Bijna Kerst

Het is vandaag de kortste dag van het jaar, de dag dat 29 jaren geleden onze jongste dochter geboren werd in het Juliana ziekenhuis in Apeldoorn. Het was toen ook een zonnige dag maar, net als nu, koud en net boven nul graden. Wat het grote verschil is, behalve alles wat verandert is in 29 jaren ( computer, mobieltje, glasvezel etc) is dat we voor het tweede achtereenvolgende jaar in lockdown zitten vanwege de Covid 19 pandemie, eerst door de Alpha variant, toen de Delta variant en nu vanwege de Omikron variant. Vorig jaar omdat de inentingen te laat starten en dit jaar omdat de boostercampagne veel te laat op gang kwam. De gezondheidsraad adviseerde medio september aan de regering; bereid u voor en houd u gereed. Dat advies werd pas eind november opgevolgd und Jetzt haben wir den Salat zoals ze zo mooi in het Duits zeggen. De boostercampagne te laat op gang en mede daardoor nu in lockdown. Het andere is natuurlijk dat we te efficiënt geleefd hebben en te weinig IC bedden hebben, al langere tijd. Het zorgt er in ieder geval voor dat we voor het tweede achtereenvolgende jaar de verjaardag van onze jongste niet op een normale manier kunnen vieren. Nu komt de Kerst eraan en we zien hoe we dat met alle restricties toch een beetje kunnen vieren, op de een of andere manier. Intussen is, als mosterd na de maaltijd, er een debat aan de gang in de 2e Kamer over de lockdown. Herhaling van zetten en het levert helemaal niets op. Wat ook niets oplevert maar wel veel leuker is; eerste Kerstdag begint de Top 2000 weer. Tot aan het oude jaar lekkere muziek, daar kan ik van genieten, heerlijke tijd is dat geworden. Gestart in 1999 en dus de 22e aflevering. Even een beetje uit alle ons omringende narigheid. De kop in het zand steken zo u wil; na 2 januari laat ik de harde werkelijkheid weer tot me doordringen, tot dan.

Weekendsport

We hebben de Kerstboom staan sinds begin deze week, altijd ( en steeds meer) een hele klus maar wel fijn want het zijn echt de donkere dagen voor de feestdagen. Heel fijn dat we nu andere, en meer verlichting hebben in huis. De hele dag schemerig in huis is nu eenmaal wat hoort bij deze tijd maar dan de kerstverlichting erin door de hele huiskamer is wel iets waar ik dan naar uitkijk. Wel raar dat de F! nu pas zijn laatste weekend aan het afwerken is. Nascar is al meer dan een maand afgelopen en de F1 stopt pas na vanmiddag. De wintersport, te bekijken op de twee Duitse zenders, is ook al een week of vier bezig. De andere snelheidssporten zijn ook altijd fijn om naar te kijken. Bobslee, Rodelen of Skeleton, het kan me allemaal bekoren. Afhankelijk van de baan waar gesport wordt is het meer of minder interessant en vooral de viermansbob is nog altijd iets waar ik met bewondering naar kijk, Met nog meer bewondering kijk ik naar de Skeletonners; voor wie het niet kent is het goed te weten dat het op een klein sleetje waar ze met de borst op liggen. Dat betekent dat de renner ongeveer twintig centimeter met zijn of haar gezicht boven de ijsbaan gaat, en “head first”, zie plaatje. Bewonderenswaardige moed vind ik het en nu wil het geval dat sinds een aantal jaren een zekere Kimberly Bos mee doet aan de wereldcup. Met steeds betere resultaten want in de ranking van het wereldkampioenschap van dit jaar staat ze bovenaan. Dat is wel heel erg goed en mocht ze bijvoorbeeld een Olympische medaille halen dan voorzie ik een soort Max effect. Ineens gaan we Skeleton kijken want “we” zijn er goed in. Dat is ook een beetje irritant in de huidige fase van de F1, we zijn allemaal fan want Max doet het fantastisch. Voor iemand zoals ik, die deze sport al heel lang volgt, is dat wel een beetje treurig. Mijn eerste held was James Hunt, in een McLaren, was de brutaalste en de beste, in mij ogen dan. In de jaren tachtig wisselend fan van Prost en Senna want de Professeur (Prost) was soms slim maar Senna was meer de durfal en een van de beste ooit gezien. Jaren negentig waren, wat mij betreft, voor Ferrari en Benneton met Michael Schumacher achter het stuur. Zou ik moeten kiezen tussen Senna en Schumacher zou ik het niet weten. Nu hebben we vanmiddag de laatste race van dit seizoen en het gaat, tot op de punt gelijk, tussen Max Verstappen en Lewis Hamilton. Hamilton kan achtvoudig wereldkampioen worden en dat is natuurlijk heel goed van hem maar zoals Senna of Schumacher zal hij nooit worden. Hij toont te weinig emotie tijdens de race ( behalve dat zeurderige toontje als er iets wat hem niet aanstaat, en het team heeft het dan altijd niet goed gedaan), te weinig heldengehalte en al wint hij tien keer het wereldkampioenschap zal dat beeld voor mij niet veranderen. Geen held dus en dat geldt voor Verstappen andersom, te veel held en daardoor gaat het soms mis. Dat wordt in de loop van de jaren wel beter maar zal nooit helemaal wegslijten. Gelukkig maar.

Er zijn van die data die je altijd bijblijven, wanneer mensen getrouwd zijn, geboortedata en sterfdata. Zo is 8 december een dag die eraan komt en die dag zouden we normaal altijd bij mijn ouders zijn, op die datum, 8 december, zijn ze in 1951 getrouwd. Ze zouden nu dus 70 jaar getrouwd zijn. Zouden want ze leven beiden niet meer en dat is nog steeds wel gemis. En dat ondanks dat we een eigen stam hebben met drie dochters en aanhang en drie kleinkinderen waar we natuurlijk beretrots op zijn, en erg van houden. Het gemis blijft en eigenlijk zou je je eigen geluk nog zo graag met hun gedeeld hebben, laten zien hoe het gaat met ons allemaal. Zouden ze trots zijn? Misschien wel maar vooral bezorgd want, onder andere dat, kenmerkte het leven van mijn ouders, altijd bezorgd over hun eigen stam. Dat gevoel mis ik altijd nog, je altijd beschermd wetend door je ouwelui. Natuurlijk konden ze ons niet voor van alles beschermen maar dat hoefde vaak ook niet. Het is meer de geborgenheid die van hun aanwezigheid uit ging maakt dat je ze nog vaak mist. Net als de uitspraken van met name mijn moeder die in de gesprekken die we onderling voerden nog vaak langs komen en waarvan we onszelf nog vaak bedienen, als het zo uitkomt. Eentje die de laatste tijd vaak langs kwam door nogal wat ongelukken in de buurt; “ ie zult de boodschap maar thuus kriegen” was een vaak gehoorde reactie. Net als “ Oew verrajer slup nooit” er een was die ma nogal eens bezigde. 

 

Zolang ze het over je hebben ben je er nog, of nog niet dood, is een waarheid als een koe. 

 “En als ik dood ga, treur maar niet 

ik ben niet echt weg moet je weten 

het is de heimwee die ik achterliet, 

dood ben ik pas als jij dat bent vergeten” 

(Testament Bram Vermeulen) 

In de tijd waarin we leven zou pa de wereld niet meer begrepen hebben en ma zich steeds meer geuit hebben in de zin van: wat een wereld toch. Zij zijn op gegroeid in een hele moeilijke tijd en hebben narigheid gehad maar door de zuil waarin ze opgroeiden hun geloof in een betere toekomst gehouden. In de onzekere tijd waarin we leven ben ik bijna blij dat zij dat niet meer hoeven mee te maken. Ma hield altijd vol: “als er iets is na de dood, en ik kan het, zal ik jullie allemaal beschermen”. Dus ondanks dat jullie niet meer bij ons zijn, en ondanks dat het geloof in een hiernamaals dramatisch laag is: gefeliciteerd met deze dag, vandaag zeventig jaar geleden.

Verlichting

Het blijft het nieuws beheersen en eigenlijk is het niets nieuws; Covid 19 blijft voorlopig bij ons en we reageren er maar wat op los zo lijkt ons demissionaire kabinet te denken. Adviezen worden in de wind geslagen en bijna aan alles wordt een eigen draai gegeven. Het is niet meer te volgen; nieuwste onderwerp is de boostercampagne; de gezondheidsraad adviseerde medio september dat het kabinet zich gereed moest maken voor de boostercampagne. Beweerd een van het duo Knabbel en Babbel deze week dat ze pas onlangs een advies hadden gehad. Vroeger noemden we dat liegen en een liegende minister mag/moet weg. Niet zelf opstappen dan volgde wel een motie van wantrouwen tegen de betroffen minister. Het is echt om dol van te worden; niets is meer zoals het lijkt. De rechterlijke macht lijkt wel een tandeloos monster ten opzichte van de regering. Die geven hun eigen interpretatie aan gerechtelijke uitspraken en maken het tot hun eigen waarheid, zoals Escher; het kan wel maar ook zeker niet, Kafka mag ook natuurlijk.. Zo moest de groep die strijdt tegen Lelystad Airport opnieuw naar de rechter om een eerdere uitspraak tot uitvoering te laten brengen. Een verplichting aan een ministerie om een onderzoek openbaar te maken leidde niet tot openbaarmaking en dat moet nu dus opnieuw afgedwongen worden. Het zijn moeizame processen als een overheid niet luistert naar hetgeen onafhankelijke rechtspraak haar oplegt. Het is om somber van te worden en dat is al niet een geweldige kunst bij dit weer. Het is alweer dagen heel grijs, somber en koud, soms wat regen of natte sneeuw. Nou, echt Hollands weer hoor ik u denken maar tegenwoordig heb ik er meer last van. Vroeger interesseerde het weer me niet zo en kon het in ieder geval mijn humeur niet zo beïnvloeden als dat het tegenwoordig doet. Nu werk ik aan dit stukje en het is rond 11.30u, en we hebben de verlichting binnen nog voor een deel aan. Zo donker en somber. Maar we werken natuurlijk wel wat door; het andere Klinkertje aan foto’s en ik schrijf en lees wat. Internet is wat dat betreft wel mooi, wat buitenlandse kranten lezen voor zover dat gaat want er gaat toch steeds meer achter het slot van een abonnement. Dat valt ook wel te begrijpen maar de lezer die maar af en toe langs komt wel jammer maar goed, ook daar moet de schoorsteen roken. We gaan richting Kerst nadat de Goedheiligman na morgen weer afscheid neemt. In ons buurland Duitsland is dat heel wat makkelijker. Daar hebben ze die man niet zo kort voor de Kerst nog langs. Alles is daar al in Kerstsferen want de adventen zijn begonnen en dat is volgens mij daar het startsein voor de Kerst. Wij zijn min of meer verplicht te wachten tot 6 december alhoewel je ook in Nederland wel al veel Kerstbomen ziet staan, bij mensen in huis en volledig aangekleed. Dat helpt natuurlijk wel goed tegen de donkerte in huis. De donkere dagen voor Kerst zijn dit jaar echt donkere dagen en de Kerstverlichting zal een mooie oplossing zijn voor wat licht in huis en in ons hart zullen we maar denken.