Vandaag de dag
door gekomen met het uiterlijk van een nieuwe soort beschimmelde appel. Door
schuren, zweten, schuren, zweten, etc zo van uiterlijk verandert dat ik mezelf
bij de eerste beste blik in een spiegel niet meer herken.
Het roomwit is er
al bij liters vanaf gekomen en zo, na een eerste dagje knapt het huisje van
onze middelste al lekker op.
Nu weet u
wellicht dat mijn eega sinds meer dan dertig jaar en ik ons leven te grabbel
hebben gegooid aan onze verslaving: nicotine. Zich uitend door het roken van
sigaretten in niet geringe mate. Nu kon de vorige huurster er ook wat van
getuige de alom aanwezige nicotineaanslag. Op de muren, het plafond, alles
lijkt ernaar te ruiken.
Nu, fris als een
naar de lente ruikend, op de bank zittend hoentje, kan ik niet anders zeggen
dat we de eerste, van een heel aantal dagen welke ons nog te wachten staan, er
goed vanaf hebben gebracht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten