Doetinchem

Vandaag in Doetinchem geweest, mijn geboortestad. Niet voor de lol maar het werk. Mijn oude werkgever liet mij, via het uitzendbureau, aanrukken op een plaats waar ik nog nooit was geweest, maar in een positie die heel bekend was. Heel apart en ik moest denken aan een periode lang geleden dat ik in Zutphen, voor dezelfde werkgever en hetzelfde uitzendbureau mijn entree maakte en er de eerste 16 jaar niet meer wegging. Die dag heug ik me nog omdat tijdens het eerste koffie drinken door de toen aanwezige collega's duidelijk werd gemaakt dat dit een oud gebouw was. Ze gingen er al bijna weg. Naar Doetinchem zou het gaan want dat lag toen centraler in het verzorgingsgebied. Nou dat heeft lang geduurd want zoals ik vandaag hoorde zijn ze uiteindelijk pas in 2008, twee jaar na dat ik er weg was, eerste verhuisd naar het terrein en na een anderhalf jaar naar het huidige onderkomen. Zo is het dus uiteindelijk geworden, zo liep ik er rond vandaag. Over de layout van het gebouw, met gangen, overdekte terrassen, welk soort natte units en vooral de positie van de verpleegpost. Allemaal over mee gepraat en zo zitten zij er nu bij als resultaat van het werk toen. Ik moet zeggen; het is toen allemaal niet verkeerd gegaan en het ziet er mooi uit, is praktisch en comfortabel. Wat echt nieuw is zijn alle communicatiemiddelen die je bij je moet dragen. Maar ook waar cliënten over beschikken, zowel persoonlijk als van het huis zal ik maar zeggen. Het werken in Doetinchem voelde wel een beetje als een warm bad; zo heb ik natuurlijk jaren gewerkt en het voelde toch weer vertrouwd. Het is iets wat ik kan zo realiseerde ik me vandaag en et werd ook gewaardeerd en dat is ook leuk. Een goeie dag voor mij, zoveel is zeker.