Rustdag

Vandaag was het rustdag in de Tour en voor mezelf ook. Een rustdag wordt nooit zo maar genoten en ik wilde nog een keer testen hoe het staat met de drive-ability. Ofwel het vermogen om te rijden. In het bijzonder; kan ik zo lang achter het stuur zitten? Dat alles in het kader van de aanstaande reis naar Duitsland. Maar het begon eerst met een prikje in ons welzijnsgebouw en uitgedeeld door de aanwezige laborante die een duit in het zakje wilde van mij voor de te serveren bloedworst van hedenavond in een van de lokatie van het Gelrehotel. Nodig om een goed gesprek te kunnen voeren met de mw die gaat over mijn hart. Dat is toch het andere Klinkertje zult u zeggen en dat klopt volledig. Maar in de letterlijke zin van; over mijn hart gaan, is ook nog iemand anders aanwezig. Een zeerweledelgeleerde vrouwe die van Caribische afkomst de scepter zwaait over mijn hart. Zij wilde van mij weten hoe het bloed erbij staat en dat verzoek honoreer ik graag. Volgende week hoor ik van haar of ze tevreden is met me of dat er nog andere dingen te gebeuren staan maar dat volgende week. Daarna hebben het andere Klinkertje en ik alle lege statiegeldflessen, de blikjes, de lege potjes en lege sappakken bijeen gehaald en die weg gebracht naar de Super die tegenwoordig meer van een olifant weg heeft. Alle spullen mee genomen om er een dagje op uit te gaan. Eerst via Soeren en Cortenoever gereden om net voor de oude brug van Zutphen te beslissen of we rechtdoor gingen (richting Achterhoek) of naar links gingen ( wat wel onze voorkeur heeft) en dan de dijk van Deventer naar Hattem zouden rijden. Het werd rechtdoor en via de sluis van Eefde en Almen belanden we uiteindelijk in Lochem waar ik nog een Zwitsers brood kocht want dat maken ze daar had ik al eens gelezen. Door naar Zwiep en v vervolgens via Borculo en Zwolle ( Achterhoek) door naar Zwillbrock. Flamingo's gekeken maar het was erg benauwd en vochtig daar. De wandeling ging moeilijker dan wij gewend zijn op de Veluwe maar het is wel de moeite waard. Opvallend veel toeristen gezien in de Achterhoek en dan vooral de omgeving van Winterswijk was er mee bezaaid. Allemaal zowat op de fiets en maar genieten van het heerlijke weer wat deze dag ook nog voor ons als bonus had. Vervolgens achterlangs Woold richting Barlo(D) gereden en dan richting Dinxperlo. Hoe het kwam weet ik niet meer want wij kletsen wat af in de auto maar we kregen het erover hoe het toch komt dat de Duitsers het niet voor elkaar krijgen om de draden, die bij ons al een eeuwigheid onder de grond verstopt zijn, in de buitengebieden nog steeds over palen naar de mensen gaan. Electra en telefoon wordt op die manier vervoert en dat kennen we niet meer. De schatting is dat het tussen 1965 en 1970 uit het Nederlandse straatbeeld verdween. Het levert wel een ander straatbeeld op, mooi of niet, ik zal het niet zeggen. Het is in ieder geval voor ons kenmerkend, de grens over en palen. Dat zal toch een hele industrie zijn en daarmee werk, laten gaan dus.