Vught

Met die plaats heb ik niets en daarover gaat de Blog ook niet alhoewel; het is in dit geval niet Vught  maar "van Vught", tot zover de overeenkomst. Het grote verschil is dat het een bestaand bedrijf is in deze regio. Bekend, nou nee, niet bekend maar heeft wel de potentie het te worden. 
Was gisteren met de gemeente op excursie, eerst naar een kleine papierfabriek, één van de laatste die nog in handen is van een familie. Daar zitten goede en minder goede kanten aan zo is uitgelegd. Het goede was in ieder geval de rust die deze familie tijdens de diverse crisissen bewaarde ( en dat blijkbaar vanwege hun kapitaal ook kon).
Dat was de eerste excursie en in de middag volgde de tweede, ja naar van Vught. Voor mij was dat vroeger Jan van Vught, een man waarmee mijn vader in zijn functie van bedrijfsleider van Machinefabriek Kersten, vaker contact had. 

Gebr. Kersten Eerbeek    ©Gelderland in beeld

Maar dat terzijde want het ging mij om de hernieuwde herinneringen uit mijn jeugd, bijna een Déjà Vu. Bij Kersten kan het niet meer want het pand is allang gesloopt. Bij van Vught binnenkomend gistermiddag was het eerst opvallende de geur. Een mengeling van de reuk van (boor) olie, slijpen, lassen, zagen en draaien van metaal. Een hele specifieke geur die ik weer herkende. Fantastisch gewoon, het leek of een stukje Kersten was getransplanteerd naar die plek. Gelijkenis in beeld, in geur en voor mij, in ervaringen uit het verleden. Het verleden begint naarmate ik ouder wordt een belangrijker rol te spelen, niet dat ik ernaar op zoek ben. Zo nu en dan ben ik ineens weer down Memorylane, is er weer iets in me wakker gemaakt. Het gaat nu éénmaal zo, daar doe ik niets aan, en zo was ik gistermiddag ineens weer heel even in "de fabriek" zoals het werk van mijn vader bij ons thuis werd aangeduid.

Heerlijk, kostelijke middag.