Koningsdag 2024

En dan is het zomaar 27 april, de dag dat onze Koning jarig is en zijn verjaardag viert. Het is, ondanks de voorspellingen, best wel een mooie dag geworden. We zijn er even op uit geweest, nodig om het overvolle brein een beetje leeg te maken. Genoeg om over te piekeren nadat ik u een van de vorige keren liet weten dat wij gingen voor een keurmerk kleiner wonen is dat keurmerk in de tussentijd toegekend. Het blijft toch wel een Paarse Krokodil, en in ieder geval is het een flinke omweg. Maar wel een heel goed gesprek gehad en daags erna kregen we te horen dat we het keurmerk kregen en dat ging dan weer verrassend snel. Nu is het afwachten wat er in de aanbieding komt de kome
nde tijd en of de beloofde voorrang werkelijkheid wordt. We beginnen langzaam toch maar weer met opruimen nadat in het afgelopen jaar het andere Klinkertje al hard heeft gewerkt om de zolder op orde te krijgen is het daarna even stil komen te liggen en daaraan is uw schrijver voor een groot deel schuldig. Nadat ik in december Covid heb gehad kom ik maar niet op gang. We hebben wel weer een start gemaakt maar daarop kreeg ik weer een forse longinfectie en dus is het wachten op een goed moment waarop het weer gaat lukken. Nu nog even niet denk ik dan en ik weet dat er vanzelf weer een moment komt waarop het lijf denkt; nu weer gaan, voorzichtig opbouwen. 

Het gaat ongeveer net zo langzaam als de formatie. Hoewel ik wel steeds gedacht heb dat er een kabinet zou komen met de formerende partijen heb ik steeds meer de indruk dat iemand er eigenlijk geen zin in heeft. Wacht tot hij de anderen de schuld kan geven van het klappen en dan hoopt op nieuwe verkiezingen. Of dat succesvol zal zijn is maar de vraag hoewel de peilingen van de Hond hem in een winnaarspositie drukken.

Deze week was het commentaar van een columnist dat de Hond net zolang door peilt tot Wilders, want daar gaat het natuurlijk om, een meerderheid heeft. Dat is ook een reden waarom hij zo hoog in de peilingen staat, mensen willen graag bij de winnaar horen en die wordt vooralsnog omhoog gepeild door de Hond. Het gaat allang niet meer over de beloften van voor de verkiezingen die hij in de formatie maar niet voor elkaar krijgt eenvoudig omdat we door verdragen en wetten ( gelukkig maar) gebonden zijn. Dat zint Wilders totaal niet en daarom wil hij eigenlijk uit die formatie stappen, speculeer ik er maar lekker op los. Zeker nadat hoogleraar de Haas ( Hein de Haas is een Nederlandse socioloog en migratie-expert uitleg kwam geven. Hij is als hoogleraar sociologie verbonden aan de Universiteit van Amsterdam en als bijzonder hoogleraar migratie en ontwikkeling aan de Universiteit Maastricht, Wikipedia ) uitleg heeft gegeven, aan tafel bij de formatie. Uitleg over migratie waarbij hij stellig beweerde, en bewees, dat de zogenaamde asielcrisis een managementcrisis is bij de overheid na achtereenvolgende staatssecretarissen van VVD huize die er een puinhoop ( bewust dan wel onbewust) van hebben gemaakt. Het is de dag dat het humeur van die andere Geert tot een dieptepunt daalde en hij van de formatietafel liep,  zijn humeur in de ijskast vermoedelijk. En hoe het verder zal gaan, geen idee want de Kamer is met reces en de informateurs hebben nog even de tijd een eindrapport te schrijven, tot die tijd stilte vermoed ik. En ongetwijfeld; wordt vervolgd

Auto's

Het is inmiddels 7 jaar en vier maanden geleden dat we een slecht bericht van onze man die op onze auto let. Een jaar verlenging zat er niet meer in ten, ten zij we heel veel geld ertegen aan zouden smijten, en dan nog was hij niet zeker hoelang de auto mee zou gaan. Dat betekende voor ons afscheid nemen van een hele fijne auto, weliswaar ook met zijn nukken maar toch. Een, voor ons doen, hele luxe wagen, een turbodiesel met intercooler, 140 pk, cruisecontrol en lekker ruim zittend. Op een gegeven moment heb ik nog met onze man geappt: kun je van een auto houden. Zijn antwoord was duidelijk; jazeker kun je van een auto houden en dezer dagen kocht hij een auto terug waarvan hij veel hield. Deze wordt helemaal gerestaureerd en de motor gaat op de bok en wordt geheel gereviseerd. Dat is houden van, daarnaast moet je de skills en mogelijkheden hebben geef ik gelijk aan u toe. 

Een andere auto moest er dus komen maar niet te duur, benzine en hoogzitten/ makkelijke instap en ook weer niet te klein, dat waren ongeveer de eisen aan een volgende auto. Die is er ook gekomen maar heeft nooit zo voldaan als onze hele luxe auto. Intussen, zoveel jaar verder, hebben we er 200000 km op zitten en de auto zelf inmiddels 348000 km. En je kan merken dat ie oud wordt, meer moet zwoegen, moeite heeft om zijn snelheid te vinden en soms lijkt de koppeling te slippen. Kan je dat de auto kwalijk nemen, nou nee, dat zeker niet maar je moet wel steeds meer gevoel bij de auto krijgen om 'm te rijden.

Hij moet nog heel even mee en dan gaan we omzien naar een andere auto en nemen we afscheid van deze. Is dat erg? Nou voor mij niet zo, vooral de portemonnee moet pijn lijden. Deze auto is meer een vervoermiddel welke zijn werk goed heeft gedaan maar ik hou niet van deze auto zoals ik van de andere gehouden heb. En waar gaan we naar kijken? In ieder geval een hoogzitter/ makkelijke instapper, benzine hoewel een hybrid ook fijn zou zijn en graag weer cruisecontrol. Dat is waarom ik van deze auto graag afscheid neem, 200000 km met de voet op het gaspedaal om te rijden. Dat is een stuk inspannender rijden dan met cruisecontrol kan ik u verzekeren. Een diesel zal het helaas niet meer worden vrees ik want dat rijdt ik echt het allerliefste, maar met alle milieuvoorschriften zal het er wel niet van komen, jammer. 

Paarse krokodil

Een wonderlijk weekje, deze week. Eigenlijk “nichts neues im Osten” en toch veel gezien en

gedaan. Zo werd ik deze week door een hele goeie en fijne bekende opgehaald om ergens te gaan lunchen. Hij had bedacht dat een chauffeurscafé niet ver van huis een goede gelegenheid zou zijn. En dat is het ook, ondanks dat het redelijk bezet was een vlotte bediening en fijne prijzen. Het belangrijkste was natuurlijk het gesprek wat we hadden. Een gesprek waar we van hier en nu naar vroeger schieten, nostalgisch en gewoon fijn. Hij heeft fysiek zijn hele leven al problemen, met name de mobiliteit en nu eist dat min of meer zijn tol. Dus veel ziekenhuis en vooral veel pijn waar hij zich doorheen slaat, met veel bewondering van mijn kant. Na het eten nog even naar Apeldoorn om de zijn auto te laten wassen. Voor mij een nieuwe ervaring want de auto ging op een soort van lopende band die de auto als het ware door de wasstraat sleept, aparte ervaring. En Maar wel lekker schoon, dat wel. 

En was er dan niets waar uw schrijver zich deze week aan geërgerd heeft. Nou best wel maar ik zal u deze week niet vermoeien met een tirade over politiek, onnodig. Wel wil ik u verrassen met een pluim die ik wil uitdelen en een waarvan ik nooit had gedacht deze nog een uit te delen. De pluim van de week gaat naar het kabinet Rutte 4 die gisteren bekend maakte een miljard euro te besteden aan de oorlog in Oekraïne, dit jaar en volgend jaar 3 miljard.

Alle formerende partijen werden en daarmee de informateurs en ook Wilders zeer onaangenaam verrast. Ze hadden graag op de hoogte willen worden gebracht van dit besluit. Lachen vindt ik deze “ streek” van Rutte want de onderhandelaar namens zijn partij zit aan de formatietafel en heeft niets laten weten. Goed voor het vertrouwen aan de formatietafel waar het toch al heel stroef gaat, zo lijkt het deze week. Mij is geleerd dat vertrouwen te voet komt en te paard gaat en zo zal het ook daar zijn. In mijn omgeving is wel de opinie dat Wilders vooral aan het roer moet komen, een kabinet moet vormen. Niet omdat het hem zo gegund wordt maar het lijkt het de enige manier om hem van zijn voetstuk te laten vallen. Jammer wel dat ze hebben afgesproken aan diezelfde tafel dat de onderhandelaars in de Kamer gaan zitten. Jammer want Wilders als premier heeft een veel groter afbreukrisico dan wanneer hij zijn commentaar op een eventueel kabinet vanuit het pluche van de Kamer kan leveren. 

Als laatste nog een uit de categorie Paarse Krokodil; het andere Klinkertje en uw schrijver hebben zich een paar jaar geleden als profylaxe ingeschreven in het register van woningzoekenden. Nu en dan komt er wel iets voorbij waar we op reageren maar heel vaak eindigen we in de achterhoede van de rekwestranten. Wij waren in de veronderstelling dat we in aanmerking zouden komen voor iets dat ze benoemen als “ voorrang kleiner wonen”. Het leek logischerwijs toch geen verdere uitleg dat we iets kleiner willen wonen en dat we een grote eengezinswoning met drie, zo u wil vier slaapkamers achter laten. We houden best van ons eigen huis en dus geen grote haast om onze hut te verlaten maar toch. Het viel me op dat steeds meer aangeboden woningen/appartementen werden en worden aangeboden met de al eerder vertelde “ voorrang kleiner wonen” dus voor de zekerheid er maar eens een mailtje aan gewaagd naar onze woningcorporatie waar we verder best heel tevreden over zijn. Nu blijkt “voorrang kleiner wonen” een soort van keurmerk te zijn en zoals u weet een keurmerk krijg je niet zomaar. Daar moet je iets voor doen en dan volgt er een hele procedure zoals de

medewerkster van de woningcoöperatie terug mailde. Het begint met het bellen van een verhuiscoach bij de provincie Gelderland, en dan volgt een gesprek met de coach om te kijken of het wel okay is dat je het keurmerk krijgt. De reden is dat de provincie geld steekt in het project verhuiscoach want je komt misschien in aanmerking voor 2000 euro verhuissubsidie en die betaald de provincie. En u weet dat wie betaald bepaalt en vandaar dat de woningcorporatie er geen bemoeienis mee heeft. Simpeler zielen als mijzelf denken, even mailen of bellen met de woningcorporatie maar zo simpel ligt het allemaal niet hoor, waarvan akte. 

Brummen

Na de Pasen, en alweer geen fraai weer, zet ik mezelf voor de computer en kijk als eerste naar de krant van vandaag. In de Stentor van vandaag, op de regiopagina Brummen een artikel over de houdbaarheid van de gemeente Brummen. Dat er een onderzoek komt naar de toekomst van de gemeente is goedgekeurd door de gemeenteraad en er komen drie mensen in het artikel aan het woord die daarover hun mening spuien. Eerst toch maar even het deel wat de betreffende journalist geschreven heeft; Brummen heeft moeite zijn vacatures in te vullen zo schrijft hij. Als hij nu even gekeken had op de site Werken in Gelderland had hij kunnen zien dat er in gemeenteland in deze provincie momenteel 240 vacatures open staan en 52 keer gevraagd wordt om inhuur. Zo uniek is Brummen daar niet in het lastig opvullen van vacatures, ze zouden misschien creatiever kunnen zijn in hun vacature stelling, of daar eens een gespecialiseerd bureau naar laten kijken. Dat geldt ook voor zijn verhaaltje over de gemeentelijke financiën in 2026 en 2027. Gemeenten en de VNG spreken over het ravijn jaar 2026 waar de landelijke overheid al heeft laten weten dat het gemeentelijk accres (uitkering uit het gemeentefonds) een forse daling gaat inzetten, ook niet uniek voor Brummen. Hij had zich beter moeten inlezen over dit onderwerp en eens gaan lezen op de site van https://www.coelo.nl/index.php dan was de verslaggever iets wijzer geweest toen hij dit artikel samenstelde. Als oud bestuurder van deze gemeente probeer ik me zoveel mogelijk afzijdig te houden van deze discussie die niet bepaald nieuw is maar dan moet de discussie wel eerlijk verlopen. Zo is de kop; ” Kan het kleine Brummen etc” waar je moet bedenken dat het kleine Brummen van de 342 Nederlandse gemeente er altijd nog 75 kleiner in inwonersaantallen weet dan Brummen (CBS 2024). Dat wordt dan niet gemeld of ergens in het artikel vermeld. Dat noem ik stemming makend verslaggever van de Stentor, geen objectieve berichtgeving, wat je ook van de Stentor mag verwachten, vandaar toch maar deze blog geschreven met feiten, feiten en feiten.

