in het bos wandel ik samen met het andere Klinkertje terug, toch wel onder de indruk van het formaat van het voormalige vliegveld en wat er allemaal is achter gebleven.