Zo was de aankondiging als we thuis ( vroeger) op familiebezoek gingen naar Drenthe en Groningen. Dat wist ik als jong kind niet, we gingen naar het Noorden. Voor mij persoonlijk betekende dat op bezoek bij Opa en Opoe, en even verderop woonden een oom en tante met drie van mijn neven.
Als je er naar toe wilde moest je
een heeeeeel lang pad door, dan de weg oversteken en een soort van brug
oversteken en dan kwam je bij het huis van mijn oom en tante. Tante was de zus
van mijn vader, dat was aan alles te merken. Zowel de taal, als de manier
waarop ze dingen zeggen en bedoelen. Ze waren ook zeer aan elkaar gehecht als
tweetal welke geboren waren in de jaren twintig van de vorige eeuw. Hun beider
broers waren later in de jaren dertig geboren en dat waren toch altijd de
kleinere kinderen, speculeer ik maar. Over deze periode kan ik wel een boek
schrijven en Het Noorden dus; we kwamen er onverwacht deze week en het was bovendien al even geleden. Onze oudste heeft samen met haar aanhang een bungalow gehuurd ten zuiden van Emmen. Wij dus even op bezoek bij kinderen en kleinkinderen. Kopje koffie, nog even gewandeld, broodje gegeten en vervolgens op weg naar; ja waar naar op weg eigenlijk. Naar een beeld wat natuurlijk allang niet meer bestaat. Een Noorden met vele kanalen, en zijtakken die gegraven zijn voor de turfbouw.
Voor wie er nooit geweest is; de veenkoloniën, het levert een apart beeld op van dorpen die een lengte hebben van wel 10 kilometer. Zo ook het dorp waarin mijn grootouders en hun kinderen zijn op gegroeid. Het is ongeveer 10 km lang en is verdeelt in blokken die begrijpelijk worden door het aangeven van nummers van de dwarslanen. Er zijn meestal twee lange kanalen gegraven, die werden met elkaar verbonden en die tussenkanalen en daarmee de wegen( weggetjes) die er langs lopen.
U ziet dat ik in heden en verleden door elkaar schrijf. Dat komt omdat het veenkoloniale kanalenstelsel voor een deel alweer verdwenen is, jammer genoeg. Het gaf een entree als een soort van mooie lanen waarvan je het einde niet kon zien. Heel bijzonder. Wij waren er een vijf- zestal jaren niet geweest en nu in oktober waarin de bomen nog blad droegen. Het geeft het dorp een bijzonder aanzien, het zag er veel aantrekkelijker uit dan het gedaan heeft.
Mooi eigenlijk wel en er is ook
aan gewerkt. Een deel van de kanalen die voor 25 jaar gedempt zijn waren nu
weer open gegraven; dat geeft een bijzonder mooi beeld. Bevaarbaar is het niet
maar het oogt mooi. een volgende keer meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten