Wordt u er ook zo blij van?
Verrassingen zijn meestal de leukste dingen die je mee kan maken. Hoewel
sommige toch echt minder zijn. Verrassing vandaag;
ik heb voor een tweetal weken geleden de huidarts gesproken en zij zou
voor de verwijzing naar de chirurg zorgen; mooi geregeld dacht ik nog.
Specifiek zei ze erbij ( in mijn beleving in ieder geval en dat telt ) dat ik
eerst een gesprekje zou hebben met de chirurg en daarna zou de afspraak voor de
ingreep volgen. Als ik de datum van die afspraak wist moest ik opnieuw contact
opnemen met de poli voor de huidziektes om wat aan het plekje op mijn wang te
doen. Vier opties waarvan die met stikstof gekozen werd. Ok, zover duidelijk,
mooi.
Vandaag was de eerste afspraak en
ik dus het ziekenhuis in; route 64. Kom ik aan bij een gang en daar moet ik me
eerst even melden wat ik geduldig doe. U kunt doorlopen naar de 2e wachtzaal.
Daar aangekomen zie ik staan; 64 Poliklinische OK. Oeps denk ik bij mezelf, zal
het dan toch, vandaag? Vandaag? Dat komt helemaal niet uit, dat schikt niet, ik
moet nog zoveel andere dingen doen.
Roept die zuster met die OK
uitrusting mijn naam, ze herhaald want ik ben nog met stomheid ( letterlijk,
zeer letterlijk) geslagen. Ja, verdomd; mijn naam.
Nou, hup, ernaar toe dan maar.
Goedemorgen, u mag met mij meelopen. Hier kunt u de spullen inclusief de
kostbaarheden laten. "Ik zou toch".. doe ik nog een onzinnige poging
want ik wordt al een OK binnen geleid en de brancard nodigt mij uit om te gaan
liggen en dat zegt de begeleidende zuster ook.
Tsja; laat maar gebeuren, het moet
toch een keer, had het thuisfront toch gelijk, mijn eega sinds dertig jaar
vroeg al herhaaldelijk; heb je dat wel goed?
Nou nee dus, kom ik nu achter, dat
is lekker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten