2021

 "Hopen dat het een beter nieuwjaar wordt" en dat wensen we ons eigenlijk ieder jaar toe, zo filosoferen het andere Klinkertje en uw schrijver tijdens de voorbereidselen voor de maaltijd van vandaag. Aan het aanrecht en in de auto worden de beste gesprekken gevoerd, bij ons in ieder geval. Het klopt als een bus dat we nu al jaar op jaar hopen op een wat beter jaar dan het voorgaande en niet zonder reden, zo weet u inmiddels wel. Dus ook de wens aan het aanrecht werd duivels snel in perspectief geplaatst gezien de voorgaande opmerkingen. Aanleiding tot de overpeinzing was het missen van een bepaalde vogel bij ons in de buurt, de vogel was gevlogen en dus niet op de gevoelige plaat. Dat is jammer en een gemiste kans die we wellicht morgenvroeg nog gaan inhalen maar dat bood geen soelaas voor de teleurstelling van het andere Klinkertje. Dat lijkt met dat we ouder en krakkemikkiger worden wel iets wat er bij lijkt te gaan horen; steeds minder kunnen en voor mij dan ook nog een tergende vermoeidheid. Eigenlijk altijd moe maar met soms energie om me er tegen te verzetten en dat zijn dan ook de dagen welke uitnodigen om iets meer te doen. Wordt het dan eindelijk een beter jaar dan het afgelopen jaar en wanneer vinden we het eigenlijk beter? Dat is een goeie vraag maar moeilijk te beantwoorden. Ons kringetje is niet zo groot, en dat vinden we eigenlijk ook prima, maar als het met die mensen goed gaat zijn we al heel tevreden. Dan de rest van de gemeenschap, lokaal, regionaal, landelijk en mondiaal. We kunnen beiden de neiging niet altijd onderdrukken ons daar druk over te maken maar, om maar eens een modieus woord te gebruiken, die focus proberen we niet teveel te hebben. De bagger over over politici gestort de laatste tijd, ook de onze ( en terecht) is meestal terecht maar bijna allemaal hebben ze boter op het hoofd. Of je nu Asscher heet of de inmiddels bewierookte Omtzigt boter op het hoofd. De wetten die zij maakten, goedkeurden, uitvoerden etc zijn de aanleiding voor de puinhoop in de publieke sector en niet te vergeten de overheid en haar organen zelf ( naschrift; op 2 januari 2021 publiceert het FD een artikel met gelijke strekking; https://fd.nl/opinie/1369072/haagse-verontwaardiging-over-strenge-bijstandsregels-is-een-masterclass-hypocrisie.). Niet over opwinden dus, en dat proberen we met mate te doen en dus kijken we ook naar de rest van de wereld voor zover de nieuwsgaring dat toestaat. Echt nieuws uit bijvoorbeeld China is er niet of nauwelijks en dat geldt natuurlijk voor veel meer landen. Terug dan maar naar lokaal; ook daar valt weinig goeds voor te zeggen. Heel snel na het betreden van een ambt is de realiteit voor gewone mensen op de achtergrond. De onderste laag van de samenleving is aan het groeien en dat zal ooit tot een uitbarsting komen; vroeger noemden we dat revolutie maar zo'n ouderwets woord is; hoewel heel treffend toch belast met een negatieve lading. En dan terug naar ons eigen kringetje; daar gaan we ons de meeste zorgen over maken, de meeste energie in steken, ons het meest aan gelegen liggen. Hoewel ik niet geloof in de hoeksteen van de samenleving geloof ik wel in hechte verbintenissen die in kleine kring plaats hebben. Als het andere Klinkertje en uw schrijver daar het komende jaar genoeg energie in kunnen stoppen, een beetje gezond blijven en tijd kunnen steken in de dingen die we graag doen, het andere Klinkertje en uw schrijver elkaars rots in de branding kunnen blijven, dan, ja dan, is het een beter jaar dan het voorgaande; ik hoop het van harte; een mooi en gezond(er) 2021

Niet normaal

Het is inmiddels derde Kerstdag en de Kerstdiners zitten erin. Nu was het vroeger nog weleens gewoonte om de overblijfselen van het gourmetten te braden en bakken in een hapjespan en dan vervolgens met bijvoorbeeld rijst te serveren op een van de volgende dag. Doordat we tegenwoordig " uit eten gaan " lopen we deze bonus mis. Is het een gemis? Nou misschien wel maar ook weer geen gemis. We verhongeren niet zullen we maar zeggen; gisteren de all-time favoriet gehad; witlof in ham/kaassaus. Veel lekkerder bestaat bijna niet, hoewel de heerlijke asperge dis met de goede asperges die we soms krijgen in het 's Heerenberghse het zeker wel aanraken. Het eten is natuurlijk belangrijk maar belangrijker nog is de gezelligheid van deze tijd, de Top 2000 aan, kaarsjes aan, lekker tv kijken en we zijn begonnen aan "The Crown". Hoewel we eigenlijk tijd tekort komen want we kijken ook nog onze vaste dingen en zo hebben we nieuwe favorieten, naast de eenmalige uitzendingen, zoals gisteren Van der Laan en Woe, met hun voorstelling Pesetas. Ja favorieten; "Huis vol", de Slimste en waar we nu en dan krom van liggen is de Bake Off Vlaanderen, de Belgische versie van Heel Holland Bakt. Zowel de presentator als een van de juryleden lijken zo uit een strip, of een comic zo u wil, te zijn gestapt. En dan de taal blijft natuurlijk een geweldige, zoals de Belgen het

Nederlands hanteren is een genot om naar te luisteren. En zo gaan we richting Oud en Nieuw, naar 1 januari 2021; de dag dat ik officieel uit dienst treedt bij mijn werkgever en een soort van nieuwe heb; het UWV. De laatste jaren tot aan de AOW mag ik vast oefenen met gepensioneerd voelen, een soort van in ieder geval. Daar zie ik zoveel tegenop als ik er ook naar uit kijk. Geen verantwoording meer schuldig aan een baas, of anderen. Wij, het andere Klinkertje en ik, hebben alleen nog verantwoording aan het UWV af te leggen en verder aan niemand meer. Na een werkzaam leven van ongeveer 44 jaar is het gebeurd, op naar de AOW en het pensioen, als het ons gegund mag zijn. Nu heeft het laatste jaar alles in het teken van Covid gestaan en ik hoop echt dat we volgend jaar, na alle inentingen weer normaal met elkaar kunnen omgaan. Het nieuwe normaal werd ons voorgehouden; er is eigenlijk niets normaal aan het nieuwe normaal. De gedachte dat deze gezondheidscrisis geopolitiek een hervorming zou forceren was vooral wensdenken, zo is tot nu toe nu wel gebleken. Een gemiste kans wellicht, dat zullen we later pas weten maar het feit dat de lucht weer veel schoner was, het rustig was op de weg, in het OV en in het straatbeeld in zijn algemeenheid.  Deze gezondheidscrisis zou toch enige betekenis moeten krijgen, of hebben. Je merkt er niet veel van en de mensen willen terug naar het oude normaal, begrijpelijk maar niet wijs. We zullen zien hoe het balletje gaat rollen en wat de uiteindelijke invloed zal zijn. Voor ons betekent 2021 vooralsnog vooral rust zoeken en krijgen. De laatste twee jaren zijn ons niet in de koude kleren gaan zitten. Het heeft gewoon tijd nodig om allemaal te verwerken en die tijd moeten we nemen, en dat kan ook. Op naar een mooi en gezonder 2021.

Vaccin

De actuele politiek in het land gaat met name dezer dagen over maar twee dingen; het eerste is en blijft natuurlijk de pandemie en dan met name hoe Nederland ermee omgaat. Wonderlijk genoeg verwachten ze maandag as de toestemming van Europa dat het vaccin goed gekeurd is en dat er begonnen kan worden met vaccineren. Landen als Italië, België maar met name Duitsland starten direct na de Kerstdagen met vaccineren. In Nederland niet; 8 januari een eerste vaccinatie, drie dagen later beginnen drie grotere locaties en ergens verder in januari op 25 locaties. Dat is zo bijzonder dat de Kamer het reces even voor zich uit heeft geschoven en nog een spoeddebat heeft met de verantwoordelijk minister die met de dag steeds minder overwicht heeft op de Kamer of de publieke opinie. Het andere wat nadrukkelijk speelt is

de kinderopvang toeslagen affaire en het rapport, na een onderzoek, wat gisteren uitkwam. Dat was echt keihard in de oordelen over ministers, topambtenaren, de Tweede Kamer zelf en de rechtspraak. Ook de informatievoorziening vanuit het kabinet aan de Tweede Kamer was ver beneden peil. "De Rutte doctrine" is de wortel aan de democratie; bepaalde stukken mogen niet naar de openbaarheid en dus niet naar de Kamer. Zo is er geen controle mogelijk is nu de kritiek uit de Kamer, en terecht. Verder werden onvolledige dossiers naar de rechtbank gestuurd waardoor rechters niet een juist oordeel konden vellen. Het ergste van alles is wel dat er alweer rond de vijftig miljoen heeft uit gegeven aan het optuigen van een afdeling om de schade bij de ouders af te handelen. Het is diep triest, en de ouders kregen ten dele en Kerstbonus van wel 750 Euro, als een soort van voorschot. Het is meer dan schandalig. De mensen die het voor het voetlicht brachten blijken nu ook nog eens enorm tegen gewerkt te zijn, zowel Omtzigt als Leijten zijn geschoffeerd en onderwerp van gesprek geweest in de ministerraad. Het moet niet gekker worden en het zijn mijn partijen niet waar zij vertegenwoordiger van zijn, en dat, ja dat vind ik bijna jammer.

Eufemisme

Het is bijna een maand geleden dat, tijd voor een nieuw stukje schrijven. Mijn hoofd stond er niet naar en dat heeft vele oorzaken maar de hoofd- en bijzaken scheidend komt het er wel op neer dat de werksituatie, en alles wat daarmee samenhangt een behoorlijke wissel heeft getrokken. Niet Corona of het Coronabeleid had mij in de greep wat een langere afwezigheid natuurlijk ook zou kunnen verklaren maar andere zaken. Nu ik inmiddels langer dan twee jaren ben om medische redenen volgt er in Nederland; zoals u weet, een afkeuringsprocedure. Dat startte voor mij al in augustus en nu, gedateerd 1 december kwam de finale boodschap; ik hoef niet meer aan werk te denken, kan het ook niet. Het laatste half jaar, grofweg, heeft in het teken gestaan van het 2e spoor. Juist; geen enkelspoor, geen dubbelspoor maar het 2e spoor. Dat wil zoveel zeggen dat ik, met hulp, kijk of ik nog weer ergens aan de slag zou kunnen. Nu gaat het fysiek de laatste periode steeds wat minder en in combinatie met mijn ziektegeschiedenis waarvan de insiders wel weten dat die niet gering was, leidde dat tot de conclusie zoals ik al meldde. We zijn nu bijna richting half december en dus heeft dit bericht twee weken de tijd gehad om te rijpen en zijn weg in mijn brein te vinden. Dat zijn hele processen waarin het feit dat ik nooit meer naar mijn werk ga zijn weg in de grijze massa moest vinden. Nu groei je wel een beetje toe naar zo'n onafhankelijke conclusie maar toch heeft het nog even voeten in aarde voor het landt. Je kan het natuurlijk ook positief her-etiketteren zoals een van mijn dochters deed en het benoemen als een pré-pensioen, wat natuurlijk een prachtig eufemisme is. Langzaam landt het idee van nooit meer betaald werk en doen waartoe ik me die dag goed genoeg voor voel. Luisteren naar het lichaam en dat is, en was, nooit mijn sterkste kant. Altijd doorgaan was in alle omstandigheden het devies maar dat kan ik niet meer. Dat is voorbij en het potje energie is vaker leeg dan halfvol. Daarentegen biedt het natuurlijk wel nieuwe, aangepaste, kansen. Zonder op de achtergrond rekening te moeten houden met een werkgever is ook van een onvoorstelbare luxe. Natuurlijk ben ik ook de jongste niet meer en dat voel ik wel aan mijn lijf want de kop wil nog wel maar het lijf laat me in de steek. Tsja, en dat in het tijdsgewricht waarin we leven en mensen met 67 met pensioen gaan, in ieder geval dan de AOW ontvangen. Mijn vader ging zo'n kleine 35 jaar geleden met pré-pensioen, wat toen nog de VUT heette. Hij was toen precies 8 maanden ouder dan ik nu ben en daaraan kun je merken dat het andere tijden waren. Hij had natuurlijk, nog veel dan ik, veel fysiek werk gedaan, en zijn VUT was dan ook terecht en zeker voor hem,

mooi op tijd. Voor mij wordt het wennen de komende tijd want het andere Klinkertje en ik krijgen een ander soort leven, maar daaraan wennen we vast en zeker, of zeker en vast, zo u wil.