Het Noorden (3)

 

Dat de kanalen lang zijn en diepen worden genoemd is voor u nu gesneden koek. Dat in gedachten houdend vervolgen we onze weg door het Noorden.
Na de 10 km te hebben afgelegd komen we aan het eind van het dorp en is het ongeveer 2 kilometer alvorens we Groningen ( de provincie) binnenrijden, links af slaan bij " de Iezeren Klappe" en weer langs een kanaal komen te rijden. Een klein stadje is het eigenlijk. Het verschil met de dorpen is dat hier aan de kanalen aan beide kanten lintbebouwing is. Bij de dorpen is aan de ene kant lintbebouwing en aan de andere kant de boerderijen. Weer een ...kilometer rijden alvorens we in het volgende, nog grotere, stadje aankomen.
Wat is er behalve hoe het eruit ziet nog kenmerkend voor Groningen, in ieder geval in ons gezin? Dat was het eten, de soep van opoe, het vlees en de worsten die gebruikt werden en worden. Op de één of andere manier waren we ervan overtuigd dat de kwaliteit zoals ie in het Noorden was niet in de schaduw kon staan bij die in het Oosten. Standaard werden altijd een paar worsten ( droge gekruide, meestal met kruidnagel), leverworst met van die groffe stukken en broodjes. Op z' n Gronings en fonetisch heetten ze haartbrød'n. Een mix tussen bolletjes en beschuiten, de vorm van beschuit, de smaak van, ja dat weet ik niet. Beschuitbollen worden ze ook weleens genoemd, geloof ik. Het is niet zoals beschuit twee keer gebakken maar heeft een korte rijstijd gehad en is daarom een stevig broodje. Met kaas of wordt een heerlijk broodje kan ik u verzekeren. (Hardbrood; Hardbrood is een houdbaar produkt. Al eeuwen geleden, in de tijd van de walvisvaart naar de Noordelijke IJszee, kregen zeelieden hardbrood mee als scheepsbeschuit. Vroeger maakte men vooral dik hardbrood, ook wel ‘stoethardbrood’ genoemd. Nu is het dunnere hardbrood in trek, dat ook wel wordt verkocht onder de naam ‘knappertjes’. © voorlichtingsbureau Brood)
Wij dus in het Noorden veel te last op zoek naar bakker en slager. Zoeken in de dorpen, zoeken in de stadjes maar niet te vinden. In ieder geval, op de plekken waar ze vroeger zaten waren ze niet meer gevestigd en als ik een vestiging kon vinden was het gesloten of deed men de aankondiging een aantal weken met vakantie te zijn. Dat was duidelijk op niets uitgelopen want die vakantie duurde al veel langer. Ergo; het winkelbestand, ook in het Noorden, is verschoven naar de grootgrutters en de kleintjes hebben het figuurlijke loodje gelegd. Nog erger; geen worst, geen broodjes, geen niets.
Dan toch maar een beetje lokaal ogende supermarkt in waarvan de eigenaar mijn achternaam heeft en een paar soepworsten gescoord. Daar ben ik de laatste dagen lekker druk mee geweest, om opoe's soep te hercomponeren, het resultaat mag er zijn, al zeg ik het zelf. Eet smakelijk.