Blauwe Maandag

Hoe gaat het met u? Ook zo’n last van deze meest sombere en depressieve dag van het jaar? Deze blauwe maandag die vertaalt in het Engels Blue Monday heet. De dag waarop de wereld zich van zijn meest sombere kant laat zien. Nou was het maar zo zou je bijna denken want er zijn toch echt andere dagen geweest dat het mooi weer was en toch de meest sombere dag van het jaar zou moeten zijn. Nu laat ik geen reeks aan gebeurtenissen van het afgelopen jaar aan u voorbij trekken maar u zult er voor uzelf ook een aantal kunnen bedenken die behoorlijk somber zijn of waren. Het andere Klinkertje en uw schrijver kwamen tot de conclusie dat ons leven wel eens ernstig gedomineerd werd door alle praat- en nieuwsprogramma’s. “Tijd voor Max”, “18u journaal” gevolgd door “EenVandaag”, momenteel gevolgd door “M” waarna het “20u journaal” en dan in de avond “Nieuwsuur” en tot slot “Op1″. Als je dat allemaal doorstaan hebt weet je van alle narigheid in Nederland, Europa en de rest van de wereld. Inmiddels is Corona zo langzaam aan een onderwerp wat ons niet meer interesseert; als gespreksonderwerp dan want wij zitten nog steeds vrolijk in onze bubbel. En ook alle andere narigheid van en in de wereld moet je weleens laten voor wat het is omdat je dan elke dag een blue monday hebt. Een dag om somber over te worden en dat is niet goed voor ons geestelijk gestel en dus zetten we wel eens een andere modus in. Even wat andere dingen doen of kijken. Deze week is de finale week van ” de slimste mens” wat wij een fijn programma vinden en in de finale week komt ” de slimste” naar voren. En dan maar weer afwachten wat er na de slimste komt, voor ons is het een amusant punt in de dag. De tv is voor mij een mooi medium om van alles en nog wat te kijken. Het andere Klinkertje is veel vlijteriger en kijkt veel bewuster en daarmee minder dan uw schrijver. Dat komt ook doordat veel sport mij interesseert en dat levert al een hoop kijkuren op. Zo kijk ik altijd Sportschau op Duitsland die in het weekend heel veel wintersport levert. En zoals u bekend mag zijn gaat mijn voorkeur uit naar de snelheidssporten als rodelen en bobslee. In een eerdere blog heb ik al eens mijn bewondering beschreven voor een sport die vrij onbekend is in Nederland en die ook op de bobsleebanen in het buitenland plaats heeft en dat is skeleton. Skeleton is een sport waarbij de sporter op een klein, tamelijk vlak sleetje, op de buik naar beneden gaat. Gezicht zo’n tien centimeter boven de ijsvloer en met topsnelheden tot 140 km per uur. Een stuur zit er niet op de slee maar je moet door het bewegen ( licht zwaaien) van je benen door de bochten zien te komen. Nu zijn we nogal chauvinistisch en door de komst van ene Kimberly Bos uit Ede gaan we er vast meer van horen

zeker nu deze dame in het afgelopen weekend Europees- en wereldkampioen is geworden. Dat verhoogd onze kansen op een Olympische medaille aanzienlijk, en dus is er interesse voor deze sport, zo werkt dat. Dat gaat buiten mijn persoonlijke beleving van deze snelheidssport die lijf en leden in de waagschaal stelt om zo snel mogelijk beneden te komen, mateloze bewondering voor de mensen die deze sport beoefenen. Als de Spelen doorgaan zullen we er nog genoeg van horen en zien, ben ik blij. En dat kan ik wel gebruiken, een beetje spirit want fysiek zit het me niet heemaal mee op het moment. Na het goede nieuws dat een bepaalde bloedwaarde flink was gezakt onder nieuwe medicatie therapie, vorige week een skeletscan naar de toestand van mijn botten. ” Heeft u al een afspraak voor de uitslag” vroeg de assistente, en dat kwam me al bekend voor. Nee was mijn mijn antwoord maar ik ga morgen bellen, zo gezegd zo gedaan en een telefonisch consult in deze week, “maar u krijgt nog een bevestigende brief”. Die viel de volgende dag in de bus en nu moet ik toch op audiëntie bij de behandelend uroloog wat toch de nodige twijfel en vraagtekens veroorzaakt. In ieder geval achter in mijn brein maar wellicht valt het mee. En dan de afgelopen week ook nog twee keer in de stoel van de tandarts voor behandeling dus u snapt dat ik wel een bleu monday doormaak. Hopelijk wordt het Happy Tuesday.

2022

Het is inmiddels 2022, een nieuw jaar en iedereen uiteraard de beste wensen en een goede gezondheid zo heb ik al velen, online, toegewenst. Eigenlijk is het wel een raar fenomeen want een Romeinse keizer, Julius Caesar, begon er min of meer mee en in de Middeleeuwen is het ooit nog eens grof bijgesteld, niet helemaal correcte feiten maar het geeft een idee. Aan die kalender hangt veel natuurlijk; onze feestdagen, verjaardagen, vakanties, afspraken en zo meer. Nu ben ik inmiddels niet meer werkzaam en dan is de kalender toch een wat ander ding geworden. Waar hij eerst nog de werkdagen aangaf is dat nu beperkt tot wat vergaderdata en natuurlijk de dagen dat we op de kleinkinderen passen. Met andere woorden; de agenda is een stuk minder dwingend geworden dan in het werkzame leven en dat is wel lekker hoor. Niet dat je helemaal je eigen gang kan gaan maar het voelt wel vrij. We hebben eigenlijk alle dagen vrij en dat betekent dat we veel meer onze eigen agenda vullen en zelf uitmaken wat we welke dag gaan doen. Hat kan nog komen maar het beruchte zwarte gat is (nog) niet gekomen en dat hopen we zo te houden. Wat ook zo lekker is in de eerste dagen van het jaar; er zijn weinig tot geen praatprogramma’s op de buis en we hebben het een paar dagen wat minder over Corona. Het is de zondag na Oud en Nieuw dat ik dit schrijf en dat betekent wel dat het de laatste dag is dat het wat rustiger is. De formateur in Den Haag heeft aangekondigd dat hij 10 januari op het bordes wil staan en dat betekent deze aankomende week raden naar namen, alhoewel er zoveel gelekt wordt in het Haagse dat inmiddels de personele invulling wel duidelijk wordt. We gaan het zien maar veel vertrouwen heb ik er vooralsnog niet in, geen elan laat staan nieuw elan. Hoe positief ik ook ben over mijn eigen agenda zo wantrouwend kijk ik naar de agenda van het komende kabinet. Na de eerste parlementaire enquete zal het kabinet wel moeten aftreden, of in ieder geval de premier en daarmee zal het komende kabinet met een jaar weer vallen. En dat na een informatieperiode van 10 maanden. Het wordt er allemaal niet duidelijker van, en zeker niet voor de toeschouwer van het parlementaire bedrijf op een afstand. Jammer is dat, en voor de ongeïnteresseerde burger is het koren op de molen; ze doen maar wat daar ( met meestal als toevoeging; van onze centen) . Wat dat betreft geen positieve kijk op het nieuwe jaar maar gelukkig wel persoonlijk want mijn persoonlijke strijd met het eigen lijf is, dankzij de uroloog en de medicatie nog steeds onder controle en in redelijke balans. Het zal u niet verbazen, voor mij persoonlijk belangrijker dan het gekrakeel in Den Haag.