Dan toch even naar de drie mensen die zijn geïnterviewd waarvan er een ruiterlijk toegeeft te weinig nog van de materie te kennen, ziet wel een aantal dingen niet gebeuren maar kan er nog weinig dan algemene duiding aan geven. Dat is duidelijk. 

Een ander is voorzitter van de Dorpsraad Brummen en geeft een paar nuances aan het beeld als zou Brummen niet zelfstandig kunnen blijven. Wel zijn er problemen met het ambtenarenapparaat en met name het verloop. Hij doet een zinnige suggestie daarvoor zoals verdere samenwerking zoeken met de gemeente Voorst op bepaalde aspecten. Tot slot wordt opgevoerd een oud raadslid van de gemeente Brummen die verschillende partijen heeft gediend zoals de VVD en Lokaal Belang Brummen. Bij hem komt blijkbaar de uitspraak ” de geest is uit de fles” vandaan met een goed gevoel voor de onderbuik van inwoners. Ambtenaren verlaten het zinkende schip en Brummen is al jarenlang financieel zwak is een volgende constatering. Dat hij als oud VVDer schaalvergroting voorstaat is niet verwonderlijk maar dat dit alleen onderbouwd wordt met onderbuikgevoelens is twijfelachtig. Bovendien was Douma jarenlang, 12 jaar dus, medeverantwoordelijk voor de financiële huishouding van de gemeente. Het geeft, wat mij betreft, dan ook geen pas dit nu als argument te gebruiken, zie ook eerder in deze blog waarin e.e.a. wordt verklaard. Dan de oplossing waar hij mee komt; Brummen naar Zutphen en Eerbeek naar Apeldoorn. Daar zal Brummen dan nog van opkijken want als sinds het begin van dit millennium is het oog van de gemeente Zutphen gericht op de overkant van de IJssel om te kunnen uitbreiden. Zij zullen dit aangrijpen om Zutphen, vanuit de Hoven, uit te breiden richting de N345 en waarschijnlijk daarover heen richting de WIndheuvelstraat. Voor Eerbeek geldt dat het voor de gemeente Apeldoorn een nieuwe loot aan het strengetje Beekbergen en Loenen. Eerbeek hangt er net zo bij aan als het gevoel in Loenen is waar het de gemeente Apeldoorn betreft. Dat de ideaal oplossing van Douma ( Rheden, Voorst en Brummen samenvoegen) een beter alternatief is dan splitsing van de gemeente is voor mij helder. Van hem had ik op zijn minst verwacht dat hij, als voormalig lokaal belang vertegenwoordiger, daarvoor zou pleiten. Voorlopig een ambtenarenpact sluiten is ook een alternatief zodat politiek en bestuurlijk gezien de gemeente vanuit Brummen geregeerd kan worden, dat is minder desastreus voor de democratische betrokkenheid van burgers bij hun gemeente.

