De Tour nadert zijn einde, nog een paar dagen en deze editie zit er weer op. Volgend jaar de honderdste uitgave van de Tour. Het was weer een mooie waarin de werkwijze van de laatste jaren is door gezet. Die werkwijze komt er in het kort op neer dat er een ploeg is die overheersend sterk is en die 1 of 2 renners heeft die met gemak mee kunnen doen voor de prijzen. Zo zie je ook dat steeds vaker het podium gedeeld wordt door een teamgenoot van degene in een sterke ploeg met de grootste mond ( dat laatste verzin ik hoor). Die sterke renner, in meerdere opzichten dan, kan voor de gele trui en de hele ploeg werkt daaraan mee, kan zich opofferen om dat voor elkaar te krijgen. De beloning voor de andere renners is dan een geldelijke ( money,money, money, dit jaar dan want een Engelstalige ploeg wint) want met de sportieve prestatie gaat die ene sterke renner strijken.
Dat zijn de renners die op kop gezet worden tijdens de bergetappes en de vlakke etappes; die worden opgerookt en daardoor in het individuele klassement op een onbeduidende plaats meekomen. Die een half uur na de kopman binnenkomen omdat ze zich tussentijds hebben "leeg"gereden.
Dat is de werkwijze van de huidige teamgeneratie, zo werken zij. Als er geen kopman meer is of hij is bij nader inzien niet sterk genoeg dan gaan de anderen voor de truien of de dagzege.
Nu won deze Tour een aantal malen een zekere Thomas Voeckler, en ik had toch even de pest in. Het lijkt wel of deze sportzomer alles mis gaat, maar dat is nog een ander verhaal. Deze Thomas Voeckler is zeker niet mijn favoriet. Een raar fenomeen toch, ik ken de man niet maar heb wel een oordeel over hem. Een man die zich teveel aan de beeldbuisgeneratie heeft aangepast, lieveling in la France. Deze renner weet wanneer hij in beeld is en op welke manier. Daarvan ben ik dan weer niet onder de indruk, sterker nog; ik denk; hou je toch bezig met fietsen man. Hij is kampioen moeilijke bekken trekken, misschien wel onbewust, maar ik denk van niet. Een onsympathieke gast die ook bij een goede prestatie van mij de woorden krijgt; "toch niet op een boterham met pindakaas toch, Thomas". Had ik het vroeger al bij Richard Virenque(wie kent hem niet) nu is Thomas Voeckler mijn target, mijn reden van alle kwaad; Thomas Voeckler, acteur van beroep, bah.Dan de eerste week ook nog een beetje klagen over een zere knie, zijn vrouw heeft die knie zeker behandeld met Kamille compressen want een week later; geen knieklachten meer, sterker nog, hij haalt het hoogste Wattage met zijn zere knietjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten