Mooie Week, deel 2

Daags na Soesterberg, waar we nogal per ongeluk terecht kwamen, hadden we besloten om richting zee te gaan. Al een hele poos niet meer geweest. Nu zijn we al eens in Ijmuiden, Zandvoort en op de Maasvlakte geweest en nu zochten we een plekje aan zee waar we vlakbij konden parkeren, dat is dan wel zo makkelijk. De keus viel op Noordwijk aan Zee, vlakbij het strand parkeren. Op tijd weg en eenmaal aangekomen parkeren op de vooraf uitgezochte plek. Ruimte genoeg, er stonden nog drie auto,s  🚙 . Inderdaad moesten we via een betonblokkenweg een duin over en stonden we al oog in oog met de zee. Klein stukje lopen en langs de vloedlijn lopen, eerst nog even met slippers maar dat bleek niet handig. Slippers uit en in de rugtas gestopt en heerlijk verder gewandeld. Veel mensen met honden ook aan de wandel en honden mogen er loslopen, heerlijk voor ze. Het andere Klinkertje wilde nog graag kijken in de duinen. Na een stukje omhoog was het zand veel te zwaar en besloten via het strand weer terug te gaan. Op blote voeten en langs de vloedlijn, niet veel dingen zijn heerlijker dan dat. Noordwijk aan Zee hebben we alleen vanaf het strand gezien. Hotel Noordwijk en de niet te missen vuurtoren blijven ons bij. Vandaar vertrokken naar de Polderbaan bij Schiphol wat altijd leuk is. Het evenwel erg warm langs het Polderbaanpad dus na een poosje terug naar ee auto.  We hebben nog een poosje gestaan bij een andere startbaan, en dat geeft een andere kijk op het hele proces. Wel kan ik melden dat het een enorme drukte was, op Schiphol, in de lucht en erom heen. Mooie dag want lekker rustig terug gereden waarbij we, bijna thuis, nog een wild zwijn met drie jongen tegen kwamen. 

Mooie week, deel 1

Zoals u van mij gewend bent, ik zit ergens in het land. Het andere Klinkertje is op fotosafari, op zoek naar een specifieke libelle. Dat geeft mij ruimte en tijd om even een update te geven over de afgelopen week. Op maandag op zoek naar een specifieke vlinder 🦋 en daarvoor moesten we op een locatie zijn waar ik ook nog nooit geweest was. De voormalige NAVO luchtmachtbasis Soesterberg was het doel. Zoals wel vaker voorkomt zijn de militairen door het matige gebruik van een gebied een onverwachte hoeder van natuur geworden. Nu was er ook nog de kans om daarop ( de luchtmachtbasis) rond te lopen. Inmiddels omgevormd tot militair museum en een deel van de basis is nu openbaar terrein geworden, met restricties. Zo is de voormalige startbaan gesloten voor publiek van 15 maart tot 15 augustus want het kan anders de broedvogels teveel verstoren.  En laten wij 15 augustus een bezoek hebben gebracht aan het gebied, we hebben geluk, wij mogen erop en dat maakt toch indruk. 3 kilometer lang, 50 meter breed asfalt wat de indruk maakt zo weer gebruikt te kunnen worden. Geen gaten in het asfalt en geen verdere obstakels, bezorging aan beide zijden van de baan, gedeeltelijk lijkt de baan  verlichting zo weer aan te sluiten. In ieder geval maakte het, aan ons leken, een snel te operationaliseren vliegbasis. Een aansluitende baan is voor een deel  versmald en werd  vlgs Wiki, veel gebruikt door de Oranjes. In 2008, na het overlijden van prins Bernhard sr, werd de basis opgeheven, eerder durfde men in Den Haag niet schat ik zo in, geen zin in de furie van de laatste despoot van Oranje. Terug naar Soesterberg zelf waar aan de rand van de versmalde startbaan een nieuw gebouw stond, het Nationaal Militair museum, ervoor afweergeschut, een aantal oude straaljagers en twee blokken beton die ik herkende, ook zonder begeleidend bord, als delen van de Berlijnse muur. Binnen zagen we allerlei voertuigen en straaljagers. Indrukwekkend allemaal maar de meeste indruk maakte het terrein als geheel, groot, weids en omgeven door bossen, machtig en prachtig. 

Handig

Tot nu toe heb ik al mijn blogs met de handgeschreven. Dat wil zeggen getypt op de computer en soms wel eens op de mobiel getypt. 

Het heet op de iPhone Siri maar deze blog toch anders gedaan nu eens met een spraakfunctie van mijn Samsung. Verdorie nog aan toe dit is toch wel aardig makkelijk Dit scheelt een hoop bewegingen. Ik moet straks alleen nog even de boel nakijken en dan een beetje inkorten hier daar een punt hoofdletter maar voor de rest gaat het eigenlijk wel super, het scheelt wel in ieder geval een hele hoop typewerken daar ben ik eigenlijk wel blij van dat hij dat hij dat doet en nu ga ik nog eens uitvinden hoe mijn Handy ook werkt met mijn stem. Dus als ik muziek aan het luisteren ben en ik zeg; "volgend nummer" dat hij dan zegt volgend nummer zoiets.  Nou, we gaan zien in ieder geval dit is wel eventjes weer een dingetje, even iets nieuws en leuk om te doen. Altijd weer gaaf om zulke dingen uit te vinden en ik denk dat onze kinderen dat natuurlijk allang weten. Ik moet het allemaal even zien werkt en hoe dat gaat in of ik het handig vindt maar tot nu toe wat hij allemaal mee schrijft; het lijkt super handig Tot de volgende keer. 

Overigens is de Blog Dagbouw ook op deze manier tot stand gekomen, mocht u denken, wat zit die Blog grammaticaal raar in elkaar. Het is nog een heel gedoe want ik moet bekennen dat er achteraf nog heel veel werk in zat om e.e.a. een beetje op orde te krijgen.

Dag mijnbouw

Het is niet allemaal feest in Duitsland Het is soms ook echt een toestand daar in het Duitse. We kwamen

op de terugweg door een dorp heen welke leeg lijkt staan, een spookdorp. Eenmaal thuis even nagekeken; hoe zit dat want we waren ook in de buurt van die enorme dag mijnbouw in Duitsland waar ze nog steeds bruinkool aan het winnen zijn. Het is te gek voor woorden maar in deze tijd wordt daar nog bruinkool gewonnen wat nou eigenlijk gebeurd is dat er een enorm gat wordt gegraven en dat gat maken ze steeds groter zodat steeds meer bruikbaar is voor de winning van bruinkool.  Daarvoor worden allerlei dorpen en gemeenschappen opgeofferd en dat gaat niet echt heel erg vriendelijk maar meer in de zin van; we kopen je uit en als je niet uitgekocht wil worden dan onteigenen. Dat doet een particuliere maatschappij die dus in staat is om in Duitsland persoonlijk bezit te onteigenen. Als ik het allemaal goed begrijp hoor, maar ik verwacht dat het ongeveer zo loopt. Begrijpen doe ik er helemaal niets van, het is echt een bizarre toestand daar ook als je van bovenaf kijkt via Google En nog verder bovenaf is dan ook vanuit de ruimte het hele gebied goed zichtbaar. Vanuit de ruimte kan je allebei de dagbouwwerken zien en dat is echt zo groot en echt megalomaan. Oprecht echt heel veel spijt met die inwoners van die dorpen die verdwenen zijn en zeker met de inwoners van dorpen die nog moeten verdwijnen. Wij kwamen dus door Keyenberg en dat dorp stond denk ik al voor 80 90% leeg en op de nominatie om gesloopt te worden in 2024. Het is te triest voor woorden erg raar zoiets gezien te hebben. Toch vreemd dat ik mij daarover opwind maar ja zo zit ik nou een keer in elkaar voor die mensen zal het nog veel triest te zijn en zeker als ik lezen op internet wat er allemaal al gesloopt is gedaan, en hoe gemeenschappen daar uit elkaar gerukt worden. Maar ze mogen wel umsiedelen naar een ander dorp ergens een stuk verderop. Het blijft natuurlijk nooit hetzelfde voor die mensen en bedrijven. Gelukkig waren er ook wel mooie dingen te beleven onderweg gelukkig maar. Zo kwamen we door Reiffenscheid en dat was echt wel heel erg mooi met een mooie kerk en een kasteel boven op een berg, met daarvoor nog Duitse vakwerkhuizen, prachtige tegenstelling met wat we daarna zagen.

Eifel

We zijn weer terug van een vakantie in de Eifel, een hele week eruit doet een mens goed en

weer nieuwe energie op gedaan. We waren weer eens een keer in de Eifel na een een lange elders vakantie te hebben gehad toch weer een aangename verrassing. Wat een mooi gebied is het overwegend want er zijn inmiddels toch wat uitzonderingen. Het gebied waar we vroeger ( 2000 – 2005) vakantie hielden is vergeven van de windmolens. Niet zo een paar maar al tellende kom ik toch gauw tot 30 à 35 stuks. En geen kleintjes maar van die reuzen. Dat maakt het gebied er niet mooier op en hoewel het dorp waar we verbleven volledig onaangetast is is de omgeving dat zeker niet. In de Oostelijke Eifel op de heenreis eerst een gebied aan gedaan waar het andere Klinkertje wilde zoeken naar een sprinkhanen soort, heel zeldzaam uiteraard. Daar aan gekomen bleek het te koud en te winderig om überhaupt te zoeken, op dit gebied kom ik later nog wel terug. Niet de Oostelijke Eifel maar de Vulkan Eifel was het gebied waar we vakantie hielden. Met meertjes in de kraters van uitgedoofde vulkanen. Heel erg mooi om te zien en bijzonder ook. Het kraterlandschap heeft nog andere bijzondere dingen om te laten zien, zo is er een koude geiser die elke 40 minuten een straal water omhoog spuit tot zo’n vier meter en een zwavelige lucht verspreidt. Natuurlijk en daarom wel bijzonder hoewel de eerste beste fontein in een Nederlandse vijver nog hoger spuit, maar dit doet de natuur met behulp van water en opgehoopte koolzuur. Wat verder noordelijk een prachtige waterval, grotendeels begroeid met mos die het water vertraagd laat neerkomen over rotspartijen. Zelf vond ik het zeer indrukwekkend dat er nog waterpartijen zo mooi kunnen stromen. Was ik een aantal weken geleden nog lyrisch over een waterval in het Eerbeekse die weer stroomde, dit is wel een summum. Het dorp waar we verbleven is een min of meer toeristisch dorpje van een min 1000 inwoners en gelegen aan een eerder beschreven meer. Een paar restaurants en hotels en een enorme parkeerplaats om je auto te stallen als je wilde zwemmen in het gezekerde deel van het meer, alles betalen uiteraard. Wij hadden een appartement in een oud treinstation betrokken en daarvan enkele foto’s. Dat appartement is te bereiken via een vijftal trappen, geen lift uiteraard en dat was eigenlijk het enige minpunt. Het appartement was zelf prima ingericht en uitgerust met afwasmachine en een keurige badkamer. Het zou een aanrader zijn geweest als het op de begane grond had gestaan of tenminste drie trappen minder had gehad. Niet het geval dus ondanks de mooie vakantie geen aanrader, jammer. Wel een oud station van de voormalige spoorlijn Daun – Bernkastel-Kues welke nu verworden is tot een fietsweg, een pad kun je het haast niet noemen. Het stationsgebouw is dus behouden en

alleen in het trappenhuis kun je nog ruiken dat het een station is geweest. Gisteren liep ik toevallig even over de spoorbaan in Eerbeek en je ruikt precies dezelfde lucht als daar in het trappenhuis. Het nabij gelegen Daun heeft alle faciliteiten en prima supermarkten maar het herbergt ook het Wild- und Erlebnispark Daun. Een geweldig park waar wij met de auto aankomend €12,50 per persoon moesten afrekenen, kinderen onder 4 jaar gratis. Een park van 220 ha met een speciale afdeling voor berberapen en een zand/graffelweg van ruim 8 kilometer, over dat park. Er waren diverse delen waar je de auto uit mocht en voeren op speciaal aangewezen plekken. Fantastische rit maar onze kleindochter had het op een gegeven moment wel gezien en wilde naar de speeltuin. Die speeltuin werd via een omweg in het restaurant ook bezocht want er was van alles te beleven waar de attractie met de trampolines de favoriet was. Bijna niet meer mee te krijgen. Natuurlijk hebben we nog veel meer beleefd maar dat voert te ver om dat allemaal te beschrijven. Wel is er twee keer gezwommen, in het nabij gelegen meer ( een volgelopen krater van een vulkaan) en ook daar in het restaurant gegeten met pizza’s als wagenwielen en een keer in het zwembad van Schweich. Geweldig Duits bad met een aantal glijbanen waarbij de hoge glijbaan door onze kleindochter niet geschuwd werd. Er waren nog een aantal andere attracties die minder spectaculair waren en dus was de hoge glijbaan haar favoriet, geweldig, lekker water ook en prima voorzieningen. Tot slot; het landschap van de Eifel is een sterk stijgend en dalend berglandschap, meestal zijn de stijgingen en de dalingen niet lang maar kunnen wel heel stijl zijn. Op de terugweg een heel mooi exemplaar in een dorpje in de Noord-Eifel waar geen bord met een aanduiding stond maar waar een weg naar beneden stortte die ik zelf in de buurt van op, of over, de 20 graden. Reifferscheid is een prachtig dorp, tegen een berg aan gebouwd, met kerk en kasteel aan de rechterzijde van het weggetje en aan de linkerzijde Duitse Vakwerkhuizen. Eenmaal beneden aangekomen hebben we het geheel nog even bewonderd, prachtig. En zo hebben we zo’n 10 uur gedaan over een rit die over de snelweg zo’n drie uur zou kosten maar het was elk uur waard, machtig prachtig en een hele fijne vakantie achter ons latend storten we ons in het nieuwe jaar.