Passie(f)

U komt ze ook vast wel tegen. Van die fantastische professionals, en of ze nu automonteur of dokter zijn, ze hebben zoiets van; daar weet jij niets van, jij dom zijn. Ik vertel je wel de weg naar nieuwe glorie, of dat nu de reparatie van een auto betreft of van jezelf, zij, de professionals weten het. Soms is dat leuk vooral als de professional ook gepassioneerd is, als hij of zij er genoegen in schept om jou, met je probleem of problemen verder te helpen. Dan heb je ook de professional die voornamelijk nog drijft op routine, niets zo erg als dat. De routine is verworden tot sleur en dan denk je alles wel te zien maar het is niet zo. Nu weet ik wel hoe moeilijk het is om niet aan die sleur professioneel ten onder te gaan. Nieuwe energie is soms moeilijk te vinden. Als je, als professional, op een dergelijk punt bent beland zou je er een poosje uitmoeten en voor jezelf bedenken of dit is wat je wil doen. Waarom of je het bent gaan doen en wat toen de passie was om het te doen. Dat kan verhelderend werken. 
Blijven natuurlijk de professionals die niet eens meer weten waarom ze ooit aan die klus of dat vak begonnen zijn, hopeloos verloren zeg ik. Die kunnen waarschuwingen krijgen van klanten, van personeel, van patiënten, van cliënten, van burgers, etc.. Maar zij, die professionals, denken altijd dat het bij de ander ligt. Het ligt aan de klant, de burger, personeel, cliënten, etc.  dat ze geen passie meer voelen voor hun vak, er geen vreugde meer aan beleven.
Als een arts in een onbewaakt ogenblik zich laat ontvallen dat; “als ze weer dag en nacht verantwoordelijk worden voor hun patiënten” ( bijvoorbeeld als de huisartsenposten zouden worden opgeheven), hij/zij ermee ophoudt. Tenenkrommend een dergelijke uitspraak, onbewust gedaan vermoed ik maar zo, hoop ik eigenlijk ook. De passie is weg, die arts heeft er eigenlijk geen zin meer in maar durft zichzelf niet in de ogen te kijken en denken; waar ben ik nu helemaal mee bezig? Die spiegel ontbreekt ook vaak in zelfstandige beroepen, of je nu zoals ik maatschappelijk werker was of je bent advocaat; die noodzakelijke spiegel houden we onszelf maar ongaarne voor. Soms schrik je teveel van wat je in de spiegel ziet, figuurlijk dan voor de goede verstaander. Verplichtingen binnen beroepsgroepen kan heel erg helpen, het manco is en blijft altijd; het kost tijd en die tijd gaat ten koste van veel. De noodzakelijke administratie, van tijd voor het primaire proces( het repareren, van de auto, de mens, de zaak, uw dossier, etc.).
Toch zou ik ervoor zijn; een verplichte passiecheck. Het maakt de kwaliteit van de professional zoveel aangenamer, de professional heeft er zin en dat merkt u ook, als klant, burger, cliënt, patiënt. 
Doen dus maar, we zadelen het kabinet met een mooie opdracht op; Passie of Eruit


Nog drie dagen en nachten en dan is het weer voorbij;
stemmen op/ voor de Top 2000; http://top2012.radio2.nl/