Laatste dagen

Nog een paar dagen werken en dan zit het erop voor dit afgelopen jaar en gaan het andere Klinkertje en ik vakantie vieren. Het moet me van het hart; het is anders dan ik in lange tijd gewend ben geweest. Een echt pré-vakantiegevoel maakt zich van mij meester en ik begin langzaam maar zeker in de afbouwstand te komen. Dat betekent niet dat er niet gewerkt wordt maar in een ander tempo en in een andere modus. Je begint al wat vermoeider te worden en te verlangen naar een korte periode rust en uitrusten, ontspannen. Ons kennende weet u natuurlijk waar dat op uit draait. Volgens mij heb ik u al verklapt dat ik rustig maar zeker toe werk naar een route voor de tocht naar het vakantieadres. Het kost me helemaal geen moeite om de route waar je een goeie zes uur over doet te verlengen tot een rit van 10 uur.  Het is de eerste dag van de vakantie en van begin tot eind gaan we genieten. Van de vrije tijd, van de rit, van de omgeving en elkaars gezelschap. Wie ons wil uitzwaaien zal vroeg moeten opstaan. De laatste dagen kijk ik ook steeds vaker wat voor weer we mogen verwachten. Het gaat helaas, net als hier, niet erg eenduidig. Waar de een mooi weer voorspelt zegt de andere dat het wat minder weer wordt, om de dag erop het andersom te verkondigen. Er is geen pijl op te trekken en dat komt u waarschijnlijk nog het bekendste voor. Zo kijk ik nu elke dag wel even naar de te verwachten evenementen in die buurt. Wat is leuk, voor ons en voor het gezelschap waarmee we de vakantie gaan vieren. Zodra ik dit schrijfsel heb gepubliceerd ga ik iets anders noodzakelijks doen; het bekijken en uitzoeken van spullen als de badmintonrackets, en aanverwante artikelen. Wat valt de eer te beurt om met ons te mogen afreizen naar Zuid Duitsland en wie blijft thuis.
Nog een paar dagen.......

Sport in Beeld

Een prachtig sportweekend gehad op de buis. Het was genieten. Hopende dat u ook zo genoten heeft van deze Tour meld ik nog maar even dat deze Tour de best bekeken was sinds twintig jaar zo meld de sportredactie van de NOS. Nu werpt een dergelijk bericht altijd weer vragen bij mij op die niet beantwoord worden. Dat kunnen ze ook ook niet want; zo zegt men; de geschiedenis `al het leren. Was het nu zo goed bekeken door de prestaties van de Nederlanders, door de prestaties van Froome en anderen die de Tour tot en met Alpe d'Huez spannend wisten te houden of zijn er meer oorzaken aan te wijzen. Zo weet ik er nog wel een waar je aan zou kunnen denken; de andere verslaggeving rondom de etappes. Eindelijk geen Mart Smeets meer met zijn maniertjes. Het is niet de bedoeling, denk ik, maar de man is zo langzaam een karikatuur van zichzelf geworden en door een stel, min of meer, frisse jongens en meisjes neer te zetten in de programma's rondom werd het toch weer een stuk aantrekkelijker dan naar die doodsaaie " Avondetappe" van Smeets te kijken. Toch denk ik dat voor de meeste mensen en ook voor mij de Tour eindelijk weer eens spannend werd. Waarin de limiet werd opgezocht en er geen vrienden leken te zijn in het peloton. Dat is een andere manier van verfrissend en ik denk dat de wielersport er enorm mee gewonnen heeft. Nu maar hopen dat er over een paar jaar niet alsnog een lijk uit de kast komt vallen en Froome wat heeft gepakt. Overigens mogen van de mij de samenvattingen van de etappe wel wat uitgebreider dan nu wordt gedaan. De lengte van de samenvatting doet suggereren alsof iedereen in de gelegenheid is om de etappe live te volgen, ik heb nieuws; half Nederland werkt nog ten tijde van de live uitzending. Een ander hoogtepunt dit weekend was het lopen van Dafne Schippers; goed gedaan en wat een mooie prestatie. Bijzonder want ze heeft nog een tijdje in de klas gezeten met onze middelste. Dan kijk je er toch anders naar merk ik. En tot slot belandt ik als vanzelf bij andere koningen van het grit maar dan anders. De jongens van de Formule 1 die voor hun wedstrijd een memorial hielden voor een overleden collega. Dat had ik nog nooit gezien en dhr. Mol bevestigde hetzelfde; ook nog nooit gezien in al die jaren dat hij bij de sport betrokken is geweest. Het was een zeldzaam menselijk moment in deze tak van autosport waarin de commerciële belangen de boventoon voeren maar waar nu een minuut stilte werd gehouden op indrukwekkende manier. Dan de race op een circuit die door sommigen wordt afgedaan als een Mickey Mouse circuit. Inderdaad erg kort met een lengte van drie en een halve kilometer. Dat werd ruimschoots goed gemaakt door de alle spektakel op de baan waarvoor nu eens geen regen nodig was.. Lekke banden, kapotte vleugels en veel tijdstraffen door de baancommissarissen; het was om te smullen. Op het eind van de race
weer eens met samengeknepen billen zitten en hopen op consolidering
van een vierde plek voor de zoon van Jos. Bekend als koning van de
grindbak maar zijn zoon is, en dat zegt hij ook eerlijk, veel en veel
beter, en werd in deze race vierde wat een ongelofelijk knappe
prestatie is voor een jongen van 17. Wat een talent, daar mogen
we als Nederland de handen bij dicht knijpen, en stiekem doen de
Belgen dat ook want hij hij is ook halve Belg. Volgende race;
de mooiste van het seizoen en ik was er al eens; Spa- Francorchamps.
Daar hoop ik toch, over een weekje
of drie, echt op een beetje regen een beetje droog, mooier kan niet.

Rustdag

Vandaag was het rustdag in de Tour en voor mezelf ook. Een rustdag wordt nooit zo maar genoten en ik wilde nog een keer testen hoe het staat met de drive-ability. Ofwel het vermogen om te rijden. In het bijzonder; kan ik zo lang achter het stuur zitten? Dat alles in het kader van de aanstaande reis naar Duitsland. Maar het begon eerst met een prikje in ons welzijnsgebouw en uitgedeeld door de aanwezige laborante die een duit in het zakje wilde van mij voor de te serveren bloedworst van hedenavond in een van de lokatie van het Gelrehotel. Nodig om een goed gesprek te kunnen voeren met de mw die gaat over mijn hart. Dat is toch het andere Klinkertje zult u zeggen en dat klopt volledig. Maar in de letterlijke zin van; over mijn hart gaan, is ook nog iemand anders aanwezig. Een zeerweledelgeleerde vrouwe die van Caribische afkomst de scepter zwaait over mijn hart. Zij wilde van mij weten hoe het bloed erbij staat en dat verzoek honoreer ik graag. Volgende week hoor ik van haar of ze tevreden is met me of dat er nog andere dingen te gebeuren staan maar dat volgende week. Daarna hebben het andere Klinkertje en ik alle lege statiegeldflessen, de blikjes, de lege potjes en lege sappakken bijeen gehaald en die weg gebracht naar de Super die tegenwoordig meer van een olifant weg heeft. Alle spullen mee genomen om er een dagje op uit te gaan. Eerst via Soeren en Cortenoever gereden om net voor de oude brug van Zutphen te beslissen of we rechtdoor gingen (richting Achterhoek) of naar links gingen ( wat wel onze voorkeur heeft) en dan de dijk van Deventer naar Hattem zouden rijden. Het werd rechtdoor en via de sluis van Eefde en Almen belanden we uiteindelijk in Lochem waar ik nog een Zwitsers brood kocht want dat maken ze daar had ik al eens gelezen. Door naar Zwiep en v vervolgens via Borculo en Zwolle ( Achterhoek) door naar Zwillbrock. Flamingo's gekeken maar het was erg benauwd en vochtig daar. De wandeling ging moeilijker dan wij gewend zijn op de Veluwe maar het is wel de moeite waard. Opvallend veel toeristen gezien in de Achterhoek en dan vooral de omgeving van Winterswijk was er mee bezaaid. Allemaal zowat op de fiets en maar genieten van het heerlijke weer wat deze dag ook nog voor ons als bonus had. Vervolgens achterlangs Woold richting Barlo(D) gereden en dan richting Dinxperlo. Hoe het kwam weet ik niet meer want wij kletsen wat af in de auto maar we kregen het erover hoe het toch komt dat de Duitsers het niet voor elkaar krijgen om de draden, die bij ons al een eeuwigheid onder de grond verstopt zijn, in de buitengebieden nog steeds over palen naar de mensen gaan. Electra en telefoon wordt op die manier vervoert en dat kennen we niet meer. De schatting is dat het tussen 1965 en 1970 uit het Nederlandse straatbeeld verdween. Het levert wel een ander straatbeeld op, mooi of niet, ik zal het niet zeggen. Het is in ieder geval voor ons kenmerkend, de grens over en palen. Dat zal toch een hele industrie zijn en daarmee werk, laten gaan dus.

Nieuwe manieren

Eindelijk een middagje heerlijk onderuit voor de tv om lekker een middag Tour te kijken. Dat doe ik al heel lang, de Tour een beetje volgen, de ene keer wat meer dan de andere. Thuis keken we er vroeger ook naar voor zover er overdag uitzending was. Uitzonderlijk was dat als de tv overdag aan mocht. We keken net als nu, ook toen al omdat we de omgeving bewonderden. Zoals gisteren de Gorges van de Ardèche zien we vandaag opnieuw bergen langs komen die bijzonder zijn zoals we ook elke dag weer kastelen en landhuizen of andere bijzondere bouwwerken te zien krijgen. Deze week in een verstild Frans provinciestadje het grootste bakstenen gebouw ter wereld. Genieten kan ik vandaag even van de Tour doordat onze middelste vandaag geregistreerd partner werd van haar vriend en nu dus partner. Dat is toch nog wat officiëler dan ik in eerste instantie ingeschat had. Het zijn de nieuwe manieren van deze tijd en ze zijn vaak goed maar soms ook helemaal niet. Het heeft ook veel meer consequenties, zo'n partnerschap ; feitelijk net hetzelfde als getrouwd zijn maar dan net anders. De ambtenaar was nog wel zo vriendelijke aan ons, argelozen, uit te leggen dat het eigenlijk is ontstaan doordat homo's in de vorige decade nog niet konden trouwen en toch hun gevoel wilden vast leggen evenals de juridische zaken. Nu wordt deze vorm van verbinding ook door anderen gebruikt met name doordat het juridisch dan beter geregeld is voor mensen die van elkaar houden maar (nog) niet willen trouwen. Vandaag dus naar het gemeentehuis om getuige te zijn, en mijn handtekening, achter te laten op een stuk papier wat bij de gemeente maar ook in 's Rijks burelen bewaard wordt. Een hele bijzondere bijeenkomst, voor mij so wie so omdat het partnerschap geregistreerd werd in de oude trouwzaal van het gemeentehuis. Waar ik ooit trouwde met het andere Klinkertje, waar ik groot verlies en grote decepties heb mee gemaakt. In die zaal vond het plaats en pas nu ik er aan terug denk komen die dingen weer boven maar op dat moment en nu ook; niet belangrijk. Het is geschiedenis en waar het nu om gaat is toekomst. En die stap hebben ze vandaag gezet op weg naar een mooie toekomst, daarop hoop ik en daarvan ben ik wel zeker. Daarmee veel geluk, en daarnaast was het ook fijn om vanmiddag de Tour op mijn gemak te kunnen bekijken in een omgeving waar het nieuwe paar ook graag komt, Frankrijk. Niet om de wielrenners of het hele circus erom heen maar om hele andere redenen, en die, en die; die ga ik u niet verklappen. Het belangrijkste is geluk en gezondheid, voor en met elkaar; en houden van maar dat snapte u al wel.

Vakantiegevoel

"Vakantiegevoel ligt op de loer", is een kop van een artikel wat in een opinieweekblad had kunnen staan. Het gevoel aan vakantie toe te zijn zit vooral in ons hoofd. Zo was het toch een rare gewaarwording om deze week erachter te komen dat zowel mijn oudste, maar ook uw schrijver, hadden geteld. Geteld hoeveel dagen/ diensten er nog gewerkt moesten worden voordat de vakantie een aanvang zou nemen. Voor mij persoonlijk is alles wat met werk te maken heeft wel bijzonder, zo ook het besef dat ik naar een vakantie verlang. Dat is al een poosje geleden dat ik voor een vakantie stond op deze manier. Wel vaker vakantie gehad maar dat voelde toch anders. Dit voelt ook weer als zeer wel verdiend, heerlijk en eerlijk. Vakantie begint al weken van tevoren, in ieder geval bij mij, dat herken ik wel. Druk bezig met voorbereiden, in mijn kop maar ook praktisch, hoe rijden we, wat nemen we mee. Ik schaar dat allemaal onder voorpret en nu hopen dat de echte pret net zo mooi is.

