Nieuwe manieren

Eindelijk een middagje heerlijk onderuit voor de tv om lekker een middag Tour te kijken. Dat doe ik al heel lang, de Tour een beetje volgen, de ene keer wat meer dan de andere. Thuis keken we er vroeger ook naar voor zover er overdag uitzending was. Uitzonderlijk was dat als de tv overdag aan mocht. We keken net als nu, ook toen al omdat we de omgeving bewonderden. Zoals gisteren de Gorges van de Ardèche zien we vandaag opnieuw bergen langs komen die bijzonder zijn zoals we ook elke dag weer kastelen en landhuizen of andere bijzondere bouwwerken te zien krijgen. Deze week in een verstild Frans provinciestadje het grootste bakstenen gebouw ter wereld. Genieten kan ik vandaag even van de Tour doordat onze middelste vandaag geregistreerd partner werd van haar vriend en nu dus partner. Dat is toch nog wat officiëler dan ik in eerste instantie ingeschat had. Het zijn de nieuwe manieren van deze tijd en ze zijn vaak goed maar soms ook helemaal niet. Het heeft ook veel meer consequenties, zo'n partnerschap ; feitelijk net hetzelfde als getrouwd zijn maar dan net anders. De ambtenaar was nog wel zo vriendelijke aan ons, argelozen, uit te leggen dat het eigenlijk is ontstaan doordat homo's in de vorige decade nog niet konden trouwen en toch hun gevoel wilden vast leggen evenals de juridische zaken. Nu wordt deze vorm van verbinding ook door anderen gebruikt met name doordat het juridisch dan beter geregeld is voor mensen die van elkaar houden maar (nog) niet willen trouwen. Vandaag dus naar het gemeentehuis om getuige te zijn, en mijn handtekening, achter te laten op een stuk papier wat bij de gemeente maar ook in 's Rijks burelen bewaard wordt. Een hele bijzondere bijeenkomst, voor mij so wie so omdat het partnerschap geregistreerd werd in de oude trouwzaal van het gemeentehuis. Waar ik ooit trouwde met het andere Klinkertje, waar ik groot verlies en grote decepties heb mee gemaakt. In die zaal vond het plaats en pas nu ik er aan terug denk komen die dingen weer boven maar op dat moment en nu ook; niet belangrijk. Het is geschiedenis en waar het nu om gaat is toekomst. En die stap hebben ze vandaag gezet op weg naar een mooie toekomst, daarop hoop ik en daarvan ben ik wel zeker. Daarmee veel geluk, en daarnaast was het ook fijn om vanmiddag de Tour op mijn gemak te kunnen bekijken in een omgeving waar het nieuwe paar ook graag komt, Frankrijk. Niet om de wielrenners of het hele circus erom heen maar om hele andere redenen, en die, en die; die ga ik u niet verklappen. Het belangrijkste is geluk en gezondheid, voor en met elkaar; en houden van maar dat snapte u al wel.