In de tussentijd

Het zijn weer opwindende weken geweest wat betreft de gezondheid. Eigenlijk en uiteindelijk niet heel bijzonder maar de spanning houdt je bezig. Werken de medicijnen nog zoals ze zouden moeten? Het is al jaren duidelijk dat ik niet op genezing meer kan rekenen, beter gezegd, ongeneeslijk ziek ben, palliatief heet dat in het jargon. Maar medicatie kan vooralsnog de kanker onderdrukken. Tot nu toe is dat goed gegaan, en hopelijk blijft dat ook nog heel lang zo. Het verwarrende voor anderen is dat ik geen uiterlijke kenmerken heb van een ongeneeslijk ziek mens. " Je ziet er nog goed uit" hoor

ik vaak en dan moet ik me min of meer verdedigen. Nu ik ook nog standaard meer Prednisolon moet gebruiken zal het "er goed uitzien" niet veel anders worden in de beleving van buitenstaanders. Die verwarring begrijp ik ook wel maar het is soms moeilijk om daar mee om te gaan. Wetende dat er allerlei lotgenotencontact zijn voel ik de behoefte niet om die te bezoeken, tot nu toe is het voorgaande zo ongeveer de enige vraag die ik zou willen stellen. In de tussentijd gebeurt er natuurlijk van alles, binnen en buiten mijn kring. Heb wel steeds beter in de hand waar ik nog wel en waarover niet meer moet opwinden. De politiek is zo'n onderwerp, probeer me er niet over op te winden, soms lukt dat en heel soms niet. Ook daarin keuzes maken want het belangrijkste waar ik vooral last van heb is het gebrek aan energie. Wat vroeger als vanzelf ging, die tijd is voltooid verleden tijd, die tijd komt niet meer terug en dat betekent keuzes maken, de hele dag door. 

Finland

Gisteravond het Eurovisie Songfestival gekeken, het was echt een hele matige deze keer. Geen echte toppers of pareltjes te bekennen. Nu was van tevoren al bekend wie er zou gaan winnen en dat gebeurde ook. Waarom dan nog kijken vraag je jezelf af, achteraf.  De bookmakers hadden Zweden op 1 en dat beleef ook zo. Daar spelen dus grote financiële belangen, zij hadden er alle belang bij dat Zweden zou winnen anders hadden de gokkers flink kunnen winnen als bijvoorbeeld Tsjechië had gewonnen. En dus komt er een proces op gang wat wel gerelateerd lijkt aan de self forfilling prophecy's. De meeste "vakjury's" gaven Zweden de benodigde twaalf punten want Zweden zou toch gaan winnen met zo'n goed liedje en performer. Het lijkt wel een beetje op kuddegedrag. U merkt, ik krijg de vinger er niet precies op wat er gisteren gebeurde maar wat zeker is; de zogenaamde vakjury's hebben Zweden aan de winst geholpen. Er zijn twee jury's; de zogenaamde vakjury's en het publiek wat kan stemmen via televoting. Dat gebeurt alleen tijdens de finale, tijdens de halve finales alleen televoting ( deze procedure nieuw dit jaar) en dus hadden de vakjury's alleen iets te melden tijdens de finale. En dat hebben ze dan ook gedaan want het publiek (de televoters) gaven de winst ruim, met meer dan honderd punten verschil, aan Finland. En dan begint het bij mij een beetje te knagen; hebben die vakjury's met een gering aantal mensen de uitslag beïnvloedt? Nou zeker, en hoe. Die paar mensen hebben de televoters opzij gezet en gezegd; jullie publiek, jullie snappen er niets van, dat zullen wij wel corrigeren, en reken dat de bookmakers er blij mee waren. Het meest genante was nog wel dat de goed gevulde zaal telkens Cha, Cha, Cha begon te scanderen, het lied van Finland. Het was meer dan duidelijk wie het publiek de winnaar vond en zo bepaalt een gering aantal mensen ( de vakjury's) de uitkomst van deze strijd. Daar zouden ze eens over moeten nadenken bij de EBU, hoe dat kan. 

12 mei

Het blijft altijd een rare dag, de 12e mei, de dag dat je het meest voelt dat ze er niet meer is. Mijn moeders verjaardag zou het zijn deze dag. 10 jaar geleden vierden we die voor het laatst en dat blijft raar. Als ze er niet meer was zou ze op ons passen, als ze kon, zei ze altijd. Dat heeft ze tot het laatst volgehouden in de strijd die ze moest leveren. Het intense verdriet, zoals ik dat toen voelde is wel weg maar het gemis nooit. Mijn moeder leeft nog steeds voort al is ze er niet meer zelf bij. Bijna elke dag komt ze langs in een verhaal, een opmerking of een gezegde. Zo heeft onze middelste een aantal anekdotes gebruikt in haar 4 mei speech, een van de mooiste manieren om verder te leven. Of om met Bram Vermeulen te spreken, " Ik ben pas echt dood als jij me bent vergeten".

Voor de grap zeggen we weleens tegen elkaar; we are the next generation maar het begint wel steeds meer zo te voelen. Er beginnen mensen om je heen weg te vallen, inmiddels ook leeftijdgenoten. Dat maakt wel dat je hoopt dat het einde nog ver weg is maar dat je dat niet weet. 

4 Mei 2023

Het is vandaag 4 mei, de dag van dodenherdenking. Walgelijk genoeg grijpen de populisten zelfs deze dag aan om hun onverkwikkelijke standpunten te ventileren. De president van Oekraïne is op bezoek, heel erg want het is onze ( de Nederlandse) dodenherdenking volgens de populisten. Ja echt, wat een waanzin, al die mensen die met een nadere nationaliteit voor onze vrijheid zijn gestorven doen er niet toe, de dodenherdenking is Nederlands en daarmee punt uit, geen Zelensky vandaag. Zo wordt zelfs dodenherdenking gepolariseerd vanwege deze onzin. Daarmee is het bezinnen en herdenken op het 2e plan gekomen, schandelijk. Het is te hopen dat de stemmers op die clubs zich verantwoordelijk houden voor dit soort acties en een volgende keer nadenken voor ze hun stembiljet invullen. Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald is een goed spreekwoord voor deze situatie en hopelijk zien ze ook de stupiditeit in van deze populistische acties. De onderbuik van Nederlanders wordt teveel misbruikt en "das gesunde Volksempfinden" is de maat der dingen. Voor een groot deel verwijt ik maar 1 man die het zover heeft laten komen; Mark R. te DH. Deze man heeft alle motivatie voor Henk en Ingrid om naar hun onderbuik te gaan luisteren aan geleverd. Tragisch is het, hij laat een land achter in moreel verval, en het zal hem een rotzorg zijn. Het land is, zo wordt duidelijk na allerlei wetenschappelijk onderzoek, in tweeën gedeeld, the haves and the have nots. Voor die eerste groep doet ie het, en die tweede groep daar heeft hij geen actieve herinnering aan.