Alweer de tijd

Zo ineens dacht ik vandaag; ik heb toch zeker al een week geen Blogje meer geschreven, hoe zit dat? Inderdaad, al meer dan een week geleden de laatste. Nu ben ik ook erg druk geweest met werken en recreëren en daar hoorde geen schrijfwerk bij. Bij het werk allicht niet, bij het ontspannen ook niet. We hebben afgelopen weekend ( ik was twee dagen vrij) een mooie rondrit gemaakt. In Duitsland geweest en u kent ons inmiddels; lekkere broodjes gehaald. In de avond en ook op de zondag van alles te doen en dus schoot er geen tijd over om andere dingen, zoals schrijven. te doen. Gebeurd en dan niets wat een Blogje waard is; natuurlijk wel. Zowel op het eigen toneel als op het wereldtoneel genoeg te beleven. Maar altijd die tijd hè, altijd te kort aan de dag. Nu is mijn dag over het algemeen wel lang maar eindigt redelijk vroeg. Het vroege opstaan heeft wel gemaakt dat ik er ook vroeg(er) in ga. Nu was ik gewend om circa 1.30u naar bed te vertrekken, dat is nu aanmerkelijk vroeger. Dat bekort ook de tijd waarin ik schrijven kan. Afijn, u begrijpt dat de productie iets terug loopt. Binnenkort een keer vier dagen min of meer vrij, dan ga ik de schade een beetje inlopen.

Toen

Afgelopen zaterdag was het zover, de familie had een bijeenkomst. Dit maal om het 55 jarig huwelijk van de enig overgebleven broer van mijn vader te vieren. Gelukkig een fijne aanleiding om elkaar, neven en nichten, nog eens te spreken en oude verhalen boven te halen. Maar ook om het hedendaagse onder de loep te houden. Zo om je heen kijkend zijn het vooral de grijzen en de kalen, om voor mezelf te spreken, die de boventoon voeren.  Zonder uitzondering zijn we allemaal de vijftig of zestig gepasseerd. De oom en tante zijn nog van de oudste generatie en de rest is the next generation. Deze ochtend, een paar dagen nadien, schiet er nog van alles door je hoofd van wat je gehoord en beleefd hebt. Maar ook van wat je vroeger beleefd hebt en hoe anders het soms daar was. Daar was het oostelijke grensgebied op de punt waar Groningen en Drenthe samenkomen. Ook in de tijd van hoge economische groei is het er arm gebleven en was de rijkdom slecht verdeelt. Dat is nu nog een beetje zo en je ziet dat deze streek achterloopt op economisch gebied. Vroeger een bolwerk van de PvdA en de communisten maar nu van de SP. Waar het consumptie-ijs thuis gebracht werd in rollen. Nog even gezocht naar de naam van de ijscoman en ik denk;  Roelf Suk. Ik wist het niet meer, maar wel dat het ijs in rollen gekocht werd. Dat hadden wij niet en nu ik toch sentimenteel wordt; hardbroden hadden wij ook niet evenals lekkere leverworst, nergens zo lekker als daar. Dat is wat zo'n middag met zich meeneemt, als vanzelf. Terug naar Toen, het zal de leeftijd zijn of de mooie herinneringen aan die tijd. Zoveel is zeker; we hadden het niet ruim maar we hadden wel veel. Dat blijkt alleen al uit deze verhalen. Vroeger was alles beter? Nou nee, echt niet maar het was anders. En soms, heel soms verlang ik er nog wel naar terug naar toen om terug in het heden ook heel blij te zijn met alles wat ik om me heen heb.

Kopje koffie ll

Daar zit ik weer; ditmaal in de tuin van Johan. Zit te

wachten op mensen die van elders komen en waarmee ik een kopje koffie ga drinken. Kopjes koffie buiten de deur drink ik zelden zonder reden. Meestal is er een doel aan bevestigd of heeft het een “hoger” doel. Dat is wel het grappige aan het komende gesprek. Is het informatief, is het één- of twee wegverkeer, wordt het vooral luisteren of moet ik juist veel vertellen. Weten doe ik het straks pas, nadat het gesprek is geweest. Verwachtingen heb ik er niet van maar leuk lijkt het me wel en hopelijk voor de gasten ook nuttig.

Of ik daar zelf iets aan over houd, of het mij iets oplevert , ik weet het niet. Zo zit ik ook wel in elkaar, het voor wat hoort wat principe zit er niet ingebakken. Misschien maar goed ook, ik zou mezelf niet herkennen als het anders was. 

Zonder woorden