Moederdag

Het is vandaag 12 mei, traditioneel is de 2e zondag in mei Moederdag en viel regelmatig samen met de verjaardag van mijn moeder. Het is inmiddels 11 jaar geleden dat ze overleed en dat is alweer een hele tijd. Wonderlijk genoeg zeggen mensen altijd dat de tijd het gemis en het verdriet slijt, maar zo voelt het niet. Het blijft een gemis vooral als er speciale dingen gebeuren die je zou willen delen, in mijn geval vaak met mijn moeder. En op Moederdag en ook haar verjaardag is dat gemis, zeker dit jaar, meer aanwezig. Nu we eindelijk vandaag een rustdag hebben in het proces van verhuizen, en ik dus tijd heb om u even een berichtje te doen over de tussenstand had ik haar graag vertelt over de vorderingen die we maken. Ze zou vast een paar goed bedoelde adviezen voor ons in petto hebben en wellicht een paar mooie uitspraken. Het zal niet zo zijn, het zal nooit meer zo zijn, in gedachte altijd bij mij en het andere Klinkertje, nu we op weg zijn naar wat, naar alle waarschijnlijkheid, onze laatste woning gaat zijn. 

Hoewel we goede vooruitgang boeken met de verhuizing is het goed dat we vandaag pas op de plaats maken en onze fysiek even wat rust gunnen. Er moet natuurlijk nog veel geregeld en veel gedaan worden en het gevoel is dat we goed op schema lopen, dat gaat super. Feitelijk verhuizen we naar om de hoek maar het proces blijft hetzelfde; uitzoeken en bedenken hoe we het hebben willen. Gelukkig hebben we een mooi laminaat gevonden en is onze huidige buurman zo lief om het erin te komen leggen maar alleen laminaat doet het niet natuurlijk. Er moet ook iets met de muren en de raambekleding. Daarnaast gaan we weer over van op gas koken naar elektrisch, weer want in Zwitserland was ook alles elektrisch. Dat betekent een ander fornuis zoeken en andere pannen komt misschien ook nog aan de orde. Tot grote vreugde van uw schrijver hebben we een kleine vaatwasser kunnen overnemen, yes. Blijft natuurlijk over de inrichting van het geheel, waar zetten we onze meubels, kasten, etc neer? Het kan een heel gepuzzel worden maar hoeft natuurlijk niet. We gaan het zien, we kunnen nog even nadenken want de sleuteloverdracht zal rond 6 juni zijn. 

Nog even; wij zijn niet echte Eurovisie Songfestival (ESF) liefhebbers maar we kijken eigenlijk wel altijd en hebben ook een mening over de optredende artiesten. En nu ook een mening over de organiserende European Broadcasting Union (EBU), na het debacle met Joost Klein en de rigide maatregelen die tegen hem werden genomen waardoor hij niet meer deelnam aan de finale. De stilte vanuit de EBU over wat zich had voor gedaan deed het ergste vermoeden en is naar nu blijkt gewoon een incidentje zoals die zich dagelijks overal afspelen. Had zelf nog even de twijfel dat de stilte nodig was omdat het echt een ernstig incident zou zijn, niet dus. De rol die Israël, gewild of ongewild, gespeeld heeft en de spanning die deze delegatie schijnt te hebben

veroorzaakt, hebben mogelijk bijgedragen aan de starre houding van de EBU na het gedoetje met Joost. Overigens is het land op geen enkele wijze op de vingers getikt door de organisatie die dat gedrag wel acceptabel bleek te vinden, ook na protesten van Ierland. Belachelijk blijft het wel en er gaan al stemmen op om Joost, zo hij dat nog zou willen, gewoon volgende jaar naar Zwitserland te sturen. De Zwitsers hadden een bijzondere inzending daar niet van maar Joost was ver gekomen en was zeker, na de tele-voting, in de top 3 geëindigd. Maar we zullen het nooit weten. Het algehele gevoel op Twitter was dat op de een of andere manier het Midden Oostelijke land moest winnen en welke krachten daarachter spelen is onduidelijk, als het al waar is. We gaan afwachten hoe dit gaat aflopen maar dit zal zeker een vervolg krijgen. Met dit festival in Malmö staat de EBU zelf onder verdenking en of ze dat zo snel te boven komen is nog maar de vraag, het was in ieder geval een bijzonder festival waarin Nederland weer eens geschiedenis schreef, eerste land ooit uitgesloten tijdens het festival. Zijn er ook nog andere belangrijke dingen? Zeker wel want er schijnt een nieuw rechts kabinet aan te komen, alle signalen wijzen erop dat in de aankomende week er witte rook zal zijn. We kijken met vrezen uit naar een volgende kabinet onder dit gesternte en als het er komt durf ik de stelling wel aan dat het kabinet geen jaar zal zitten alvorens er weer nieuwe verkiezingen komen.

Met gezwinde spoed

Schreef ik in het laatste Blog dat we gingen afwachten of er qua woning iets op ons pad kwam was dat waarschijnlijk die understatement van het jaar want daags na het schrijven kregen we bevestiging dat we eerste stonden in de rij voor een hele geschikte woning. Dat kwam wel razendsnel en we moesten ook snel beslissen nadat we de woning hadden bezichtigd. Nu deden de foto’s waarin we tot nu toe de woning kenden geen recht aan de werkelijke grootte en staat van de woning. Het was meer en veel beter dan verwacht en u begrijpt geaccepteerd die woning en dat betekent verhuizen. We wonen nu bijna 35 jaren in dit huis en dan hoef ik u niet te vertellen wat er allemaal los komt van spullen die niet mee moeten verhuizen. Die moeten verkocht of weg gebracht naar de 2e hands zaak of in het uiterste geval naar het recycleplein in Zutphen. Er staat ons nog een hoop werk te wachten en dat zal reden zijn dat ik de komende tijd wat minder op dit medium te vinden ben. Zodra de tijd het weer toelaat schrijf ik het allemaal weer van me af.