Wel genieten nog, zo half september nog bijna 29 graden. Op de heide is natuurlijk weinig, of eigenlijk geen schaduw te vinden behalve die van een enkele boom die langs de zandpaden te vinden is.
In tegenstelling tot het voorjaar waren er minder afsluitingen om de rust voor broedende vogels en andere dieren te regelen. Daardoor een wat andere route gelopen, mooi en verbazingwekkend ook makkelijker. De ondergrond van het ruiterpad is lastiger te bewandelen dan deze kleine paadjes door de heide. De heide die al flink op z'n retour is en ergens volgende week uitgebloeid is.
Wat opvallend was is enorme herstelkracht van de natuur: waar in het voorjaar nog een heidebrand woedde, en dus heel veel schade opleverde, is het herstel van de natuur alweer in volle gang.
Waar in het voorjaar velden er nog zwart geblakerd bijlagen zag ik alweer jonge bloeiende heide. Je moet goed kijken om de sporen van de brand nog te zien. Die zijn er meer dan voldoende, daar niet van. Geblakerde struikjes en boompjes.
Midden in het veld staat een boom die mijn aandacht vraagt,
door de manier waarop ie in dat veld staat, bijna alsof de boom daar zo
gepositioneerd is en niet vanzelf daar is gegroeid. Deels is de boom in het
voorjaar verbrand, dat is goed te zien maar de boom heeft nog een deel van zijn
levenskracht behouden. Mooi, heel mooi groen draagt de boom, bijna onnatuurlijk
mooi. Of ie in een landschapje van Matisse ( nee, veel verstand heb ik er niet
van) is beland en ik er deze middag naar mag kijken.Wonderlijke natuur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten