Heerlijk

Afgelopen vrijdag een dagje uit geweest, naar de kust en op zoek naar een speciale vogel voor het andere Klinkertje. Een prachtige dag qua weer en we hebben ons uitstekend vermaakt aan de kust. Eerst op zoek naar een vogel en aangekomen blijkt het een snel weggetje langs water waar al vele vogelaars een plekje zochten. Nadat er voldoende foto's waren gemaakt op zoek naar een plekje om de meegenomen broodjes te eten en daarvoor even de Polderbaan opgezocht waar tot mijn grote vreugde na een minuut of tien de A-380 binnen kwam; wat een machtig gezicht blijft het toch. Na de lunch naar nog een andere vogel gezocht en daar eenmaal aan gekomen bleek de vogel net voor 10 minuten voor het laatst gezien. Het andere Klinkertje uit de auto en zoeken. Dat was voor mij een prima gelegenheid, op dit rustige plekje om mij alvast zand in de ogen te laten strooien door het zandmannetje en even de binnenkant van mijn ogen te bekijken; rust en even slaapje doen. Nadat de vogel zich niet meer liet zien hebben we koers gezet naar IJmuiden waar je prachtig een havenhoofd/pier van een kleine twee kilometer kan bewandelen. Zolang je vooruit kijkt of in de Zuidelijke richting een prachtig panorama, als je dan weer naar de kust kijkt zie je twee opvallende dingen; de bouw van een nieuwe zeesluis, wat een enorm complex gaat worden. Het andere is een enorm industrieel complex van Tata Steel, de vroegere hoogovens. Met een flink aantal heftige rookpluimen al verbeelde ik me dat het de vorige keer ernstiger was. Vooral niet naar kijken als 1 daagse toerist en genieten van zon, zee, wandelen, laag overvliegende vliegtuigen, aankomende schepen en het andere wandelende publiek. Het kost me redelijk veel energie, een hele dag onderweg maar het was meer dan de moeite waard. Na een relatief lange periode van grijs en mistroostig weer was het fijn om de Vitamine D voorraad eens goed aan te vullen, een aanrader.

 

Kiers Bult

Sinds ik weer wat meer aan de wandel ben loop ik wat vaker door en langs mijn oude buurt. Dat brengt wel mee dat ik veel van de dingen die in het verleden gewoon waren nu probeer terug te vinden, en omdat ik wandel gaat dat iets makkelijker. Voor degenen zonder historische kennis van Eerbeek wordt een onnavolgbaar blogje vrees ik maar ik doe een poging. Deze week wandelde ik door de oude buurt en waar vroeger een bospad van de Coldenhovenseweg het bos in de richting van Laag Soeren liep is nu een asfaltweg neer gelegd. Aan de zuidkant van de weg is nog steeds een klein stukje bos wat grenst aan de plaatselijke begraafplaats. Nu kon je vroeger het bospad volgen maar je kon ook het pad langs de begraafplaats kiezen en dat pad ligt er, tot mijn grote verwondering, nog steeds, althans een deeltje. Een, inmiddels overwoekerd deel, van het bospad voerde langs een heuveltje waar vroeger een huis gestaan moet hebben want in mijn herinnering lag daar wat puin en een stukje fundering. Het kan natuurlijk ook dat er een fabriekje o.i.d. heeft gestaan. Weten doe ik het niet maar wellicht anderen. Als je niet het pad langs de begraafplaats nam maar gewoon doorliep; het bos in dan kwam je na 200 meter op een soort van open plek. Ooit zijn daar (de voorloper) kindervakantie spelen gehouden maar wij kwamen daar ook vaak want vlak in de buurt en het Dorpshuis was dichtbij. Aan de Noordkant van de plek stond nog een landhuis op een heuvel en als je doorliep kwam je bij het spoor, er liep een spoor vanaf het hoofdspoor van Dieren naar Apeldoorn en had een aftakking naar de Hoop, gelegen op de Doonweg. Aan de andere zijde van het landhuis liep ook een en daarmee ging je een bult op. Eenmaal boven gekomen was er een soort van diepte met aan de overkant een riet-gedekt huis. Waar de weg eindigde kan ik me niet goed meer herinneren maar even voorbij de bocht kon je naar boven lopen, verder het bos in en dan stond je boven aan een bult. Naar beneden toe was een heel breed pad en in mijn herinnering was het lang, ver en diep naar beneden. Voor de oude Eerbekenaren beter bekend als Kiers Bult. De plek waar je in de winter heel erg fijn met de slee naar beneden kon. Als je Kiers Bult afliep kwam je op een paadje welke langs het zusterhuis van het sanatorium voerde en dan was je weer op het zijspoor naar de Hoop beland.

Nu kwam ik daar deze week langs gewandeld en je moet echt moeite doen om alles nog te herkennen; alleen het sanatorium en het zusterhuis zijn goed te herkennen maar de rest van deze grote driehoek is weg, inclusief Kiers Bult. Nu was ik even aan het speuren op internet en het heet Kiers Bult omdat er in de jaren 20 van de vorige eeuw een (gepensioneerd) onderwijzer uit Laag Soeren, Kiers, is geweest, die er een huis liet bouwen. En in de vorige eeuw zou ik rustig een foto erbij plaatsen die ik op internet vond maar dat doen we dezer dagen niet meer i.v.m. copyright gedoe ( https://www.collectiegelderland.nl/organisaties/regionaalarchiefzutphen/voorwerp-SZU002017536). Jammer wel maar voorzichtigheid troef. Wat verder niet meer te herkennen valt in deze driehoek ( grofweg Tullekenweg, Soerense Zand, Doonweg tot aan de begraafplaats) is het parkje wat ooit toebehoorde aan de familie Heida. De Heida's, man en vrouw, kwamen ergens uit het westen en waren een kunstzinnig stel. In ieder geval zij maar daar kom ik in een latere Blog wel op terug. Zij hadden naast de praktijk van de dokter ( Bulthuis, Simon, Maas ook in een herkenbaar huis) een klein bedrijfje maar vooral een vakantieparkje met hele kneuterige vakantiehuisjes. Van het soort waar je nu niet meer mee aan moet komen. Van het zandpad omhoog met ernaast " de diepte" is helemaal weg, niets meer van te herkennen. Jammer wel maar zo gaat het nu eenmaal in een vol Nederland en zelfs dus in Eerbeek. Het dorp van Wim Sonneveld is er niets bij. Blijft toch nog een mysterietje voor mij, wat stond er ooit op de plek op de bult naast de begraafplaats; ik ga graven, niet letterlijk maar wel op internet, zien of ik erachter kom,

Wedstrijdjes

Zo blij als een kind was ik gisteravond, eindelijk heeft mijn favoriete cluppie weer eens, in een redelijke wedstrijd, gewonnen van een provincieclub. Wat was ik vorige week toch een beetje uit het veld geslagen met die 6 -2. Wat een sof en zo jammer ook want daardoor is het onwaarschijnlijk dat de Griekse God nog landskampioen wordt. Het zich wentelen in de zege, van wat eens een grote club in Europa was, wekte bij mij afschuw op. Ongeveer of ze wereldkampioen waren geworden, dat clupje uit R'dam Zuid. Na van Persie zie ik het lastig in voor ze en dat dacht v Bronkhorst waarschijnlijk ook want die gaat aan het eind van dit seizoen. En mijn club ziet zich gesteld voor de zoveelste keer tegenover het grote geld uit het, relatief, arme Zuid Europa. Waar de begrotingen gerust met een half miljard uit de pas mogen lopen en er schijnbaar geen haan naar kraait. Al vaker heb ik er te hoop tegen gelopen maar nu is het ook weer raak. Je koopt gewoon de goede voetballers hier en daar weg zodat de concurrentie bij voorbaat uitgehold is. Zal er ooit een einde komen aan deze bewegingen, voor de sport hoop ik het want waar de commercie de sport regeert is het vaak niet goed gesteld met de moraal.

Een andere wedstrijd komt vanavond ten einde; HHB voor de insiders en voor gewone mensen heet het Heel Holland Bakt. Dit seizoen was heel bijzonder door de aanwezigheid van 1 mevrouw. Daar hebben ze zich bij Max flink mee in de vingers gesneden. Bij de selectie hadden ze die eruit moeten halen maar is niet gebeurd en zo kon het zijn dat de HHB commentatoren, die als nel door hadden dat deze mevrouw niet alleen kunstenaar was ( zoals het heette in de presentatie van Max) maar ook een aantal andere commerciële activiteiten had ontplooid. Zo had ze ook een kookboek geschreven, en ja dat is geen bakken  maar desserts horen ook in een kookboek zeg ik aan Jannie, Robert en omroep Max.  Die staan er ook in en bovendien is Jannie op de een of andere manier in de zijlijn bij het boek betrokken geweest. En als je uit de politiek komt weet je dat als je de schijn tegen hebt dan kun je nog recht lullen wat krom is maar het wordt er niet anders van. Eigenlijk werd het steeds potsierlijker, de manier waarop Jannie en Robert in de andere programma's van Max deze mevrouw in bescherming gingen nemen. Nu las ik ergens dat mw boos is over de manier waarop de montage van de programma's is gegaan; waardoor het lijkt of ze een ouwe zeurkous is. Nou mw; dat is een probleem wat de kijkers en commentatoren het minst heeft bezig gehouden. Twitter gaat vanavond exploderen want de manier waarop mw verdedigt wordt laat mij vermoeden dat deze mw ook nog gewonnen heeft, en dan hebben ze pas echt wat uit te leggen bij Max.

Gedachten

Het zijn rare dagen waarin ik de boodschap die ik inmiddels drie weken geleden kreeg probeer om te zetten in toekomst. Dat is wel het sleutelwoord voor de komende tijd; toekomst. Hoe ver reikt het nog of is het maar beperkt, wat zal ik wel of niet en wat kan ik wel of niet. Laat ik me leiden door de ziekte of door mezelf. Is het een kwestie van een soort van eerder pensioen of moet ik me weer gaan richten op werken. Niet dat mijn hoofd daar naar staat, en na bezoek ben ik nog bekaf, maar het zijn wel de gedachten die door mijn hoofd spoelen. Soms gaan de gedachten heel snel en dan weer als een bergbeekje ruist het op de achtergrond. Neem je tijd, en niemand verwacht iets van me, alle activiteiten op nul gezet, en dus alle tijd voor mezelf en zij die me liefhebben. Dat er niets van me wordt verwacht en ik ook niets hoef is wel iets waaraan ik ook even moet wennen; geen druk van wie dan ook. Niet van werk, niet van anderen, alleen nog druk van mezelf omdat ik dat zo gewend ben. Het is nu wachten op het volgende belangrijke moment wat in april gaat plaats hebben. Eerst bloed prikken en dan horen van de uroloog of het slikken van hormonen zin heeft gehad. Dat is een spannend moment ook al omdat je niet kan voelen of het remt, of het slinkt, of het zin heeft gehad of dat we overstappen naar een volgend hormoon. Daar moet ik aan wennen, en met mij degenen die mij lief hebben, we gaan van moment naar moment, en telkens weer spannend.

Om de ziekte niet het middelpunt van mijn leven te laten zijn zal ik er vast nog wel weer iets over schrijven maar ik ga nu terug naar de gewone zaken in het leven. De gewone dingen met u bespreken, of u deelgenoot van laten zijn. Politiek en sport zijn natuurlijk, voor mij dan, de belangrijke dingen in het leven en daarover valt weer genoeg te vinden de laatste tijd. Lokaal, provinciaal, landelijk en geo-politiek; het zijn roetige tijden. En sport; u weet, ik ben dol op de sporten waar het om snelheid draait en zo is het nu de tijd van de wintersporten waarbij bobslee, rodelen maar vooral skeleton mijn voorkeur heeft. Skeleton is de sport waarin de sporter op zijn buik op een sleetje naar beneden gaat op de diverse bobsleebanen in de wereld. hooguit 10 centimeter boven het ijs en met duizelingwekkende snelheid, bijzonder moedig vind ik dat. Tegen dat het maart wordt breekt de F1 koorts weer uit, ja ook bij mij. Sinds de jaren ' 70 volg ik de sport en zo zag ik de race in Zandvoort met een hopeloos falende brandweer, en zag ik de race waar James Hunt ( mijn favoriet destijds) Niki Lauda uit de brandende auto haalde. Sinds die tijd volg ik de F1 en ik hoop dat nog lang te doen, ondanks dat het nu achter een betaalkanaal is verhuisd.