Pasen 2024

Het is Pasen 2024, we zijn inmiddels al aanbeland bij de 2e Paasdag en bovendien net de wisseling van winter- naar zomertijd achter de rug. Het weer was weer eens niet om over naar huis te schrijven hoewel de 1e Paasdag nog best wel redelijk verliep. Nu, 2e Paasdag zitten we thuis ook vanwege het weer. Het regent heel licht en het schijnt ergens na de middag te stoppen. Het weer is de laatste tijd nogal onvoorspelbaar en eigenlijk kan je op de dag zelf bepalen of je wat gaat doen, als je buiten moet zijn. Door de klimaatveranderingen lijkt het alsof de computerberekeningen moeite hebben om de veranderingen bij te houden. En dat is waar apps en weervrouwen en mannen hun verwachting op baseren, puur speculatie wat ik hier beweer maar het voelt wel zo. We hebben inmiddels de neiging om ons zo min mogelijk van de weersverwachtingen aan te trekken en in actie te komen als we zelf denken dat het kan, en dat is misschien ook wel zo wijs. 

Gisteren waren we nog in onze achtertuin ( de zuidelijke Veluwezoom ) en daar was het wel erg druk. Wij bezoeken dat gebied al veel en veel langer maar sinds de Coronaperiode is de belangstelling voor de natuur wel erg toegenomen. Zo ook gisteren waar het een komen en gaan was op de parkeerplaats inclusief de toegenomen aantallen begeleide excursies waar direct met een man of twintig een natuurgebied wordt betreden. De druk, zo constateert ook Staatsbosbeheer en Natuurmonumenten begint onaanvaardbaar toe te nemen en daar moet wat aan gebeuren. Nu kan je dat op redelijk korte termijn op ruwweg twee manieren doen en dat is via het heffen van entree en de andere manier is door de natuur uit te breiden met een

significant aantal hectaren, bos aan te planten etc. Dat lijkt contradictioneel met het stemgedrag van de Nederlanders die met de laatste verkiezingen gestemd hebben voor partijen die zeker niet voor uitbreiding van natuurgebieden zijn maar is dat de kiezer te verwijten. Vaak, en steeds meer, wordt gekozen op de emotie van het moment, zo leek Omtzigt een nieuwe Messias en blijkt dat in de onderhandelingen niet te zijn, geen voorstander van uitbreiding natuurgebieden, wel behoud. Daar schieten we niet veel mee op gezien de eerder beschreven druk op de bestaande natuurgebieden. De kleinste club in de onderhandeling heeft in haar programma een aantal zaken laten optekenen; dat wetenschappelijk onderzoek niet of slecht wordt uitgevoerd, dat de Oostvaardersplassen wel kunnen worden opgedoekt en dat geeft ruimte voor 100000 woningen en als laatste dat jagen gebruikt moet worden voor beheer van sommige soorten, en u weet wel welke. Daar hebben we dus niets van te verwachten. De 1 mans partij die de grootste is geworden in Nederland heeft het woord natuur twee maal in haar verkiezingsprogramma staan en dan in relatie tot boeren en stikstof ( een verzonnen problematiek, aldus deze partij), ze zijn wel tegen stropen en plezierjacht. Nieuwe natuurgebieden komen er niet in voor. En als laatste de VVD die veel over natuur schrijft in haar programma maar ook natuur wil ontwikkelen in woonwijken (?) , natuur en economie wil verbinden, de Natura 2000 gebieden voor discussie met Brussel wil bespreken en agrarisch natuur ziet als oplossing. Wel veel beschreven maar weinig concreet. Kunnen we de kiezer het kwalijk nemen dat ze hebben gestemd op partijen die het met de natuur niet erg serieus nemen? Het is wel een ondoorzichtige materie en wie van de kiezers leest die partijprogramma's door.
Het zullen er niet heel veel zijn, er zijn andere zaken momenteel blijkbaar belangrijker, tot de kiezer ook aanloopt tegen de druk op natuurgebieden en dan zien of ze er consequenties uit willen trekken, we wachten af.

Als samenvatting van deze opsomming; het geeft weinig hoop op nieuwe natuurgebieden en daarmee hoop op vermindering van toeristische en lokale druk op natuurgebieden. Laten we hopen dat ook deze Paasdagen en haar drukte in de natuurgebieden aan de politiek duidelijk heeft gemaakt dat niet minder, maar meer meer meer natuurgebied zeer gewenst is.