dinsdag 10 juli 2012

de Tour

Rustdag in de Tour is het vandaag, dat is toch, voor volgers dan, een dag die geen voor- of achterkant heeft. Het geeft wel structuur; de Tour. Zorgen dat je voor een uur of half drie, drie uur, klaar bent met de meeste noodzakelijk werkzaamheden. Koken met de Tv iets harder zodat je het verslag goed kunt volgen en als er aanleiding toe is, snel de keuken uitstormen en even de tijd nemen om het uitgebreid op Tv te aanschouwen. Heerlijke tijd is dit en ondanks alle zorgen over van alles en iedereen, maar vooral binnen ons gezin, is het volgen van de Tour iets moois.
Heerlijk een beetje wegdromen bij de beelden van Zuid Frankrijk, de Alpen en alle andere bijzondere plekken waar ze de laatste week al .zijn geweest. Opveren als er een ontsnapping op touw wordt gezet, als een renner het tempo bergop niet meer kan volgen en nu weer opveren bij het nieuws dat de Amerikanen landgenoot Armstrong( what's in a name) zwaar te pakken lijken te nemen.
Het hoort bij, wat anderen, een circus noemen. Enorme ego's en belangen ( ik schreef u daarover al eerder) ontmoetten elkaar een paar weken per jaar in Frankrijk en sinds jaar en dag is er ook wel weer iets.
Deze week waren ze in het Oosten van Frankrijk, en wel op een plek die we goed menen te kennen, in ieder geval vaker bezocht. Saint Ursanne was ( of is) zo'n plaatsje in het uiterste Westen van Zwitserland, ingesloten door middelgebergte van de Jura, op een unieke en mooie plek. Middeleeuws zou ik zeggen zonder enige research en vermoedelijk veel ouder. Ik meen er de eerste stappen van de olifanten van Hannibal te hebben gezien. In ieder geval oud en de mensen die er woonden doen er veel aan de authenticiteit van het stadje te bewaren. Zelfs het enorme spoorviaduct lijkt er altijd te hebben gestaan. Het viaduct is uitgevoerd in stenen peilers evenals het brugdeel, dat is een ander gezicht dan een staketsel van staal.
Op het plein vlakbij het riviertje "le Doubs" hebben we in de nadagen van ons verblijf in Zwitserland eens heerlijk koffie gedronken met familie die het ook nog vaak over deze plek heeft. Heel mooi.
De Tour brengt me nog terug in Memorylane, wordt vervolgd.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten