Duizend gedachten

Heb het erg druk, in mijn hoofd tenminste. Bezig met de politieke beschouwingen die over een week klaar moeten zijn, bezig met reizen, met verjaardagen, met dagelijkse dingen. Het maakt weleens dat je denkt; waar is de pauzeknop. Even rust; even iets anders aan je hoofd. Soms probeer ik die tijd wel vrij te maken maar meestal moet ik dat op een ander moment bezuren.
Laten we wel wezen, op de meeste dingen die op je eigen tijdlijn gebeuren heb je geen invloed. Alleen als je heel geïsoleerd, ver van vriend en vijand zou wonen, dan kun je de knop af en toe even op pauze zetten, maar meestal niet.
Het post pauze tijdperk betredend denk ik op een zaterdagavond als deze; wat ga en moet ik morgen doen. Sommige dingen veranderen nooit en dus zijn we morgenvroeg bij de persoon die we al 10 jaar en langer elke zondagmorgen verblijden ( naar wij denken) met een bezoek.
Beschouwingen even niet, verjaardag; ja in de middag. Reizen ook want een kleine drie kwartier moeten we reizen alvorens de verjaardag kan losbarsten, maar ben er niet bij met mijn hoofd. Die is, met duizend gedachten, bij ziekenhuizen, aanstaande gesprekken met artsen ( en met het lijdend voorwerp/onderwerp ) en de politieke beschouwingen. Ik schaam me diep maar het is wat ik ben en wat ik te bieden heb, morgen tenminste. Overmorgen beter, naar ik hoop.