Zomer 2020

Afgelopen week was het weer eens erg warm, te warm naar onze smaak. Waarschijnlijk heb ik het al eens gezegd en uitgelegd maar je kan met kou wat aantrekken maar met de enorme warmte houd het uittrekken van kledingstukken een keer op. Dat is het ook met de warmte, je kan alleen maar rustig doen en blijven. Tijdens het heetste moment van de dag binnen blijven; deuren en ramen dicht om de warmte buiten te houden. En zodra het iets afkoelt alles tegen elkaar open. Het helpt iets maar het nauwelijks afdoende. Voor ons was het enig afdoende om in de auto te stappen en een paar uren te genieten van de airconditioning van de auto, die gelukkig wel heel goed werkt. Afgelopen week een goed gevoel van de abdicatie van een voormalige collega, in een tijd die ver achter me ligt waarin ik nog dacht ik dat hij mijn vriend was. Zo kan je telkens weer teleurgesteld worden en zoals ze zeggen; in de politiek heb je geen vrienden. Dat klopt bijna en aan de politiek heb ik heel weinig vrienden over gehouden. Nog wel goede contacten maar dan niet politiek maar ambtelijk. Hij is dus weg en dat om persoonlijke redenen. Nu kun je daar van alles bij verzinnen en het andere Klinkertje en ik kunnen wel honderd scenario’s bedenken als reden waarom hij om persoonlijke redenen moet aftreden. Maar feitelijk interesseert het ons ook weinig, als iemand je zo teleurstelt dan is het lot, om welke reden ook, niet meer tot de verbeelding spreken. Of we ooit de ware reden zullen weten is nu onbekend en eigenlijk ook van geen belang. Waarom het dan toch een goed gevoel geeft vraagt u zich wellicht af; dat is een moeilijk te beantwoorden vraag en natuurlijk heb ik hem ook mezelf gesteld. Het antwoord ligt waarschijnlijk meer in de reden dat een periode die ik graag deels wil vergeten wordt afgesloten. Een ander antwoord zou kunnen zijn dat ik me niet meer belemmerd voel om dit bijvoorbeeld op te schrijven. Daar liggen nu geen drempels meer en dat voelt goed. Overigens is het deze eerste week van de zomer 2020 een stuk koeler en natter geworden, en dat is prima.

Waar gaan we het over hebben?

