Mild optimistisch

De feestdagen dit jaar vallen precies in het midden van de weken, dat maakt deze dag; de zondag ertussen tot een beetje een rare dag. Voelt niet echt als zondag maar is het wel en dus tellen we de dagen maar af naar het nieuwe jaar. Een nieuw jaar, 2020, wat bekt dat ook lekker; twenty twenty hoorde ik al langskomen en zwanzig zwanzig zal ook wel voorkomen bij onze Oosterburen. Vanochtend ook even gekeken naar de DWDD University met daarin Robbert Dijkgraaf. Mild optimistisch is voor mij wat eruit sprong. Hij is mild optimistisch over de toestand van de aarde. Sommige dingen wat meer dan andere zaken maar toch mild optimistisch; dat is een fijn woord van onze man in Princeton. Een goed begin van de dag in ieder geval en nu gaan we zien wat de komende dagen gaan brengen. Morgen is de voorlaatste dag van het jaar en is traditioneel de dag van de oliebollen. Vroeger thuis natuurlijk waarin pa en ma met heel veel zorg en aandacht de oliebollen en appelbeignets verzorgden voor ons, als gezin ( mijn broer geen krenten in de oliebollen) maar ook voor de buurtjes, soms de familie in Brummen en kennissen in de omtrek. Het beslag werd met de hand gemaakt in oude lijmtonnen die denk ik ongeveer veertig liter groot waren. Dat was heel veel beslag en heel veel oliebollen die na Oud en Nieuw in de vriezer gingen. Aan het einde van dezelfde maand, met de verjaardag van pa, werden de laatste op gegeten. Een hele drukke tijd en het hele huis rook uiteraard naar de olie ( en de bollen) maar toch was het heel erg gezellig. Zelf ben ik blij dat we nooit aan die traditie zijn begonnen want hoe leuk ook, het heeft ook nadelen, tradities. Zo was bij ons thuis, vroeger, ook de eerste dag van nieuwe jaar een drukte van belang met alle visite, wij verkiezen het iets rustiger. Met Oudejaarsavond zijn we heerlijk met zijn tweeën,  en zo gaan we 2020 in en dag erop proberen we de kinderen en kleinkinderen te zien, dat is voor ons uitdaging genoeg. Na een zeer veel bewogen jaar verlang ik eigenlijk ook naar niets anders en heb ik de stille hoop dat 2020 een heel rustig jaar gaat worden, even zo min mogelijk gedoe en weinig "hotel Gelre" om te bezoeken. Bij ons is het natuurlijk niet anders dan voor u allen; we kunnen niet in de toekomst kijken maar hopen mag, toch?

Terugblikken

Het is eind van het jaar en we zitten nu voor de Kerst te genieten van de programma's die daarbij horen. Hoewel ik het jammer vond dat Serious Request van 3FM ophield met het Glazen Huis begint de nieuwe methode om geld op te halen voor het goede doel langzaam weer in te dalen. Zeker nadat ze gisteren en vandaag door bekend terrein aan het wandelen zijn, beginnend bij Nijmegen en via Arnhem naar Dieren en Zutphen naar Deventer. Gisteravond wandelen ze in het donker door het buitengebied van de gemeente Brummen, zowel aan de West- als de Oostzijde. De oude vrienden van RTV Veluwezoom waren zeer aanwezig op het Marktplein in Brummen en daarvoor had Leuvenheim zijn beste beentje voor gezet. Nu komen de Kerstdagen er zo aan en dat is ook de start van een ander muziekfeest voor ons; de Top 2000. Heerlijk, stom, melancholische... Bij dat laatste woord houd ik maar op want daar gaat het toch vooral om, genieten van muziek die je soms helemaal niet mooi vind maar hij blijft aan. Dan de onverbeterlijke Top 2000 a gogo op televisie waarin de heren Blokhuis en van Nieuwenhuizen een heel geijkt format afdraaien maar het hoort inmiddels net zo bij de feestdagen als vroeger Billy Smart's circus, een operette met Rudolf Shock en Margit Schramm en de gekleurde lampjes in de kerstboom bij tante Grietje en ome Pieter; puur nostalgie. Het is fijn om je daarin te wentelen zo aan het eind van het jaar en dan het nieuwe jaar fris te beginnen en de nostalgie achter je laten. Het was voor ons natuurlijk een zeer bewogen

jaar met veel pieken en dalen die hun schaduw vooruit werpen naar de komende jaren. Daarover is natuurlijk veel nagedacht maar uiteindelijk, met hulp van derden, kom je tot de conclusie dat het vooral speculeren op de toekomst is. Morgen en volgende week zijn veel dichterbij en hebben daarmee veel meer belang dan een half jaar, of 2025, ik noem maar wat. Dat kostte uiteindelijk meer dan een half jaar om zover te komen en nu, weer lichtelijk ander werk doen is het goed zo. Het andere Klinkertje heeft in het tweede deel van dit jaar ook getracht haar bijdrage te leveren in de misère en nog een paar dagen gehospitaliseerd gelegen om vervolgens heel langzaam weer een beetje op te krabbelen. Het is net als met vertrouwen; het komt te voet en gaat te paard, voor je het weet heb je weer wat anders. Dan is ook nog tot slot van al dit drama onze kleine man, onze Ülli, bij ons in huis sinds 2007, naar de eeuwige jachtvelden gegaan. Het vorige jaar nog geholpen aan een kwaadaardige tumor aan zijn poot en dit jaar in blessuretijd nog een fijn jaar met hem gehad.  Gelukkig hebben we  dan de pieken die ons overeind houden waarvan de geboorte van onze eerste kleindochter wel het hoogste hoogtepunt was het afgelopen jaar, en nog steeds is hoor. We zijn gek met onze kleinkinderen en zijn in de gelukkige omstandigheid dat we er ook elke week een dag op mogen passen. Dat maakt wel dat je binding hebt en houd met je kleinkinderen. De mensen die wel kunnen ( want dat is natuurlijk ook een punt) maar systematisch weigeren om op hun kleinkinderen te passen kunnen in dit huis op weinig begrip rekenen. We zijn eigenlijk net een gewoon gezin waarin de pieken en dalen, net als in ieder gezin, voorkomen. Hooguit zou je kunnen zeggen dat ze bij ons wel hoger en dieper zijn, maar dat is dan maar zo, Het is net zo als met de politiek, of het lokaal, provinciaal, landelijk of mondiaal is; hoge pieken en diepe dalen; waarbij voor mij de dalen overheersen. Het ter discussie stellen van allerlei instituties, nieuws afdoen als fake nieuws, de wetenschap als een mening beschouwen,  de rechterlijke macht ( ook mensen) afdoen als vertegenwoordigers van de linkse kerk, een Nexit partij oprichten, de meeste boerenacties, en ga zo maar door; het kan bij mij op weinig sympathie rekenen, allemaal dalen en weinig pieken te bekennen. Het roeptoeteren dat zo goed gaat met de economie helpt de mensen aan de onderkant van het loonhuis niet want die merken er geen moer van, dat wetende er niets aan doen vind ik meer dan teleurstellend maar moet daarvoor het hele systeem op de schop; natuurlijk niet is mijn antwoord; mensen moeten bewuster gaan stemmen. Op inhoud graag en niet afgaan op wat er maar geroepen wordt en dat klakkeloos als waarheid aannemen omdat het zulke makkelijke schijnoplossingen biedt. Pieken en dalen. Het is weer een hele eindejaar overpeinzing geworden waarbij ik me vast houdt aan het thema van dit jaar; morgen, volgende week; ver genoeg vooruit gedacht. Een mooi en vooral gezond 2020 gewenst