Receptie

Het is de tijd van het jaar want na een betrekkelijke rust is het receptieseizoen aanstaande. Deze nieuwjaarsrecepties zijn soms leuk, soms verplicht en soms niks. Voor mij persoonlijk is, hoe groter de receptie ( en daarmee de locatie) hoe beroerder het wordt. Als het geluid alle kanten opspringt wordt het lastig om nog een normale conversatie te voeren. Als de organisator van de specifieke receptie ook nog bedacht heeft dat er muziek bij moet wordt het ronduit vervelend. Bij één van de receptie mag ik namens een deel van de club een nieuwjaarstoespraakje houden. Geen toespraken van Cubaanse lente maar liever wel één waar nog wat langer over nagepraat kan worden. Dat toespraakje, in nieuwjaarstermen heet het dan speech ( waarom eigenlijk?), heb ik de laatste dagen voorbereid, opgeschreven en uitgewerkt tot een speech van redelijk lengte. Dat broeden op waar ik het over wil hebben namens het deel van de club waarvoor ik mag spreken, dat broeden is eigenlijk het leukste van de hele klus. Dus als ik morgenmiddag die speech ga houden dan heb ik het leukste deel, voor mezelf, allang achter de rug. Zonde is dat wel want het is een beetje als met vakantie, je verheugen op de vakantie is één ding maar zodra je ermee begint is het voorbij voor je het weet. Het voorgenieten heeft dan veel langer geduurd dan de vakantie zelf, rekent u zelf maar na, het klopt. Ja zegt een goochemerd, hoe zit het dan met last-minute? Dat is ongeveer hetzelfde als een toespraakje uit de mouw moeten schudden, niet voorbereidt en het risico om iets of iemand te vergeten, net als last-minute; wat meer risicovol.

Wat is dan het risico van iets of iemand te vergeten? Nou groot wel want als je degene bent over iets gezegd zou moeten worden, in je eigen beleving dan, is het pijnlijk te ondervinden dat het niet gebeurd. Als je iets belangrijks of belangwekkends heb gedaan, gezegd of geschreven dan is het ronduit een ontkenning van je goede werk als niemand er iets over zegt. Nu ben ik in het laats jaar een paar keer niet in staat geweest om het woord te voeren, moet ik degene die de mooie taak heeft waargenomen bedanken. Dan loop ik het risico dat iemand die vind dat hij of zij ook een pasje sneller heeft gelopen door mij  afwezigheid niet voldoende erkend wordt in het extra werk. Ga het dus maar niet doen, dat geeft scheve gezichten als ik het wel doe en dat is iets wat je in een team, hoe gemankeerd ook, niet wil. Hoe je dat doet is heel eenvoudig. Je hebt het vooral over de anderen die zich buiten onze vertrouwde kring bewegen. De anderen die dom zijn, het niet weten en onze goede bedoelingen niet snappen, niet willen begrijpen en daardoor eigenwijs, stom en onbetrouwbaar zijn. Het kan dus een gezellige middag worden, u begrijpt het.