Beroerd

Was niet van plan u met mijn sores lastig te vallen, nu toch even. De tandarts deed een onverwachte aanval op mijn rotsvaste vertrouwen in mijn gebit. Zij wankelde zelf overigens ook, de tandarts dan, doordat zij bij controle , zelf het nu zo bejammerde gaatje, over het hoofd zag.
Bij binnenkomst had ik al aan haar gezegd, één gaatje. Zij kon het gaatje niet vinden dus moest er een x-foto aan te pas komen. Nu was het dus kiele kiele, aldus de tandarts, we wachten het maar even af. Donderdag a.s. mag ik weer, hiep hiep hoera

Bloggen

Het is raar maar ik voel me toch een beetje schuldig als ik maar zo een dag oversla. Alleen maar om sport te kijken en andere dingen te doen. Heb ik dan niets anders te doen, ja zeker wel.
Vandaag naar Arnhem geweest, zojuist even bezoek gehad van een partijgenoot. Nu dus de Olympische Spelen kijken en dan zo de jongste uit Rheden ophalen, hou nog maar eens vol dat er ook nog geBlogd moet worden. Meer kan ik er vandaag niet van maken.

Olympia's ronde door de huiskamer

Het is een slechte tijd om te Bloggen, weinig tijd om tussen alle sportonderdelen door ook nog tijd te vinden om te schrijven. Er is bijna altijd wel iets te vinden wat mijn interesse heeft. Zo was er vanmiddag de wielerwedstrijd op de weg voor de dames en tegelijkertijd was er ook nog een Formule 1 race, ditmaal in Hongarije. Lastig om te kiezen dus ervoor gezorgd dat een dubbel scherm het mogelijk maakt beide wedstrijden te volgen. Zowel de ene als de andere was zeer de moeite waard. Helemaal mooi maar het blijft als mens toch maar behelpen dat je informatie zo beperkt binnen kan komen. We doen het er maar mee en kennen onze beperkingen. 

U bent dus op de hoogte als de Blog niet of wat minder frequent verschijnt. Het is een zelf opgelegde discipline om elke dag wat van me te laten horen. Die discipline moet ik nu even doorbreken en er verschijnt soms even niets, dat kan, geen paniek aan uw kant. Het is de Olympische tijd moet u dan maar denken. Hij probeert via de 12!!! live feeds van de NOS weer een sport te volgen die hem interesseert. Live Feeds OS

Een geweldige service die ook weer zijn beperkingen kent, volg je anders wat je voorgeschoteld krijgt door de NOS, nu moet je op voorhand kiezen tussen de feeds. Je kan ook gewoon de hoofduitzending volgen en verder niet meer nadenken over wat je dan mist. Een geweldige service van de NOS overigens.

Ga nu gauw besluiten even nog een stukje voetbal kijken, ja dat hoort er ook bij.

Blog loos

Peter

Sinds ik mijn eega sinds dertig jaar ken maakt de man deel uit van mijn leven. Eerst niet zo van harte maar met de jaren groeide de bewondering voor de man. Een artiest pur sang, maar ook een denker en een doener. Voor het geld hoeft ie niet meer te touren, hoop ik voor hem. Begaf zich in het Eldersproject, een samenwerking nog opgezet met Mandela. Een samenwerking die na wil denken over oorlog en vrede en over ziekte en gezondheid is mijn vertaling.

Op internet de volgende vertaling van de activiteiten;The Elders is een raad van wereldleiders en andere prominente personen. The Elders heeft als doel om globale problemen op te lossen, zoals aids, gewapende conflicten en armoede en te helpen bij het oplossen van (globale) conflicten.

The Elders is een idee van de Britse ondernemer Richard Branson en de Britse zanger Peter Gabriel, met het idee van de traditionele dorpswijzen als basis. Samen met Nelson Mandela, Desmond Tutu en Graça Machel hebben ze het idee verder uitgewerkt.Op 18 juli 2007 werd The Elders dan officieel gelanceerd met een toespraak van Nelson Mandela in Johannesburg, Zuid-Afrika

Buiten dat ik zijn muziek steeds meer ging waarderen nam die waardering voor Gabriel als mens nog verder toe. Nadat ik hem in 2007, tijdens zijn éénmalige concert op het terrein van de Westergasfabriek in Amsterdam,heb toegesproken ( 29-06-2007), is hij dit project begonnen, de wereld is hem dankbaar.

Om van zijn muziek te genieten en omdat dit een heel mooi nummer is; Sky Blue.

Let op de Blind Boys of Alabama die een weergaloze backing vocal verzorgen.

Nog even gezocht want ik dacht altijd dat het the Five Blind Boys of Alabama was, zie ik bij het nog eens goed bekijken van de clip dat er maar vier zijn bij dit concert in Milaan. Blijkt in ieder geval dat de naam van de groep the Blind Boys van Alabama, op internet wordt vaak gesproken over the five. Hoe het precies zit zoek ik nog eens nader uit.

Prijzen

Vandaag even wat noodzakelijke inkopen gedaan, zo moest er nodig een nieuw telefoontoestel komen want de oude is versleten en "op" heet het dan ( hoe dat komt; ik noem geen namen). De oude begon ook kuren te vertonen maar na een gebruik van 10 jaar heeft deze een record gesteld. Goed, op naar de winkel, na eerst op internet wat te hebben rondgeneusd. Eerst maar even naar de dierenwinkel, zo noemen wij zo´n zaak, we komen eigenlijk alleen om er voer te halen maar dat terzijde. Het is een aardige winkel met personeel waarin men probeert te doen of ze je herkennen. Bijna amicaal maar net niet. Gelukkig heeft mijn eega sinds dertig jaar geen tijd voor shopping gedrag (heeft ze ook bijna nooit, ja ik ben een gelukkig man) dus door naar de volgende winkel.

Niet zo'n uitgesproken phone-shop maar wel een winkel waar je ze kunt kopen. Van alles wel wat en nog wat meer. De verkoper, aardige jongen daar niet van, heeft ook overal verstand van. Of je nu een vraag hebt over een koelkast, een televisie of een laptop, overal een antwoord op, echt waar. We staan heel even te kijken naar de een huistelefoon of daar komt een verkoper opdagen. Of ie helpen kan, nou; we hopen van wel eerlijk gezegd want we zijn niet van die doorgewinterde shoppers. Na een aantal modellen bekeken te hebben elimineert de verkoper handig een aantal opties omdat de betreffende telefoons ze niet voorradig hebben.

Tenslotte blijft er, heel overzichtelijk, de keus tussen twee verschillend vormgegeven telefoons, qua functies is er bijna geen verschil. Wel qua prijs maarde telefoon is in dit huishouden een terecht belangrijk consumentenartikel en dus gaan we de economie bijstaan en smijten er een paar extra Euro's tegenaan.

Bij de kassa gekomen wil ik gaan afrekenen vraagt mijn partner in crime aan de verkoper; heeft u ook een borstelstuk voor een stofzuiger. Nou die had ie wel; voor dat en dat merk en twee tellen later kwam ie terug met een borstelstuk. Ja, dat is 'm zegt mijn eega sinds dertig jaar tegen mij en de verkoper. Nou dat had ik ook gezien, dus ik vraag nog heel leep aan de verkoper; Quanta costa? Wat kost het? Hij begreep de opmerking direct; nou wel een beetje prijzig mevrouw zegt hij tegen mijn eega sinds dertig jaar, en noemt een bedrag die ruwweg een derde is van de prijs van een nieuwe. 

Dat is zelfs haar te gortig en heeft geen bedenktijd nodig om te zeggen, nou nee, bij nader inzien is ie nog heel goed zelfs. Nee hoor; we lieten ons afschepen met een namaak, die kwalitatief wel veel minder is maar waar ik er gelijk vijf van kon kopen voor diezelfde prijs.

Het is wat; hebben we nu geld bespaard of geld over de balk gegooid, de tijd zal het leren, en omdat het tot woord van het jaar is bevordert zeg ik; afwachten.

It's the Final Countdown

In plaats van een lust begint het langzaam een last te worden, de zwangerschap van de oudste. Niet voor ons maar voor haar en dat in een jaar waarin afw88 tot topic is verklaard en bovendien woord van het jaar wordt het lastig vol te houden dat het altijd even geweldig is.
Dat we er nog even een dag op uit zijn geweest naar de Biesbosch is meer dan goed geweest. Een laatste moment van ontspanning ( nou ja, min of meer) en even nog eruit voordat de storm losbarstte. Het is een zwaar front zullen we dan maar zeggen, die lang aanhoudt.
Nu en dan proberen we samen met anderen het leven iets aangenamer te maken. Iets meer zonneschijn erin. Dat wij het nu ervaren als the final
Countdown zegt genoeg over hoe zij zich moet voelen. Woont nu zo langzaam vier weken in de verschillende ziekenhuizen en houd vol, dat is meer dan bewonderenswaardig. Meer dan onze bewondering valt haar ten deel, hartstikke goed meisje. We willen graag de countdown naar de nul maar de grote vraag is; vanaf wanneer is het grote tellen begonnen en wanneer is het nul.
Af88 maar.

Moody,s

Begrijpt u hoe dat werkt? Ik eigenlijk niet. Nederland was met Luxemburg en Duitsland triple A, wat zoiets betekent als meest betrouwbaar. Nu opeens lijkt het wel of heel Europa moet worden afgewaardeerd. Mijn eega sinds dertig jaar heeft weer eens een mooie verklaring. Beiden hebben we niets met de financiële wereld, geen obligaties, aandelen etc zijn onze wereld. Daarom geldt misschien juist wel de boerenwijsheid.

Wijsheid één: Amerika wil Europa onderwerpen. Daarom is het de bedoeling dat we in Amerika duur geld gaan lenen. Daarvoor moeten we eerst aan de spreekwoordelijke bedelstaf en de drie bedrijven die daarvoor zorgen: juist. S&P, Moody's en Fitch .

Wijsheid twee: in Europa crisis al na de crisis in Amerika, hoe staat het daar eigenlijk met de crisis? Die hebben geen crisis meer, die hebben ze geëxporteerd naar Europa om nu tegen ons te zeggen dat we de boel niet goed op orde hebben, grapjassen.

Wijsheid drie; trek je nergens iets van aan want het komt er altijd op neer dat het in de Nederland slecht gaat, ook op het moment van een begrotingsoverschot worden er nog vingertjes geheven. Het kan zo weer minder worden, dus; "geen cent teveel hoor" ( aldus Zeeuws meisje in een reclame voor boter met dezelfde naam). Die Zeeuws meisjes mentaliteit; is dat geëxporteerd naar Amerika. Dan blijft over de vraag; wie gaat er verkleed als de president van de Amerikaanse Federale Bank; het zal toch niet Balkenende zijn? Of Calimero?

Schuurtje

Vandaag maar eens 't schuurtje opgeruimd. Het schuurtje is met zoiets als de zolder maar dan beneden. Er wordt een hoop spul opgeslagen waarvan niemand meer weet waarom ook eigenlijk weer. Waarvoor moest ik dit ding nu ook weer bewaren bedenk ik als ik met een stuk aluminium in de hand sta. Wat staat erop? Oh Blue Air, dat is wel even geleden. Die hebben we zeker niet meer en daarmee is het lot van de veiligheidsbalk bezegeld. Zo gaat het de hele ochtend door, wat kan weg en wat niet. Je moet echt wat weggooien zo leert mijn ervaring want anders mondt het uit in verplaatsen van spullen en dat is zeker niet de bedoeling van het opruimen van het schuurtje. Hoe kom er ik eigenlijk ook bij om op te ruimen, hetgeen met de  mooie dagen in het vooruitzicht helemaal niet de bedoeling was? Er wordt zaad bewaard in het schuurtje en daar was wat mee gemorst, kan mal passieren ja. Maar vanochtend kom ik het schuurtje in en ineens stoort je dat dan en moet er wat aan gebeuren. Tsja, van het één komt het ander en sta ik midden in de rotzooi en denk ik waarom ik, waarom nu, waarom?

Buiten zitten

Het is vandaag zondag en zit nu in de tuin. Heb de kussens buiten gelegd, hoef er niet over na te denken want mooi weer de komende week. Hè,hè; "eindelijk" hoor ik een aantal alweer verzuchten. Mij zal je er niet over horen hoewel ik een voorkeur heb voor een kouder weertype vanuit de volgende gedachte. Die is dat je er beter kleding bij aan kunt trekken dan bij uit, want dat houd op een gegeven moment toch op. Als je begrijp wat ik bedoel. 

Wat wel lekker is van dit mooie weer is dat je niet bij elke te ondernemen activiteit moet nadenken wat je wel of niet bij aantrekt of bij nodig hebt. 

Het is duidelijk; het is mooi weer, zonnig en droog en een temperatuur die ernaar neigt om teveel kleding te moeten uittrekken in plaats van aantrekken. Dat geeft wel duidelijkheid en in zoverre ben ik ook weer blij met het aanstaande mooie weer. 

Ja mooi weer is een mooi ding, veel mensen worden er heel blij van en dat is met de huidige vakantieperiode geen luxe. Als je met z'n allen op de camping staat omdat die vorm van vakantie voor een heleboel mensen de enig betaalbare nog is, is het toch een zegen als het mooi weer is. 

Een zegen ja, ik heb niet zoveel met Boven maar laat ik maar zeggen dat mooi weer in de maanden juli en augustus alleen al om die reden een zegen  is.

Of ie van boven komt weet ik niet, het mooie weer in ieder geval wel, want boven is het nu een mooie blauwe lucht en een aangename temperatuur. Het leven is weer mooi vandaag en voor alle vakantiegangers, naar ik hoop, de komende weken ook.

Fransje B

Een tijdje heb ik me verwant gevoeld met Frans B., vanwege eenzelfde kwaal, naar ik dacht. Dat blijkt nu erg mee te vallen, en tot zover de veronderstelde relatie met Frans. Nu heb ik een verwantschap met een zekere Masson, wie? Jazeker, u leest het goed, Masson. U kent geen Masson, nou ik kende ook geen Masson, wel een Mason, Perry van voren maar Masson.
Masson is de naam van een andere nieuwe kwaal die mijn lijf teistert de laatste periode. U weet dacht ik vermoedde, nee te horen had gekregen; een poliep. Van een dokter gehoord, althans hij stelde zich zo voor en ik had geen reden te twijfelen. Een poliep, ja ma hoela.
Andere dokter erbij, onder het mes en jawel Masson.
De dokter die het ons na een week mocht meedelen leek wel erg trots dat hij nu Masson was tegen gekomen. Hij straalde in ieder geval toen hij het vertelde, alsof hij een geheim over zichzelf had prijs gegeven. Onbedoeld en onbewust deed hij dat ook, eigenlijk. Hij heeft zelfs de gehele gemeenschap van pathologen op de hoogte gebracht of gaat dat nog doen. Onder de indruk van zijn ontdekking was hij, dat zelfs de het computerscherm 180 graden werd gedraaid. Waar het anders zo private scherm voor de neus van de dokter voorbehouden blijft konden wij, mijn eega sinds dertig jaar was mee, het koninkrijk van de dokter zelf zien.
Het klopte jawel, een tumortje van Masson, gelukkig volledig goedaardig, en met die boodschap werden alle menselijke trekken die de dokter prijs gaf, vergeven.

Blog loos

De Tour (3)

De Tour nadert zijn einde, nog een paar dagen en deze editie zit er weer op. Volgend jaar de honderdste uitgave van de Tour. Het was weer een mooie waarin de werkwijze van de laatste jaren is door gezet. Die werkwijze komt er in het kort op neer dat er een ploeg is die overheersend sterk is en die 1 of 2 renners heeft die met gemak mee kunnen doen voor de prijzen. Zo zie je ook dat steeds vaker het podium gedeeld wordt door een teamgenoot van degene in een sterke ploeg met de grootste mond ( dat laatste verzin ik hoor). Die sterke renner, in meerdere opzichten dan, kan voor de gele trui en de hele ploeg werkt daaraan mee, kan zich opofferen om dat voor elkaar te krijgen. De beloning voor de andere renners is dan een geldelijke ( money,money, money, dit jaar dan want een Engelstalige ploeg wint) want met de sportieve prestatie gaat die ene sterke renner strijken.

Dat zijn de renners die op kop gezet worden tijdens de bergetappes en de vlakke etappes; die worden opgerookt en daardoor in het individuele klassement op een onbeduidende plaats meekomen. Die een half uur na de kopman binnenkomen omdat ze zich tussentijds hebben "leeg"gereden. 

Dat is de werkwijze van de huidige teamgeneratie, zo werken zij. Als er geen kopman meer is of hij is bij nader inzien niet sterk genoeg dan gaan de anderen voor de truien of de dagzege. 

Nu won deze Tour een aantal malen een zekere Thomas Voeckler, en ik had toch even de pest in. Het lijkt wel of deze sportzomer alles mis gaat, maar dat is nog een ander verhaal. Deze Thomas Voeckler is zeker niet mijn favoriet. Een raar fenomeen toch, ik ken de man niet maar heb wel een oordeel over hem. Een man die zich teveel aan de beeldbuisgeneratie heeft aangepast, lieveling in la France. Deze renner weet wanneer hij in beeld is en op welke manier. Daarvan ben ik dan weer niet onder de indruk, sterker nog; ik denk; hou je toch bezig met fietsen man. Hij is kampioen moeilijke bekken trekken, misschien wel onbewust, maar ik denk van niet. Een onsympathieke gast die ook bij een goede prestatie van mij de woorden krijgt; "toch niet op een boterham met pindakaas toch, Thomas". Had ik het vroeger al bij Richard Virenque(wie kent hem niet) nu is Thomas Voeckler mijn target, mijn reden van alle kwaad; Thomas Voeckler, acteur van beroep, bah.Dan de eerste week ook nog een beetje klagen over een zere knie, zijn vrouw heeft die knie zeker behandeld met Kamille compressen want een week later; geen knieklachten meer, sterker nog, hij haalt het hoogste Wattage met zijn zere knietjes. 

Is het u tenslotte ook wel eens opgevallen dat zodra een renner die niet afkomstig is uit Frankrijk er een enorm theater op gang komt maar Franse renners zelden of nooit betrapt worden, in ieder geval niet tijdens de Tour.

Stemmi(n)g

Om u even op de hoogte te houden; ik ben weer wat stemmig. Dat wil zeggen; zo langzaam begint weer een redelijk normaal stemgeluid uit mijn keel te komen, als ik mijn mond open doe zeg maar. 
Probeer wat te zeggen en;, niet te geloven, er komt weer een normaal geluid uit. Qua toonhoogte en volume dan, qua inhoud zal het nooit meer wat worden vrees ik.
Het is wel heerlijk als je niet hoeft na te denken of moeite hoeft te doen om een stemgeluid te produceren. Meer dan blij ben ik daarover. Dat maakt dat de stemming in mijzelf en in ons huis weer met stippen tegelijk aan het stijgen is. Dat maakte het allemaal weer de moeite waard want het was toch wel weer een gedoe. Mensenkinderen nog aan toe, een poliepje.
Een poliepje op de stemband is niet iets wat je zo even wegpoetst, nee daar komt toch echt meer voor kijken. Van één van de behandelend artsen begreep ik wel dat ik zelfs de korte route mocht nemen. Er had nog een tussenstap in de diagnostiek bij gemoeten. Gelukkig niet nodig bevonden en alle onderzoeken en behandelingen bij elkaar genomen en in één keer gedaan.

Dat maakt dat ik vanaf het moment van melden bij de huisarts tot nu ongeveer zes weken verder ben. Laten we zeggen dat het redelijk vlot gelopen is gezien de volledige narcose die eraan te pas moest komen. 

Heel blij en trots geef ik dan ook kennis van de wedergeboorte van de stem van Geert, hij is er erg blij mee.

Cirkels

Onze oudste heeft het halve land bezocht en daarbij allerlei ziekenhuizen uit getest. Dat betekent dat niet alleen wij, maar ook de rest van de familie, daarmee nogal wat ziekenhuizen van binnen gezien heeft, de laatste tijd.

Nu zijn ziekenhuizen, helaas, geen vreemd item voor ons en onze families maar de laatste jaren waren we er toch redelijk van verschoond gebleven, Tot een jaar terug ongeveer kwamen we er sporadisch en dan meestal nog om een ander op te zoeken. Niet de laatste tijd; zo vanaf de zomer van vorig jaar is het raak, is het ball en zijn we de spreekwoordelijke sigaar. Waarom je wel de sigaar maar niet de sigaret kan zijn kan ik u niet vertellen maar schiet me ineens te binnen ( waarom dat verschil).
Onze oudste heeft inmiddels de rekening flink opgevoerd en daarmee ruimschoots de ziektekostenverzekering eruit gehaald. Nu is ze beland op haar "eigen" huis, haar werkplek in het Arnhemse. Wat mijn eega sinds dertig jaar en ik al bijzonder vonden toen ze er ging werken, nu is er nog meer het gevoel van de cirkel is rond. Onze oudste is, zo moet u weten, in Arnhem geboren, in een ziekenhuis waaruit het huidige voortkomt.

Er waren in de goede oude tijd drie ziekenhuizen; het St Elisabeth ( was ook wel toepasselijk geweest, om andere reden), het gemeenteziekenhuis en het Diaconessenziekenhuis. Toen hadden ambulances nog iets te kiezen. 

Het huidige; het Rijnstate ziekenhuis, is een mooi ziekenhuis geworden op het terrein van het voormalige gemeenteziekenhuis. 
Dat haar nageslacht, op die plek, die voor ons heel veel betekende, geboren gaat worden, maakt voor mij, en ik denk ons, het gevoel dat daarmee de cirkel rond is.

Wat worden het? Arnhemse meisjes?

Ps; de bijgaande foto's zijn goed bedoelde adviezen vanuit een Zwols ziekenhuis.

Beetje lol

Voor Lianne en alle anderen die even willen lachen.

Over ziekenhuizen is altijd veel te zeggen en te schrijven, meestal is het allemaal treurnis en ellende. De enkele leuke verhalen daar gelaten is het toch een droeve geschiedenis.

Om daar wat tegenover te zetten, een mooi filmpje over een ziekenhuis en de belevenis van een bijzondere bezoeker.

Ja en nee

Den heiligen Lullus, op uw gezondheid.

Het valt niet mee,maar de stilte inmiddels wel voorbij, is het praten nog op rantsoen. 
Het deed me de laatste dagen wel terugdenken aan het spelletje geen ja/geen nee. Een spelletje dat gespeeld werd op de radio, uiteraard en gepresenteerd door, in ieder geval Elles Berger. Er waren mensen die er erg goed in waren en die twee woorden wisten te vermijden in het gesprekje dat zij kregen met de presentator.
Dat spelletje heb ik de laatste dagen ook gespeeld maar dan omgekeerd. De vragen zo laten stellen dat het makkelijk te beantwoorden met een ja of nee. In het spelletje moest je dat juist vermijden maar nu moest het uitgelokt, die ja of nee dan bedoel ik. Sommige mensen snappen dat als vanzelf, anderen kost het veel meer moeite. Maakt ook niet uit, het is al prettig als anderen moeite voor je doen, als is het maar om een vraag te bedenken die met ja of nee beantwoord kan worden.
Vermoeiend is het overigens wel, die zogenaamde stemrust die in gewone mensentaal gewoon zwijg betekent. Praten is sneller en makkelijker dan het bedienen van een apparaat hoeveel lol ik er ook me heb gehad. De bijgaande foto had ik in een ander verband al eens gepubliceerd maar hij is me nog veel liever geworden dan ie al was.
                                                                                     

de Tour ( 2 )

Saint Ursanne, mooi stadje in de Jura, de Zwitserse Jura moet ik ter completering zeggen. Het ligt in een westelijke punt van Zwitserland tegen de Franse grens aan, maar is dus Zwitsers. We zijn daar verscheidene malen geweest, hebben wat tijd doorgebracht aan le Doubs, een prachtig riviertje. Zo één die je je voorstelt op een bergschilderij, rustig, mooi gelegen en vlak water. De idylle; zo lijkt het want niets is meer zoals het was. 

De rit naar Saint Ursanne was op zich al een belevenis en bij toeval zijn we er ooit terecht gekomen. Nu zie ik op Google Maps ( en dat hadden we toen nog niet) dat er een autobaan ( 100km weg) vanaf Delémont naar Porrentruy is gebouwd en er een afslag Saint Ursanne is. Dat zal de gemiddelde autorijder toch een stief kwartiertje schelen, maar die mist dan de mooie rit over Forêt de Mettembert, de bochten van Les quatre Vents en de rit onder het mooie viaduct door. Niets is zoals het lijkt, het is geen ver weggestopt stadje meer maar het stadje is verbonden met de buitenwereld door een autobaan. Maar je bent er wel lekker snel nu.

Dat lijkt ook wel een eerste behoefte van vakantiegangers; dat als je vakantie hebt; lekker snel willen zijn. Let maar eens op uw landgenoten in het buitenland en zeker in de bergen, altijd haast.

Geen benul van het rijden in de bergen, maar wel met de grote Eiffel de bergpassen over. Red iedereen, vrouwen en kinderen eerst. Iedereen aan de kant, hier kom ik. De bochten van Les quatre Vents zijn niet aan iedereen besteedt, in onze tijd daar bijna een flinke botsing gehad met een Nederlander ( jawel) met een grote sleurhut achter zijn Peugeot 604 geschroefd en de binnenbochten van de passen nemen, want ik heb vast haast ( vakantie nietwaar).

Maar als u in de buurt bent; Saint Ursanne.

de Stilte

In dit huis heerst een daverende stilte, het is ongelofelijk, een beetje rumoer van de radio die aanstaat. Radio 538; echt achtergrondbehang, niet naar luisteren, ook niet naar het onzin interview van het moment met Eeeeevert ten Napel. Gewoon laten, en vooral de relatieve stilte eens beleven. Toetje van de iPhone gaat, een What’s appje, gauw even beantwoord en verder. Luisteren naar niets, ik denk aan een mooi liedje wat de stilte het best verwoord. Als je over de laatste zin nadenkt is het al een gotpse. Sound of silence schiet me natuurlijk direct te binnen, Simon and Garfunkel, oud geworden zie ik op YouTube, in ieder geval Paul Simon, van hem stuur ik dit linkje mee omdat ik hem zo aandoenlijk vind. Mooie muziek gemaakt natuurlijk ook. Graceland is natuurlijk een standaard werk. Nu zoeken op YouTube kwam ik een merkwaardig meisje tegen, ziet eruit als Mw. Timosjenko, ja die, met een opvallen mooi liedje over Silence, de tekst is niet altijd duidelijk maar mooi om naar te luisteren. 2 x keer luisteren vandaag, voelt u even hoe dat is, luisteren  en niet terug praten, ook niet uit beleefdheid.

Ziekenhuizen

De laatste tijd in teveel ziekenhuizen de binnenkant bezocht. Het is allemaal veel van hetzelfde, het verschil zit in de leeftijd van het gebouw of de leeftijd van de inrichting. Maar overal dezelfde pleinstructuur, met genummerde of gecodeerde routes. Met een restaurant waar de koffie altijd goed smaakt maar net niet echt lekker is. Waar ze gelijk uitziende eetwaren uitstallen zoals het onvermijdelijke saucijzenbroodje en de broodjes gezond, die overigens heel ongezond blijken te zijn. Daar worden de verschillen niet gemaakt maar waar dan wel? Eerlijk, ik kan het u niet vertellen. De mensen verschillen en daar moet het verschil gezocht worden, de mensen die je helpen, behandelen en je verder helpen. Zal ik eens filosofisch eindigen: het verschil zit in de mens.

Horen, zien en zwijgen

Vooral dat laatste zal de dagen na de komende 13e wel het geval zijn. Het zwijgen zal mij minder zwaar vallen dan anderen in mijn omgeving. Als je, in normale omstandigheden, een antwoord verwacht op een alledaagse vraag dan is het vreemd als het stil blijft. Als de stilte van de ander langer aanhoud kun je dat nog gaan uitleggen als verzwijgen van jezelf. Voor dit soort gedachtespinsels heb ik vast tijd genoeg voor als ik even van de verbale deelname aan het maatschappelijk verkeer ben uitgesloten. 

Hoe lang dat zal zijn, daarover verschillen de meningen nu nog maar we gaan straks meer informatie ophalen tijdens een opnamegesprek. Daarover bericht ik u nog nader, het zal tenslotte voor mezelf ook een hele ervaring worden, zwijgen.

Dat ophalen van de informatie vind vandaag plaats terwijl ik morgen verwacht wordt voor "de ingreep". Ook de nieuwe manier van doen zullen we maar zeggen. 

