1965

In Brummens Nieuws deze week; " Top locatie moet centrum Eerbeek versterken". Mijn gedachten gaan terug en het is het jaar 2002 en ik bevind me als vers raadslid in een leegstaand gebouw, midden in het centrum van Eerbeek. Op een plek, en in gebouw, waar ik vele voetstappen heb liggen. De oude Montessori school op het stationsplein en formeel gelegen aan de Coldenhovenseweg. Het pand is inmiddels van de gemeente en staat al enige tijd leeg. Hier krijgen de vers gebakken raadsleden een workshop over de stand van zaken met betrekking tot het centrum van Eerbeek. Prachtig natuurlijk en de verse raadsleden nemen de informatie op als een spons met een enkele kritische vraag tussendoor. Het plan wat we te zien krijgen is ongeveer zover dat het verder zou kunnen. Het centrum is in dat plan van 2002 opgedeeld in 5 of 6 onderdelen met ieder zijn eigen aanpak en dynamiek. Zo zou de beek een prominente plek krijgen in het centrum en wordt het stationsplein aangepakt. Het spoor van Dieren naar Apeldoorn ( de Koningslijn) wordt alleen nog gebruikt door de VSM ( Veluwsche Stoom Maatschappij) met haar stoomtreinen. Veelal in het zomerseizoen maar ook daarbuiten een regelmatig gebruik al is met maar voor het onderhoud van alles wat er bij een spoorlijn komt kijken. 

Hoe anders was dat in het jaar 1965 toen ik door de juffrouw van de kleuterschool er regelmatig op gewezen moest worden niet zoveel naar buiten te kijken. Eerbeek had in die tijd nog een druk rangeerstation waar de grondstoffen voor de papierfabrieken met de trein werden aangevoerd. Dat spoor liep pal voor de kleuterschool langs, geen wonder dat ik af en toe was afgeleid, vooral ook omdat mijn oom chef was van het station Eerbeek. Heel erg aantrekkelijk dus om de bewegingen te volgen, kijken wat voor treinen er nu weer binnen kwamen, of vreemde wagons, tot verdriet van de juffrouw. 

Onderdelen dus in het toenmalige plan waarvan de aanwezige raadsleden wel enthousiast werden, het zag er goed uit en niemand die vroeg hoe dat betaald ging worden. Dat komt pas wat later, in ieder geval bij mij, dat wat je ook wil realiseren; het kost geld en dat moet ergens vandaan komen. Die onderdelen van het toenmalige plan zie ik nu weer terug komen in de huidige verzie van het plan. Onderdelen als; verkenning Eerbeekse Beek en project Spoorzone. Dit valt erover te lezen in de nieuwe aanpak; “Samen met meerdere partners werkt de gemeente Brummen aan een plan om de toegang tot de Veluwe beter te spreiden. Met daarbij de spoorzone in Eerbeek als nieuw en belangrijk startpunt voor een bezoek aan de Veluwezoom en de IJsselvallei. Dit regionale plan vormt een belangrijke bouwsteen voor de ruimtelijke inrichtingsvisie voor de spoorzone. Het gaat dan om een gebied langs het spoor (Kerstenterrein, Beekpad en Stationsomgeving). De voorbereiding van deze inrichtingsvisie is in het najaar 2022 gestart” . Nou vrienden; ik herken hier niets nieuws in, dit stond twintig jaar geleden ook al in de plannen, natuurlijk met andere woorden maar het gevolg moest hetzelfde zijn. 

Dan de beek; “De Eerbeekse beek is een belangrijke dragen van de ontwikkelingen in Eerbeek. In het verleden maar ook anno 2022. “Lees meer over de ontwikkelingen op de pagina over de visie over het centrum en de beek” , staat er geschreven in de nieuwe aanpak. Zonder op de spelfouten te letten is dit echt zo achterhaald, de enigen die hier erg veel wijzer van worden zijn de adviesbureau’s die weer ingeschakeld zijn. De positie van de beek is al zo vaak onderwerp van discussie geweest en de mooiste variant die ik gezien heb was de beek over het Stuyvenburgplein te laten lopen, zoals de Grift in Apeldoorn of de Jansbeek in Arnhem. Mooi zichtbaar zonder verlies van functionaliteit van het centrum. 

We zijn inmiddels 21, bijna 22 jaren verder en nog zijn we aan het denken, huren we adviesbureaus in en vragen we de bevolking om hun mening. De neiging om te zeggen dat het verspilling van gemeenschapsgeld is moet ik zeer bedwingen. Een verbetering van het centrum van Eerbeek is zeer gewenst maar waarom moeten er bijna 22 jaren overheen gaan voordat we tot een gelijkend idee komen waar al vaak over nagedacht is. Sluit dat proces nu eens af en kom met een gedegen en financieel haalbaar plan, er liggen er wel een paar inde bureauladen, even goed zoeken en we kunnen eindelijk verder, of zoals een bekende Nederlandse zangeres al eens hartstochtelijk zong; “Het duurt te lang”.

46 jaar geleden

Ben de laatste tijd weer een beetje afwezig en dat heeft vooral te maken met het weer. Het is warm, 30+ en dat is bepaald niet mijn weer en temperatuur. Op sommige dagen is het dan ook nog benauwd en dan probeer ik helemaal weinig te doen. Nog een keer bijpraten dan; de oud collega is niet geweest en heeft zich verontschuldigd voor dat feit. Hoewel het meer de schuld was van zijn oude werkgever die na een maand blijk gaftoch niet zonder hem te kunnen. Gaat nu een klus voor ze doen, geen idee van het tijdsbeslag, maar goed, dat gaat er nog wel een keer van komen. Wel zijn we naar mijn oude vriend geweest in Limburg; heel erg leuk en gezellig ook. Het leverde me wel gelijk wel weer werk op en daarmee ben ik wel druk geweest. Stelt u zich voor; 46 jaar geleden bent u op vakantie naar Brittanië geweest met uw oude vriend. Dan lopend de herinneringen aan die drie weken vakantie soms heel erg uiteen en soms passen ze precies en herinneren we ons hetzelfde. Het is natuurlijk 46 jaar geleden en al pratende komt er weer het nodige naar boven. Heel erg leuk maar om een soort van reisverslag te hebben ben ik begonnen met een tijdlijn op te zetten met de verhalen die ik nog weet. Die stuur ik dan naar mijn ouwe vriend, waar hij dan weer kan aanvullen en terug naar mij sturen, zo hoop ik dat we toch een redelijk reisverslag kunnen maken. De moeite die we ervoor doen maakt wel dat u begrijpt dat het een hele mooie en fijne reis was met heel veel verhalen. Op dat reisverslag kom ik vast nog wel een keer terug. 

Waar ik ook vast nog wel een keer op terugkom is het politieke landschap in Nederland. Het lijkt erop dat veel huidige tweede kamerleden hun avontuur in Den Haag niet willen voortzetten en er komt een nieuwe generatie politici aan. Niet veel nieuwe partijen schat ik zo, mogelijk zelfs wat minder want de fractie Den Haan, en de fractie van Ephraim of Gündogan zie ik niet snel terugkeren in het Haagse. Topper wordt de nieuwe boerenpartij die zich triple B noemt. Nadat er eerst werd aangekondigd ( weken) dat er een premierskandidaat zou worden gepresenteerd, en ze werd gepresenteerd. Niemand minder dan orakel van Volendam, wijzer met Keijzer, Mona. Bij het eerste beste interview met van de Plas en Keijzer zag je al het ongemak bij vdP. De aandacht ging ineens naar de eigen premierskandidaat die dat een paar dagen later, volgens vdP, ineens niet bleek te zijn maar gewoon de nr 2 van de lijst. Hè, ze was toch??? Dat geeft maar aan hoe de verhoudingen liggen bij de boerenpartij. 

Nieuwe partij is natuurlijk wel de partij van Omtzigt die hij Nieuw Sociaal Contract heeft gedoopt. Geen spannende naam maar dat past wel bij Omtzigt; het geeft precies aan waar hij zich de komende tijd mee bezig wil houden. Het vertrouwen in de politiek en de burger die geen consument is maar een burger van dit land. Die het verdient dat er zo naar hem/haar wordt gekeken. Dat kan nog een spannende worden want Pieter wil geen premier worden en hij wil ook niet te snel te groot worden en doet, naar alle waarschijnlijkheid, in een paar kieskringen mee. Om zo te bewerkstelligen dat zo’n partij zichzelf opblaast met allerlei mensen die zich ook belangrijk vinden. Hetzelfde als wat nu aan de hand is bij de Partij van de Dieren. De Partijleider en beoogd fractievoorzitter wordt door het bestuur van die partij beschuldigt van een integriteitskwestie. Wat wil men niet zeggen en dus heeft deze partijleider een brief aan haar bestuur laten lekken naar buiten. Een hoop gedoe en waarschijnlijk, zo is mijn indruk, is dat bestuur nog schatplichtig aan de founding fathers van die partij; Thieme en Koffeman. Over twee weken hebben ze een congres, we zullen zien wie dan de eruit komt als overwinnaar.

Het wordt nog een heel spel tot aan 22 november, het moment waarop we weer mogen. Naar de stembus en ik hoop dat de meeste mensen nu eens hun verstand gebruiken. Mopperen over de politiek, het resultaat van twintig jaar Rutte, en dan op die “liberale” club stemmen, dat vind ik echt onbegrijpelijk. Hoe blind kan je zijn om niet te zien dat het marktdenken, de neo liberale politiek ons heeft gebracht waar we nu staan. Waar volgende kabinetten hun best zullen moeten doen om te repareren wat echt niet anders kan, en daar zijn voorbeelden te over. De groeiende kloof tussen arm en rijk, de absurde voordeeltjes voor industrie en commercie, de vergaande afbraak van de welvaartsstaat en het klimaat zal op nummer 1 moeten, met of zonder boeren. En daarbij zullen ze een grote klus hebben om het vertrouwen in de politiek en in elkaar te herstellen.