In de tussentijd

Het zijn weer opwindende weken geweest wat betreft de gezondheid. Eigenlijk en uiteindelijk niet heel bijzonder maar de spanning houdt je bezig. Werken de medicijnen nog zoals ze zouden moeten? Het is al jaren duidelijk dat ik niet op genezing meer kan rekenen, beter gezegd, ongeneeslijk ziek ben, palliatief heet dat in het jargon. Maar medicatie kan vooralsnog de kanker onderdrukken. Tot nu toe is dat goed gegaan, en hopelijk blijft dat ook nog heel lang zo. Het verwarrende voor anderen is dat ik geen uiterlijke kenmerken heb van een ongeneeslijk ziek mens. " Je ziet er nog goed uit" hoor

ik vaak en dan moet ik me min of meer verdedigen. Nu ik ook nog standaard meer Prednisolon moet gebruiken zal het "er goed uitzien" niet veel anders worden in de beleving van buitenstaanders. Die verwarring begrijp ik ook wel maar het is soms moeilijk om daar mee om te gaan. Wetende dat er allerlei lotgenotencontact zijn voel ik de behoefte niet om die te bezoeken, tot nu toe is het voorgaande zo ongeveer de enige vraag die ik zou willen stellen. In de tussentijd gebeurt er natuurlijk van alles, binnen en buiten mijn kring. Heb wel steeds beter in de hand waar ik nog wel en waarover niet meer moet opwinden. De politiek is zo'n onderwerp, probeer me er niet over op te winden, soms lukt dat en heel soms niet. Ook daarin keuzes maken want het belangrijkste waar ik vooral last van heb is het gebrek aan energie. Wat vroeger als vanzelf ging, die tijd is voltooid verleden tijd, die tijd komt niet meer terug en dat betekent keuzes maken, de hele dag door.