Elke dag worden we een stukje ouder, een waarheid als een koe. We merken dat we wat ouder worden doordat er allerlei, leeftijdsgebonden, gebreken optreden, wij wel in ieder geval. De ene klacht wat serieuzer dan de ander maar al met al; het wordt anders. Zo waren we deze week al twee keer bijtijds op bed, in ieder geval voor ons bijtijds. Nu is het zaterdagochtend en voor 8.30u zit ik achter mijn Mac om u een stukje te schrijven. Dat is ook wel de luxe die ik heb want ik weet nog niet waar het heen gaat met dit stukje. Zal ik het met u hebben over de aanstaande Vaderdag waar we van Moederdag denken te weten waar het vandaan komt, waar komt Vaderdag vandaan? Ik heb echt geen idee en we kunnen het erover hebben maar nee, geen zin aan. Dan maar wat anders wat ik deze week tegenkwam. Na een lange vergadering was ik zo moe dat ik de volgende dag aan de mede bestuursleden daarover meldde dat ik aan de latten was. Nu komt de secretaris uit het Westen van het land en hij vond het een mooie uitdrukking en hij meldde dat ook aan mij. Het is een Neder-Saksische uitdrukking dacht ik nog is het antwoord op de opmerking want dat is een natuurlijke reflex als mensen uit het Westen die uit het Oosten niet begrijpen. Maar we hebben geen mensen uit het Oosten; dat is geen begrip want er zijn ook hele foute mensen uit het Oosten, al klinkt hun intonatie nog zo vertrouwd. Maar ga ik het daar met u over hebben? Of toch de Covid-19 ellende die behalve een economische crisis veroorzakend ook steeds duidelijker een soort van geloven of niet geloven kampen aan het veroorzaken is. Dat er wereldleiders zijn die zo ongelofelijk onverantwoordelijk optreden zoals mijn vriend in de VS. Vanavond houd hij daar een verkiezingsbijeenkomst die door duizenden mensen in een grote hal bezocht gaat worden. Behalve dat het natuurlijk sneu is dat er zoveel mensen achter de man aanlopen is het toch ook sneu dat ze als een soort collateral damage worden gezien. De fans hebben zelf de keus om binnen te stappen, of niet. Dat het evenement überhaupt doorgaat is niet goed te verwoorden en dat in het land met de meeste vastgestelde besmettingen ter wereld. Nog een keer enorm Trump bashen lucht wel op maar helpt niets meer want anderen kunnen dat echt veel beter. Zal ik het met u hebben over de sippe onderlip van een koolmees, eh Koolmees. Ernstig teleurgesteld was hij in de leden van de FNV die gisteren niet stemden over het pensioenplan dat hij met werkgevers en werknemers had gesloten. Dat moet voor het reces nog door de Kamers behandeld want anders kan het niet meer op 1 januari 2021 ingaan. En dan kan hij niet zijn kers op de taart presenteren in de vorm van iets minder snel en minder heftig, ja zo meldde Koolmees; dat staat nu op losse schroeven en dat mocht niet als dreigement worden opgevat. Nou Koolmees; hoe dan? Over de inhoud van het akkoord, is wat mij betreft, nog veel te weinig naar buiten gekomen. Voor ons heb ik echt geen idee hoe dat eruit gaat zien en zoals ik deze week al fulmineerde worden onze pensioenen aan de beurs gekoppeld. Nou Koolmees; dat is geen VVD light (D66) idee meer maar gaat veel verder, elke VVDer zou er trots op zijn. De enige bewondering die ik ervoor heb is dat hij dat voor mekaar heeft gekregen met de vakbonden die het voorlopige akkoord met hem gesloten hebben, of zou Busker er stiekem op rekenen dat de leden het wegstemmen? Het zou kunnen maar dan is het een gewaagde gok. Dus; waar zal ik het met u over hebben? Met mezelf heb ik het over de blogs die ik nog moet schrijven, in een soort van chronologie van mijn persoonlijke geschiedenis, want ik wil nog een soort van persoonlijke historie schrijven in de vorm van samengestelde blogs. Niet omdat er
een echte schrijver in mij schuilt maar omdat ik graag wat wil achterlaten voor familie die na ons komt. En vooral omdat ik schrijven fijn vind, daar heeft u niets aan deze verklaring, en dat hoeft ook niet, voor mij telt het.

Foutje, bedankt

Zoals de meesten weten hebben het andere Klinkertje en ik een groene voor- en achtertuin. En groen is dan ook groen, dus vooral laten bloeien en groeien, en dat gaat in onze tuin heel goed. Nu hebben we een huurhuis en behalve de huur bevalt dat heel goed. Dus wat betreft het gebouw en de schuur zijn we geenszins verantwoordelijk, behalve voor de binnenboel. Dat geeft rust want bijna al het onderhoud gaat naar de woningstichting. Tot nu toe ging dat heel goed en als er iets gebeuren moest kregen we keurig bericht wat en wanneer iets plaats moest vinden. Dat gebeurde afgelopen dinsdag niet zoals afgesproken, wat heet, er was niets afgesproken. De dag ervoor was een soort pompwagen aan het draaien geweest in onze straat en met veel moeite lukte dat uiteindelijk. Door het uiterlijk van de wagen en doordat er vaker problemen zijn met de riolering in onze buurt was de gedachte; het betreft een bedrijf wat zich gaat bezig houden met het riool. Niet meer op gelet behalve het lawaai in de verder ergens in de buurt niet meer op gelet. De volgende dag kwam de wagen in de loop van de dag in ons deel van de straat staan en ik dacht nog; wat zijn ze lang bezig met dat riool maar verder niet op gelet. Het andere Klinkertje erg druk bezig en ik onder de koptelefoon voor een videovergadering hebben niets gehoord tot 2 uur later het andere Klinkertje naar de keuken en gaat en enorm schrikt van de puinhoop in de tuin. Was het betreffende bedrijf op onze schuur geklommen, alle planten afgestoken en over de rand gegooid en het dag geleegd van het noodzakelijke grind. Want er komt nieuw grind op, waarvoor dat nodig is een vraag die we niet hebben gesteld. Contact met de woningstichting leert dat ze niet op de hoogte zijn van enig werk aan ons huis en dus wordt het mysterie nog groter dan het al is. In de werkzaamheden die men bijhoudt ten kantore van de woningstichting stonden geen werkzaamheden gepland en dus wordt een projectleider ingeschakeld die het in eerste instantie ook niet snapt, bij ons zou geen werk plaats vinden tot na de bouwvakantie. Nou dat ligt dus anders, er is een kleine ravage aangericht. Dat kan natuurlijk niet en het bedrijf, de woningstichting en wij moeten er wel een beetje fatsoenlijk uitkomen. Dus staat er gistermiddag iemand aan de deur die gestuurd is door het bedrijf die onder houd verricht aan de woningen en eigenlijk verder van niets weet, hij is schilder en wordt ook maar gestuurd. De puinhoop aan geduid en hij snapt dat er wel iets is gebeurd. De werkers die het grind verwijderd hadden waren helemaal op een verkeerde plek bezig geweest en dit kon natuurlijk niet. Nu gaat het ons niet om planten of iets dergelijks ter vervanging maar we zitten ineens opgescheept met een grote hoeveelheid groen afval, hoe komen we daarvan af. Hij laat het weten en daarop wachten we dan maar.

Snelle Conclusie

De blog van gisteren over het nieuwe pensioenakkoord is in een lichte staat van opwinding geschreven en dat is niet altijd goed. Het kan leiden tot voorbarige conclusies en natuurlijk; ik had me eerst goed moeten verdiepen in het nieuwe pensioenakkoord; voor de rest neem ik er vooralsnog geen word van terug. Iets anders is de nieuwe crisis die op ons afkomt want deze periode kenmerkt zich natuurlijk door het Covid 19 gebeuren en de gevolgen voor de economie. Daarnaast is de crisis rondom de rassendiscriminatie een onderwerp wat in elke talkshow zijn momenten heeft, en gelukkig ook daarnaast. Ergens deze week ving ik het begrip Zwarte Intifada op, dat werd niet positief gebruikt en daarover kwam ik aan het nadenken. Hoe dat bij u gaat weet ik natuurlijk niet maar bij mij is het zo'n onderwerp wat dan ver in mijn achterhoofd aan het broeden of broeien is. Het zit niet in mijn directe bewustzijn maar eist op een gegeven moment zijn ruimte op. Zwarte Intifada dus wat als woord gewoon afschudden betekent maar door de Palestijnen tot een politiek begrip werd. Behalve dat het wel een lekker woord is geeft het ook goed aan waar bepaalde groepen behoefte aan hebben. Nu behoor ik niet, zoals u weet, tot een bevolkingsgroep die zich kenmerkt door een gele, bruine, mokka, rode of zwarte huidskleur, en alles daartussen, dat is geen interessant gegeven. Dat het in het leven van anderskleurige mensen wel een verschil maakt is droevig, en meer dan dat. Het gevoel van machteloosheid kent u vast allemaal wel, en uw schrijver zeker, en dat machteloosheid leidt tot enorme explosie van uitingen om anders te willen is realiteit en wat mij betreft zeer logisch. Dat gaat soms ook met geweld en bekladding gepaard, ja allemaal waar maar kijk erachter zou ik toch willen oproepen. Allemaal uitingen van veranderingen eisen en willen. Opgegroeid in een dorp waar na de politionele acties ( de Nederlandse oorlog met nu Indonesië) een contingent, dan inmiddels ex-Knillers, met familie komt te wonen. In de klassen die ik mocht bezoeken in ons dorp, kleuterschool, lagere school en het middelbaar onderwijs zaten altijd kinderen met een Indische of Ambonese achtergrond, of Molukkers zoals ze ook wel genoemd worden. Buiten school was het eerst nog een hechte groep, dat veranderde nogal in de loop van de jaren zeventig en tachtig. Gemengde huwelijken noemden we dat, allemaal begrippen die eigenlijk niet meer kunnen, er werd dus getrouwd en daarmee een begin van de assimilatie. Als kind in onze dorpsschool was geen bijzondere verschijning; bijvoorbeeld Silly, Jenny en Jimmy zaten in de klas waar ik ook zat, niets bijzonders mee. Nu weet ik wel anders en zij en anderen waren een klein groepje in een grote witte klas, dat moet zo gevoeld hebben. Wat ik met dit relaas wil zeggen is, dat wat mij betreft, onderwijs en alle clubs en verenigingen hierin de belangrijkste rol spelen. Over die school ga ik nog wel een aparte blog schrijven maar een apart verhaal over dit thema zal niet komen, omdat ik er eenvoudigweg te weinig herinnering aan heb. Dat mag u mij verwijten maar zelf vertaal ik het, heel comfortabel natuurlijk, als; het was niets bijzonders, en of dat voor deze kinderen ook zo was, ik weet het werkelijk niet, dat mag u mij verwijten. Wat anders is de draai van Rutte over dit onderwerp; nooit over gehoord. Nu begrijpt hij inmiddels, ook als historicus, dat Zwarte Piet wel een moeilijke figuur wordt en misschien wel meer nog dan eerder, tot ongewenste vreemdeling moet worden verklaard. Maar dat gaat de liberaal Rutte te ver en daarmee bekent hij geen kleur, om maar in deze beeldspraak te blijven. Dat is hem in meerdere opzichten te verwijten en dat werd gisteren in het door mij eerst verguisde maar nu tot wasdom komende programma M behoorlijk duidelijk gemaakt door Roxane van Iperen. Samen met Willie Wartaal van " de jeugd van tegenwoordig" bracht ze een ervaren journalist als Sven Kockelmann zichtbaar aan het wankelen. Er kwamen argumenten naar voren die hij nooit had gehoord of nooit van een bepaalde zijde had bekeken, dat was het kijken alleen al waard. Tot slot is het deze en vorige weken gebruik geweest om een zwart vlakje te mailen, twitteren of in je blog te verwerken, nu is mijn achtergrond altijd heel donker dus wat lastig vorm te geven, het idee is er niet minder om ; bij deze.

Als een slak

Als een slak slaat nog steeds op de vorige blog waarin ik u uitlegde dat het proces van Covid 19 testen bij de GGD echt heel traag ging. Nu sterker nog; ik heb nog steeds de uitslag niet gekregen, alleen via 1 van de infolijnen van de GGD ben ik officieus geïnformeerd dat ik negatief ben getest. Aan het eind van het gesprekje meldde de medewerker dat ik nog gebeld werd door een collega van de GGD met de officiële uitslag; en daarop is het wachten nog steeds na 10 dagen. Eerlijk gezegd verwacht ik geen telefoontje meer, en ik denk dat et de GGD teveel werd allemaal, zeker de verhalen op Twitter volgend leek het vooral daarop. Nu zijn de klachten waardoor ik getest werd nog steeds niet weg en daarvoor heeft mijn huisarts ineens vaart gemaakt, ik hou u op de hoogte
. Dit alles is meer de aanleiding om weer eens wat aan u kwijt te willen. Nu we, aan het eind van de Covid 19 crisis, hebben vastgesteld dat Nederland vooral behoefte heeft aan een bestuur wat niet alleen denkt in termen van efficiëntie en geld maar dat er meer waarden spelen dan allen lean and mean; de manier waarop Nederland de laatste decades geregeerd is. Het eerste belangrijkste politieke feit aan het eind van die crisis is een nieuw pensioenstelsel waarin de pensioenen gekoppeld worden aan het groot kapitaal en daarmee gaan mee bewegen. Wie heeft zoiets bedacht? De directe koppeling met de financiële markten is, in mijn ogen, een nieuwe aftakeling van het stelsel waarin de overheid geen partner is, er ook geen geld inbrengt, behalve voor de ambtenaren, maar wel de grote zeggenschap opeist. Financiële markten zijn gebouwd op emoties waarin rationaliteit ver te zoeken is. Het gaat daar om vertrouwen in de economie, in elkaar, in handelspartners en handelslanden, in de prijs van olie en andere grondstoffen enzovoort. En nu gaan we ons ophangen, inclusief de vakbonden, aan een totaal onevenwichtig systeem waar geen stelsel op te bouwen valt. En de ingangsdatum van het geheel? juist, dat gaat precies in het jaar gebeuren dat uw schrijver met pensioen dacht te gaan. En met welke worst heeft deze Koolmees de troepen voor zich gewonnen? Dit jaar en volgend jaar gaan we niet korten op de pensioenen, dat is een overwinning, maar niet heus. Pensioenen die wellicht gekort zouden worden op basis van boekhoudkundige regels die in het nieuwe stelsel niet meer voorkomt. Dat de vakbonden daarin zijn mee gegaan is voor mij een groot raadsel, en ik denk voor veel meer mensen die hier echt geen bal van snappen. Het is echt zo dat ik vermoed dat de leden van, in ieder geval de FNV, hier niet zo maar mee in gaan stemmen. Het vehikel waarin de pensioenen nu gekoppeld wordt is voor mij echt een brug te ver, en misschien wel twee. Nu we net gaan inzien dat het huidige economische stelsel met uitputting van de aarde en waarin veel meer de nadruk moet liggen op een economie die cyclisch en duurzaam is. Op een dergelijk moment gaat een akkoord waar tien jaar over onderhandeld is naar de respectievelijke leden. Niet nu even nadenken en terugkijken want de uitgangspunten van tien jaar geleden zijn niet meer die van vandaag, en dat gebeurd niet en is te treurig voor woorden. Het gaat u vast allemaal helemaal mooi en goed worden uitgelegd. Dan mag u ja of ja zeggen, een ander financieel systeem wordt de meetlat waaraan uw en mijn ( individuele) pensioenvoorziening wordt afgemeten. Financiële markten, vooralsnog een containerbegrip maar het wordt straks vast een stuk duidelijker waaraan ze ons precies proberen op te hangen. Deze zomer zal het besproken moeten worden, ook op dat front wordt het vast een hete zomer.

Traag

Het is nu 11uur; ben weer eens aan het wachten; nu op een telefoontje van de GGD want ik ben dinsdag getest. Het is inmiddels 48 uur geleden, en ja; er wordt beloofd dat je binnen 24 tot 48 uur gebeld wordt. Dat gaat inmiddels niet meer gebeuren. Nu is wachten in zijn algemeenheid een vervelend gebeuren maar nu duurt het inmiddels 48 uur en dat begint toch wel lang te worden.

Als het niet kan is het ook geen punt maar meldt het dan. Dat is nog meer vervelend dan het wachten zelf. Inmiddels is het 16.30u en nog geen bericht. Het begint langzaam maar zeker te knagen aan je, een tamelijk onbehagelijk gevoel. Je kan ook bijna aan niets anders denken. Het is nu 22u, ik verwacht geen telefoontje meer van de GGD NOG, of NL, of weet ik veel van wie. Nu heb je bijvoorbeeld bij Whatsapp van die hele gave gifjes.
Er is vast een mooie gif die zou kunnen uitdrukken wat wat ik nu voel, iets zoals bijgaande.
@thelonelyisland