46 jaar geleden

Ben de laatste tijd weer een beetje afwezig en dat heeft vooral te maken met het weer. Het is warm, 30+ en dat is bepaald niet mijn weer en temperatuur. Op sommige dagen is het dan ook nog benauwd en dan probeer ik helemaal weinig te doen. Nog een keer bijpraten dan; de oud collega is niet geweest en heeft zich verontschuldigd voor dat feit. Hoewel het meer de schuld was van zijn oude werkgever die na een maand blijk gaftoch niet zonder hem te kunnen. Gaat nu een klus voor ze doen, geen idee van het tijdsbeslag, maar goed, dat gaat er nog wel een keer van komen. Wel zijn we naar mijn oude vriend geweest in Limburg; heel erg leuk en gezellig ook. Het leverde me wel gelijk wel weer werk op en daarmee ben ik wel druk geweest. Stelt u zich voor; 46 jaar geleden bent u op vakantie naar Brittanië geweest met uw oude vriend. Dan lopend de herinneringen aan die drie weken vakantie soms heel erg uiteen en soms passen ze precies en herinneren we ons hetzelfde. Het is natuurlijk 46 jaar geleden en al pratende komt er weer het nodige naar boven. Heel erg leuk maar om een soort van reisverslag te hebben ben ik begonnen met een tijdlijn op te zetten met de verhalen die ik nog weet. Die stuur ik dan naar mijn ouwe vriend, waar hij dan weer kan aanvullen en terug naar mij sturen, zo hoop ik dat we toch een redelijk reisverslag kunnen maken. De moeite die we ervoor doen maakt wel dat u begrijpt dat het een hele mooie en fijne reis was met heel veel verhalen. Op dat reisverslag kom ik vast nog wel een keer terug. 

Waar ik ook vast nog wel een keer op terugkom is het politieke landschap in Nederland. Het lijkt erop dat veel huidige tweede kamerleden hun avontuur in Den Haag niet willen voortzetten en er komt een nieuwe generatie politici aan. Niet veel nieuwe partijen schat ik zo, mogelijk zelfs wat minder want de fractie Den Haan, en de fractie van Ephraim of Gündogan zie ik niet snel terugkeren in het Haagse. Topper wordt de nieuwe boerenpartij die zich triple B noemt. Nadat er eerst werd aangekondigd ( weken) dat er een premierskandidaat zou worden gepresenteerd, en ze werd gepresenteerd. Niemand minder dan orakel van Volendam, wijzer met Keijzer, Mona. Bij het eerste beste interview met van de Plas en Keijzer zag je al het ongemak bij vdP. De aandacht ging ineens naar de eigen premierskandidaat die dat een paar dagen later, volgens vdP, ineens niet bleek te zijn maar gewoon de nr 2 van de lijst. Hè, ze was toch??? Dat geeft maar aan hoe de verhoudingen liggen bij de boerenpartij. 

Nieuwe partij is natuurlijk wel de partij van Omtzigt die hij Nieuw Sociaal Contract heeft gedoopt. Geen spannende naam maar dat past wel bij Omtzigt; het geeft precies aan waar hij zich de komende tijd mee bezig wil houden. Het vertrouwen in de politiek en de burger die geen consument is maar een burger van dit land. Die het verdient dat er zo naar hem/haar wordt gekeken. Dat kan nog een spannende worden want Pieter wil geen premier worden en hij wil ook niet te snel te groot worden en doet, naar alle waarschijnlijkheid, in een paar kieskringen mee. Om zo te bewerkstelligen dat zo’n partij zichzelf opblaast met allerlei mensen die zich ook belangrijk vinden. Hetzelfde als wat nu aan de hand is bij de Partij van de Dieren. De Partijleider en beoogd fractievoorzitter wordt door het bestuur van die partij beschuldigt van een integriteitskwestie. Wat wil men niet zeggen en dus heeft deze partijleider een brief aan haar bestuur laten lekken naar buiten. Een hoop gedoe en waarschijnlijk, zo is mijn indruk, is dat bestuur nog schatplichtig aan de founding fathers van die partij; Thieme en Koffeman. Over twee weken hebben ze een congres, we zullen zien wie dan de eruit komt als overwinnaar.

Het wordt nog een heel spel tot aan 22 november, het moment waarop we weer mogen. Naar de stembus en ik hoop dat de meeste mensen nu eens hun verstand gebruiken. Mopperen over de politiek, het resultaat van twintig jaar Rutte, en dan op die “liberale” club stemmen, dat vind ik echt onbegrijpelijk. Hoe blind kan je zijn om niet te zien dat het marktdenken, de neo liberale politiek ons heeft gebracht waar we nu staan. Waar volgende kabinetten hun best zullen moeten doen om te repareren wat echt niet anders kan, en daar zijn voorbeelden te over. De groeiende kloof tussen arm en rijk, de absurde voordeeltjes voor industrie en commercie, de vergaande afbraak van de welvaartsstaat en het klimaat zal op nummer 1 moeten, met of zonder boeren. En daarbij zullen ze een grote klus hebben om het vertrouwen in de politiek en in elkaar te herstellen.