Horen, zien en zwijgen dat wordt het parool voor de komende dagen, als de anderen dat maar begrijpen. Het zal wel meer horen, zien en gesticuleren worden, zwijgende praten eigenlijk.
Naschrift; de gesprekken zijn inmiddels geweest en de angstverhalen over zes weken zwijgen, een paar dagen niet mogen kuchen en hoesten en alle andere verhalen, allemaal niet waar.
Waar de deskundigen op duiden is op stemrust, dat klinkt alweer anders dan zwijgen. Bedoelt wordt ongeveer hetzelfde met dit verschil dat er wel wat gezegd mag worden maar zo min mogelijk. Voor sommigen zou een verbod beter zijn denk ik, niet dan?

Beetje Blog-loos

Wel puf, wel zin, geen vergadering en toch Blogloos?

De actualiteit overheerst mijn  gedachten. Alles leidt terug naar de actualiteit.

Vandaag dan maar even niet. Wel een mooie muziek-link; geniet ervan maar wel even de tijd ervoor nemen en met de koptelefoon op, is mijn advies.

de Tour

Rustdag in de Tour is het vandaag, dat is toch, voor volgers dan, een dag die geen voor- of achterkant heeft. Het geeft wel structuur; de Tour. Zorgen dat je voor een uur of half drie, drie uur, klaar bent met de meeste noodzakelijk werkzaamheden. Koken met de Tv iets harder zodat je het verslag goed kunt volgen en als er aanleiding toe is, snel de keuken uitstormen en even de tijd nemen om het uitgebreid op Tv te aanschouwen. Heerlijke tijd is dit en ondanks alle zorgen over van alles en iedereen, maar vooral binnen ons gezin, is het volgen van de Tour iets moois.

Heerlijk een beetje wegdromen bij de beelden van Zuid Frankrijk, de Alpen en alle andere bijzondere plekken waar ze de laatste week al .zijn geweest. Opveren als er een ontsnapping op touw wordt gezet, als een renner het tempo bergop niet meer kan volgen en nu weer opveren bij het nieuws dat de Amerikanen landgenoot Armstrong( what's in a name) zwaar te pakken lijken te nemen.

Het hoort bij, wat anderen, een circus noemen. Enorme ego's en belangen ( ik schreef u daarover al eerder) ontmoetten elkaar een paar weken per jaar in Frankrijk en sinds jaar en dag is er ook wel weer iets.

Deze week waren ze in het Oosten van Frankrijk, en wel op een plek die we goed menen te kennen, in ieder geval vaker bezocht. Saint Ursanne was ( of is) zo'n plaatsje in het uiterste Westen van Zwitserland, ingesloten door middelgebergte van de Jura, op een unieke en mooie plek. Middeleeuws zou ik zeggen zonder enige research en vermoedelijk veel ouder. Ik meen er de eerste stappen van de olifanten van Hannibal te hebben gezien. In ieder geval oud en de mensen die er woonden doen er veel aan de authenticiteit van het stadje te bewaren. Zelfs het enorme spoorviaduct lijkt er altijd te hebben gestaan. Het viaduct is uitgevoerd in stenen peilers evenals het brugdeel, dat is een ander gezicht dan een staketsel van staal.

Op het plein vlakbij het riviertje "le Doubs" hebben we in de nadagen van ons verblijf in Zwitserland eens heerlijk koffie gedronken met familie die het ook nog vaak over deze plek heeft. Heel mooi.

De Tour brengt me nog terug in Memorylane, wordt vervolgd.

En nu?

Het is een rustig weekje tot nu toe, het is weliswaar pas maandag maar ik hoop wel dat de rust even blijft. Er ligt genoeg in het verschiet zoals u weet, zijn van die dingen dat je denkt; kan wel effe wachten. Niet dat je het voor het zeggen hebt maar toch.

Vandaag bezig gehouden met allerleitjes; het moet toch een keer of het leidt mooi af.Mis wel een beetje het leven zoals we dat tot voor twee weken geleden nog konden, en wat ook wel weer terugkomt. Het wandelen begin ik in mijn hoofd en in de benen te missen maar het is even niet anders.
Als compensatie twee maal per week naar de cardio-fitness, ga anders ook twee maal maar nu telt het dubbel. 
Och, aan het eind van de week is het so  wie so een andere oefening. Hoe dat precies uitpakt is zoiets als kijken in de glazen bol maar ook dat zien we wel weer.
Ondertussen, met dat ik dit schrijf bedoel ik, is mijn eega zwaar aan het zuchten,en terecht.
Ze zegt wel vaker ik ben gehackt en er klopt van alles niet. Nu, na een halve avond achter haar laptop te hebben gezeten ( jawel) zie ik dat het af en toe een hopeloze strijd lijkt.
Instellingen gelijk zetten, plugins gelijk zetten, het mag allemaal niet baten, bepaalde functies worden niet uitgevoerd.
Ja, u lacht maar wij kijken elkaar aan; wat nu?

Wazig

Berichtte ik eerder al eens over aso gedrag in onze natuurgebieden, nu weer een belevenis in die rij. Wel aso maar niet in een natuurgebied, alhoewel; de vaderlandse snelweg geldt waarschijnlijk als Neerlans grootste jungle. Begeven ons weinig op de snelweg ( of in die jungle, aan u de keus) maar de laatste tijd iets frequenter. Dat brengt dan onverbiddelijk nieuwe  ervaringen met zich mee. Laat ik maar beginnen te zeggen dat ervaringen goed zijn, binnen marges houd men zich redelijk aan de snelheid, men let op de ander, het rijdt redelijk door, etc.

 Let wel; het zijn mijn ervaringen van de laatste tijd op de snelweg en ik mag niet klagen. Tot vandaag; rustig rijdende op de rechtersstrook wil ik een voor me rijdende auto inhalen, klein stukje achter me een auto, dat kan best nog, er wordt niet heel hard gereden. Richtingaanwijzer naar links en begin die kant op te sturen, geeft de auto die ongeveer met gelijke snelheid reed ineens gas en zit half naast me. De ander wil duidelijk niet dat ik de ruimte die er wel is gebruik en besluit dat gat te stoppen met een flinke dot gas en dan vervolgens te doen of ie van de Prins geen kwaad weet. Het een levert een bijna-aanrijding op en dan doen of er niets aan de hand is. Een welbewuste actie dus, in het gewone maatschappelijke verkeer zou je zeggen het is een poging tot zware mishandeling of poging tot doodslag. Niet in de jungle van het verkeer, daar klijkt het normaal te zijn, dit gedrag.

Dat de bewuste automobilist een Duitser is maakt dat ik hem met de lampen knipperend aan de rechterkant wil manen om te kunnen inhalen, vervolgens dan maar genoegen te nemen door aan de rechterkant toch even de middelvinger te geven. De suggestie levert een het beeld op dat de bijrijder, mw Duitser doet alsof ze er niets van begrijpen, ja daaaaaaaaaaaaaaaaag.

De Hacker

De halve dag een beetje gewerkt aan onderdelen van de nieuw ontworpen site. 

Mijn eega sinds dertig jaar heeft een probleem met haar gereedschap, herhaaldelijk meld ze dat ze volgens haar gehackt is. 

Voor de leken onder ons, het betekent zoiets als een ander die meekijkt op je computer. Vervelender nog: onder hacker wordt meestal begrepen iemand die iets kwaadwillend in de gedachten heeft. Het erom doet de computer te ontregelen of informatie aan de computer te ontfutselen.

Gelukkig hebben we een specialist aan boord en die bezweert dat de problemen daar niet de oorzaak van zijn maar eerder van verdwaalde fazanten. 

Geen schuld aan de webhoster, geen schuld aan KPN en Experiabox, geen schuld aan onszelf of wie dan ook.

Een paar fazanten op wat foto's lijken, na zorgvuldig deduceren, de oorzaak van alle ellende. Hoe dat kan en in elkaar zit zou ik u graag vertellen maar helaas. Graag doe ik of ik zo ongeveer overal verstand van heb maar van deze kwestie niet de geringste kans dat ik het u kan uitleggen. Wel zijn hopelijk de problemen met de webhoster,  KPN, de Experiabox, wijzelf of wie dan ook nu achter ons en kunnen we verder.

Wet van Murphy

Het is weer eens zo'n dag, een dag die lijkt als alle andere maar die toch ander is of anders wordt, dat weet je niet en dat is maar goed ook. Niet dat het zo rampzalig is wat er gebeurd maar alle kleine dingen lijken opeens veel groter dan nodig. Waar meestal het kwartje de goede kant opvalt, vandaag even niet. Zelfs het schrijven van dit stukje gaat met een traagheid door de vele correcties de ik moet doen. Gewoon doorschrijven en naderhand de correcties doen? Nou nee ook maar niet. Op het moment dat ik aan corrigeren zou gaan weet ik niet meer wat ik wilde schrijven.

Waarom gebeurd dat, waarom zulke dagen? Ik heb er geen antwoord op maar als je één keer in of op zo'n dag belandt bent moet je toch even uitkijken. Apparaten die het begeven, computerprogramma's die niet willen werken naar behoren, de  externe harde schijf wordt niet herkend, het is allemaal net zo onbegrijpelijk als waar. Een dag die is uitgevonden door MUrphy, de goede en vertrouwde vriend. Een vriend die heel trouw is en je nooit in de steek laat.

Een dag van Murphy, wat een dag, hij ( of is het zij) is nog niet voorbij, de dag duurt nog een paar uur, dat beloofd nog wat, misschien wordt het nog anders, er is nog hoop.

Tandarts

Bloggen is een kwestie van discipline, zo meldde ik u al eerder. De laatste dagen een beetje last van vooral om even tijd te vinden om u op de hoogte te houden. Geen last van een schrijversblock of gebrek aan inspiratie. Nee, het is vooral een kwestie van prioriteiten en dat ligt niet alleen aan mezelf. 

Vandaag bijvoorbeeld een aantal afspraken: tandarts en de cardio fitness. Keurig na elkaar dus geen punt. Zit ik daar bij de tandarts in de stoel, kan ze geen gaatje vinden dus dan moeten er foto's gemaakt. Ja hoor, eindelijk ééntje ontdekt, dat had ik al gemeld aan de tandarts alleen ze kon 'm maar niet vinden. Ja ja gaatje, daar moet zo snel mogelijk iets aan gebeuren en na vandaag ben ik met vakantie. Er is wel een gaatje ( ha, ha, ha) om 11.20u. Dat wordt dus lastig want dan ben ik aan het fitnessen. Wat nu?

Dan moet het toch maar wachten, het gaatje dan, tot na de vakantie van de tandarts en dan wordt ie uit zijn lijden verlost (opnieuw; het gaatje)

Om u maar aan te geven dat je niet altijd zelf baas bent over je tijd en er dus prioriteiten moeten worden gesteld. Dat is een gegeven, soms leidt dat tot een inmiddels gevreesd blauw tegeltje waarop gemeld wordt dat er geen tekstje te verwachten valt. Morgen beter!

Peter Gabriel als uitsmijter, mooi!!

Blog-loos

Ongeduld

Het was vandaag weer een dag waarin het menselijke ongeduld op de proef gesteld werd en wordt. Vanochtend al bijtijds gebeld met de met de mededeling; ga naar Zwolle want het is hier vannacht vol gelopen met kindjes die de hulp nu even harder nodig hebben dan wij, zo de mededeling van mijn oudste.

Ja, dat is een mededeling die je zonder commentaar ondergaat en als zij het zegt dan is het zo.

Zoals gezegd; het was vroeg dus op een gegeven moment verwacht je weer enig teken van leven dat vooralsnog niet kwam. Eens gebeld met de mobiel maar voicemail, van echtgenoot al niet veel anders. Tsja, dan is het wachten, ondertussen geduld oefenend en afwachtend.

Geduld oefenen kun je op veel manieren doen. Doordat we graag bij de telefoon in de buurt zijn, en dat niet alleen maar er ook nog snel op willen reageren. In een eerdere Blog heb ik u al eens laten weten hoe lastig het is als je midden op de hei een telefoontje krijgt en dan zo snel mogelijk thuis wil zijn. Heel vervelend is dat dus dat doen we niet op het moment.wandelen op de hei, in het bos of andere afgelegen plaatsen. Stand-by, 24 uur per dag en dus geen leuke uitstapjes, dat hoort er niet bij, sommige mensen zitten zo in elkaar, waaronder uw schrijver. 

Een ander aspect wat dan gaat spelen is; wat doen we in de andere tijd? Er is genoeg te doen zoals het in orde brengen van de toekomstige kinderkamer maar dat gebeurd niet want; hele boel op de kop en je zal altijd zien. Als je echt de hele boel binnenstebuiten hebt gekeerd komt er een telefoontje waar inmiddels zo op gewacht wordt. Nee, dat doen we dus ook niet.

Meldde u al eerder dat mijn eega en ik een eigen ( nieuwe) site hebben, daar wordt nu hard aan gewerkt, met de nodige horten en stoten. Bij sommige, voor leken als wij, onbegrijpelijke teksten, wordt veel van je geduld gevergd. Heel leuk om te doen maar er had ook wel een spelletje van gemaakt kunnen worden; Web-erger-je-niet.

Spo(r)t

Gek genoeg ben ik dol op sport die wel heel erg commercieel is. De formule 1 beschreef ik u al eens in een paar afleveringen, nu ik het genot heb van ons nieuwe apparaat kan ik combinerend zoals ik u gisteren al meldde. Nu kijkend naar nog een zeer commerciële sport, de Tour de France. Nu zijn over de Tour zelf boekenkasten vol geschreven dus daar ga ik u niet mee vermoeien. 

Nee, het gaat me nu even om de commentatoren van de diverse sporten. 

 

Gisteren heb ik van nijd het geluid bij de wedstrijd Spanje - Italië uit gezet. Wat een gezemel van, in dit geval maar met name; Jeroen Grueter. Wat een ongelofelijke windvaan en selectief commentator. Na 15 minuten in de wedstrijd had een Spanjool een rode kaart moeten hebben. Dat gebeurd niet, en waarom niet is geheel onduidelijk, daar had Jeroen over moeten commentaren. Nee, gaat meneer commentaar leveren op een niet gegeven penalty, op hoe geweldig Spanje wel niet was. 

Meneer Grueter; Spanje had een kwartier na aanvang van de wedstrijd met 10 man op het veld horen te staan. Kijken of ze nog zo geweldig hadden gespeeld. Maar nee, zo zit Grueter niet in elkaar, geen idee over de volgorde van gebeurtenissen want de wedstrijd was heel anders gelopen als..... Sequencing noemen de Anglo Saksen dat. 

Grueter zal nooit mijn vriend worden, ook bij eerdere wedstrijden valt de buitengewoon inconsequente wijze van benaderen van de wedstrijd mij in ieder geval op, nee erger; het ergert mij, geluid uit dus. Rode kaart voor Grueter eigenlijk.

Nu moet ik erg lachen om de herhaalde discussies tussen Maarten Ducrot en Herbert (Herrie-Bert) Dijkstra over geld in de sport, met name bij de ASO, de organisator die ook de Tour de France organiseert. Volgens Maarten is het armoe troef bij de ASO waarbij hij zich beroept op zijn beroepskennis ( altijd gedacht dat hij psycholoog was en op welke professie hij nu duidt?). Dat is altijd een enorme dooddoener als niet de argumenten tellen maar de ander zegt dat jouw kennis onvoldoende is. Fout Maarten, niet gedacht van je ook. Maar goed; Bij wielrennen zou er geen geld aan te pas komen maar wel bij de Formule1 en in het voetballen. 

Maarten; als betrouwbare professional zou je dat eens moeten vragen aan de penningmeester van Real en Barcelona, samen een miljard Euro schuld, ongeveer. 

De spot drijven met de beroepsgroep sportcommentator ( welke opleiding is dat eigenlijk, sportcommentator), ik kan niet anders meer, sommige commentatoren zijn niet meer serieus te nemen, drijven spot met de sport. Nietwaar Jeroen, nietwaar Maarten?

Portemonnee

We hebben inmiddels een maand of wat niet meer onze longinhoud met foute stoffen voorzien. Behalve dat zoiets nalaten heel verstandig is voor je gezondheid( niet alleen de longen, de rest van je body vindt het ook fijn) en je  jezelf er veel beter door voelt zijn er nog meer effecten die de moeite waard zijn. Wat bedoel je nu weer? Heel simpel: je portemonnee is ook heel blij. In mum van tijd weet het geld in je portemonnee: hé, het gaat niet meer op aan dat verderfelijke spul dan maar aan iets anders. Gevolg is in ieder geval niet dat het geld tegen de plinten klotst maar een even lege portemonnee als anders. Toch was iemand zo wijs geweest een app mee te laten lopen zodat we toch telkens weten wat de stand van zaken is. Zo'n acht maanden verder hebben mijn eega sinds dertig jaar, en ik een slordige tienduizend saffies gemist met een waarde van een tweeduizend euro.

Dat mocht weleens gevierd en dus hebben we onszelf getrakteerd. Op een mooi nieuw apparaat die heel veelzijdig is, daarover later meer. 

Ondertussen kan ik mooi multitasken, achter het apparaat een Blog schrijven en ondertussen de 1e etappe van de Tour kijken, helemaal fijn