Er zijn van die data die je altijd bijblijven, wanneer mensen getrouwd zijn, geboortedata en sterfdata. Zo is 8 december een dag die eraan komt en die dag zouden we normaal altijd bij mijn ouders zijn, op die datum, 8 december, zijn ze in 1951 getrouwd. Ze zouden nu dus 70 jaar getrouwd zijn. Zouden want ze leven beiden niet meer en dat is nog steeds wel gemis. En dat ondanks dat we een eigen stam hebben met drie dochters en aanhang en drie kleinkinderen waar we natuurlijk beretrots op zijn, en erg van houden. Het gemis blijft en eigenlijk zou je je eigen geluk nog zo graag met hun gedeeld hebben, laten zien hoe het gaat met ons allemaal. Zouden ze trots zijn? Misschien wel maar vooral bezorgd want, onder andere dat, kenmerkte het leven van mijn ouders, altijd bezorgd over hun eigen stam. Dat gevoel mis ik altijd nog, je altijd beschermd wetend door je ouwelui. Natuurlijk konden ze ons niet voor van alles beschermen maar dat hoefde vaak ook niet. Het is meer de geborgenheid die van hun aanwezigheid uit ging maakt dat je ze nog vaak mist. Net als de uitspraken van met name mijn moeder die in de gesprekken die we onderling voerden nog vaak langs komen en waarvan we onszelf nog vaak bedienen, als het zo uitkomt. Eentje die de laatste tijd vaak langs kwam door nogal wat ongelukken in de buurt; “ ie zult de boodschap maar thuus kriegen” was een vaak gehoorde reactie. Net als “ Oew verrajer slup nooit” er een was die ma nogal eens bezigde. 

 

Zolang ze het over je hebben ben je er nog, of nog niet dood, is een waarheid als een koe. 

 “En als ik dood ga, treur maar niet 

ik ben niet echt weg moet je weten 

het is de heimwee die ik achterliet, 

dood ben ik pas als jij dat bent vergeten” 

(Testament Bram Vermeulen) 

In de tijd waarin we leven zou pa de wereld niet meer begrepen hebben en ma zich steeds meer geuit hebben in de zin van: wat een wereld toch. Zij zijn op gegroeid in een hele moeilijke tijd en hebben narigheid gehad maar door de zuil waarin ze opgroeiden hun geloof in een betere toekomst gehouden. In de onzekere tijd waarin we leven ben ik bijna blij dat zij dat niet meer hoeven mee te maken. Ma hield altijd vol: “als er iets is na de dood, en ik kan het, zal ik jullie allemaal beschermen”. Dus ondanks dat jullie niet meer bij ons zijn, en ondanks dat het geloof in een hiernamaals dramatisch laag is: gefeliciteerd met deze dag, vandaag zeventig jaar geleden.