Onderhand is mijn eega sinds dertig jaar handtekeningen aan het verzamelen. Nee niet van de een of andere favoriete club of persoon maar van het winkelend publiek. De reden van de verzameling is de sluiting van een plaatselijke voorziening. Geheel en al moe tussen de middag thuiskomend meld ze dat ze straks nog weer een poosje gaat. Hele leuke reacties en het goede doel dienend vertrekt ze weer. De jongste ook aan het werk dus ik heb het rijk even alleen.
Vast met het eten bezig en de karbonade aanbradend ben ik iets te enthousiast met afblussen. Gevolg een steekvlammetje die uit zichzelf alweer snel dooft.

Deuren open en ramen open zodat de frisse lucht zijn entree kan maken helpt wel even maar de geur zit in mijn neus. Die ben ik zo niet even kwijt, als het eten straks dan maar lekker is. Die lucht, ach, toch nog maar even snel de ramen open voordat de handtekeningverzamelende eega weer terugkeert op het fort. Hopelijk voor het goede doel en voor alle inspanningen is de middag succesvol geweest. Dat lijkt me belangrijker dan die kooklucht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten