Wandelen, gezellig,drama, leuk, nadenken, leven, hobby, schrijven, en nog veel meer
zaterdag 27 maart 2021
Verkennen
zondag 21 maart 2021
Waden
De laatste tijd weer wat meer aan de wandel met het andere Klinkertje, zo is het filmpje aan het eind van dit bericht gemaakt op het Deelerwoud, let ook even op de meezingende leeuwerik. Het Deelerwoud is een gebied wat ons meestal dient als trainingsgebied. We kennen het gebied op ons duimpje en dat maakt dat je precies weet hoever je kan gaan qua kilometers. Deze tocht was ongeveer acht kilometer en daas voor die dag goed te doen. So wie so is acht kilometer wel ongeveer het aantal kilometers wat we makkelijker aan kunnen, nu we weer een beetje getraind zijn. Zo waren we gisterochtend op de Empese en Tondense Heide en daar was het een portie nat maar vooral heel erg mooi. Nog niet eerder had ik er zoveel water gezien en wat een prachtig resultaat levert dat op. Daarnaast was het ook bijna windstil en dat levert hele mooie spiegelingen in het water op. Ook een kilometer of acht gewandeld want er waren een paar delen afgezet in verband met het broedseizoen, goed dat ze dat doen, en nu maar hopen dat het steeds brutaler wordende publiek zich eraan houdt. Overigens hebben we daar niet veel van gemerkt uitgezonderd de twee jongedames die hun hond aan het begin van de Heide loslopend de gang lieten gaan. Vermoeid als we waren ontbrak het ons aan de energie en de moed om er iets van te zeggen want wat hadden we gesurvivald. Door modder en plassen waarna, bijna op het einde van de wandeling nog een breed water wachtte waar alleen een aantal stukken rond hout de redding moesten brengen. Dat lukte maar half waardoor de wandelschoenen nog aan het drogen en uitrusten zijn van de alle vermoeienissen van de laatste dagen. Het was heerlijk.
zondag 14 maart 2021
Teflon
Herinnering
Nu begint ook een beetje de vervaging want ik ben bij hen thuis geweest ( samen met pa natuurlijk) en dat was op de Boompjeswal in Zutphen, een bovenwoning met hoge plafonds die heel erg indruk op mij maakten, een mooi uitzicht en een wat ( zou ik nu zeggen in mijn herinnering) kitscherig uiterlijk, veel goud. Nu ben ik in de veronderstelling dat de familie ( volgens mijn herinnering alleen man en vrouw) Cohen heette. Zowel hij als zij waren in mijn herinnering hele aardige mensen voor een klein mannetje zoals ik toen was.Zoals het nu gaat; gezocht op Google maar niets van dat bedrijf of die familie terug te vinden. Onbegrijpelijk; is het mijn herinnering die me voor de gek houdt of is er een andere reden die maakt dat er van de familie Cohen, en ook niet van hun bedrijf niets terug te vinden is. Hoe kan dat? Die vraag gaat me wel weer een paar dagen bezig houden want degenen die mij antwoord zouden kunnen worden gemist. Gek is dat hoe zulke dingen je bezig kunnen houden. Dat naar aanleiding van een artikel over een nieuw boek over Joods Zutphen. Het exemplaar van 1977, zoals in de krant wordt vermeld ligt staat in de boekenkast op zolder. Toch nog maar weer eens lezen. Nog verder zoeken op internet en bedenken wie of wat me wijzer zou kunnen maken.
zaterdag 6 maart 2021
Kernenergie??
Bijna een maand gelden berichtte ik nog over de winter en zijn uithalen deze keer. Nu is het, na een redelijk warme periode opnieuw wat koud in de nacht met vannacht -5 graden.Het weer verbetert zich maar zo ook de situatie bij ons. We zijn langzaam aan weer wat aan het wandelen en gisteren hadden we, tot nu toe, onze beste dag. Na deze week een ronde van bijna 9 kilometer langs de IJssel (Rammelwaard) te hebben gewandeld welke ons best wel zwaar viel, gisteren een ronde met ongeveer dezelfde kilometers langs de Zilvense Heide in Loenen. Het liep weer bijna als vanouds. Na een toch behoorlijk klap van het ongeneselijk ziek zijn hadden we enorm de draad opgepakt met wandelen. Bijna elke dag rond de 8 tot 10 kilometer, alsof het niets was. Na de poging tot reïntegreren bleef er geen energie over om ook nog te wandelen en is de klad er aardig in gekomen, Dat we ons verder nauwelijks zorgen hoeven te maken op dat front is wel een verademing, om niet te zeggen; een heerlijkheid. Zo zijn we de laatste weken weer op gang gekomen en zoals het een goede diesel betaamt, langzaam maar steady ( weet geen andere goed Nederlands woord). Met als voorlopig hoogtepunt de wandeling gisteren die erg mooi was, heerlijk weer en een koningsblauwe lucht. Op een plek waarvan ik tijden heb gedacht; daar kom ik nooit meer, en zeker niet wandelend.
Zo heerlijk en relatief goed als het met ons gaat, zo miserabel gaat het met de rest waar wij ons weleens druk over maken. De politiek en de Corona houden ons in de greep. Juic
hen is het bijna als een praatprogramma op tv geen aandacht besteedt aan een van beiden. Hoe de komende verkiezingen zullen verlopen; nog geen idee want hoewel het niet ver meer weg is merk je wel dat diverse lijsttrekkers door de mand vallen. Geen sterk verhaal of in deze crisis duidelijk maken dat het bezuinigingsmonster alweer op de loer ligt. Zoete tijden voor KLM en zure tijden voor de rest denk ik na weer een aflevering van "Wopke on Ice". Nog een reden om niet op Omtzigt te stemmen, hoezeer ik al zijn inspanningen ook weet te waarderen. Marijnissen had gisteravond geen sterk verhaal bij Nieuwsuur en liet zich een beetje uit het veld slaan door de aanwezige interviewers, jammer vooral voor Leijten die, net als Omtzigt een enorme pluim verdient. Voor Rutte zal het niet meevallen want ik vermoed dat hij erop gerekend had dat veel maatregelen ivm de Corona vlak voor de verkiezingen wel versoepeld konden worden maar nee, gaat niet gebeuren. Alles is nog veel te wankel en dan komt hij ook nog aan met Groningen als vestigingsplaats voor een nieuwe kerncentrale. Dat deed Marijnissen in debat weer goed; serieus Groningen vroeg ze nog aan hem. Na een behoorlijk protest vanuit de provincie trok hij het plan weer in mompelend dat Groningen toch de provincie van energietransitie wilde zijn. U hoef ik toch niet uit te leggen dat onder energietransitie niet verstaan wordt; terug naar oude methoden waarvan kernenergie er een is. Sterker nog; waar in Nederland de hoop op
Even bij huis en natuurlijk net zo belangrijk maar dan persoonlijk; in de laatste weken sinds ik u sprak heeft het andere Klinkertje contact gelegd met een oude jeugdvriend die inmiddels ook al op bezoek is geweest. Dat is natuurlijk nogal veel herinneringen ophalen want we ( de oude jeugdvriend en uw schrijver) hebben genoeg beleefd waarvan ik ook nog nooit een woord op papier heb gezet. Dat geldt natuurlijk voor veel gebeurtenissen in je leven maar als ik nog een taak voor me zie is het wel om nog zoveel mogelijk op te schrijven van wat ik ( en het andere Klinkertje uiteraard) beleefd hebben in de 61 jaar dat ik op de aarde ben. Voor mezelf en het nageslacht een soort van biografie die bestaat uit allemaal fragmenten zoals Blogs uiteindelijk toch zijn. Maar met de oude jeugdvriend kwamen toch weer herinneringen los die gaan van tienertoer tot een rondreis door het Verenigd Koninkrijk, GrootBrittannië of, zoals het het vroeger aanduiden; Engeland. Daar hebben we genoeg beleefd; kortom stof genoeg om nog eens wat verhalen over te schrijven en daar moet ik mijn geheugen eens goed over aanspreken.