Oberaula in my mind (4 en voorlopig slot)

Geisa

Eén van de laatste aspecten welke ik u niet wil onthouden is de zoektocht naar Ausflugsziele, waar gaan we naar toe als we er zijn. Niet te ver weg natuurlijk want niet de hele dag in de auto zitten. Maar dat is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan. Zo waren we op zoek naar de Vogelsberg en belanden vervolgens op een hele andere plek. We reden in het dorpje Raßdorf, eigenlijk dus op weg naar de Vogelsberg maar inmiddels een behoorlijk eind afgedwaald ( kijk maar eens op de kaart). Doet er ook niet zoveel toe maar het gaat maar om het aantonen van de toevalligheden. In Raßdorf dus, opeens een bordje, terwijl we de indruk hadden net het dorp te verlaten met een pijl die richting Checkpoint Alpha wees. Ja wat doen we, de aangewezen weg leek nu niet direct de aantrekkelijkste maar goed, nieuwsgierig geworden toch maar even de weg volgen. De woorden Checkpoint Alpha deed toch opeens de tijd met een sprongetje van twintig jaar terug zetten. Oude tijden tijden herleefden want hoewel nooit van Checkpoint Alpha gehoord kwam Checkpoint Charlie opeens heel dichtbij.Het was zo; dit was de weg naar Geisa, en Geisa was/is gelegen in de voormalige Glücksstaat; de DDR. De Deutsche Demokratische Republik, in de volksmond ook gewoon aan geduid als Oost- Duitsland, hetgeen geografisch natuurlijk helemaal klopt.Mijn eega sinds dertig jaar en ik waren er nog nooit in de buurt geweest, ons nooit zo dicht bij het Oostblok begeven. Het Warschau-pact was ver weg en wij ook. Maar inkopen deden we wel vanuit de DDR, voor de oudjes onder ons; de Praktika fotocamera's kwamen er vandaan. Gezeteld in CH hebben we zelfs nog een grenen eethoek betrokken bij een zaak in de Güterstrasse in Basel, welke deze op haar beurt in de DDR had ingekocht. Geweldige hoekbank overigens. Checkpoint Alpha is tegenwoordig een museum waarin men probeert de oude tijden te laten herleven, voortbestaan, in ieder geval in beeld te houden.Een aparte plek, zo boven op een heuvel, heb wat foto's toegevoegd. Het is niet zozeer de Anlage maar het idee dat het er werkelijk zo gestaan heeft en de sfeer die het, ook al is het nu nagebouwd, uitademt. Bedrukkend is het eerste woord wat er in me opkomt. 

Bad Liebenstein

Een andere mooie plek maar dan van een andere orde is de Edersee, een groot stuwmeer waar je helemaal langs het meer een ronde erom heen kunt maken. Mooie sfeer en gewoon leuk om er een mooie dag van te maken.
Over Bad Liebenstein en het onvergetelijke Trusetal heb ik u in de 1e Blog met deze titel al verteld. Op de terugweg langs St. Phillipstal, dit stadje schijnt je op een gegeven moment tegemoet doordat hier een Kali-mijn is gevestigd. Kali-Mijnen gaan gepaard met enorme kunstmatige heuvels, zie foto. Heel lelijk maar wel heel bijzonder om te zien. Ik had mezelf beloofd heb dat dit voorlopig de laatste Blog is met de titel "Oberaula in my mind".

Trusetal

Kali-mijn

Nu het eind van deze Blogreeks nadert heb ik de neiging u vol te gaan stoppen met alle informatie die intussen is op gedaan over het gebied. Zo zou ik u graag nog eens meenemen naar Alsfeld, naar Schwalmstadt-Treisa, naar NeuKirchen ( waar sommigen weer heel wat anders lezen), naar het Knüllköpfchen, naar Schwarzenborn, naar de Eisenberg, naar ja, noem maar op. Gewoon teveel beleefd, in de goede zin, om in een paar verhalen op te schrijven. Graag had ik u nog willen vertellen over Nentershausen, dorp vlak bij de vroegere DDR grens waar we een vakantiepark gingen bekijken omdat we ons wilden houden aan eigen beloftes. Nooit meer ergens zolang blijven hangen als in de Eiffel, daarover heb ik u al eerder verteld. Over Bad Hersfeld met zijn standbeeld van de Heilige Lullus had ik graag nog een verhaal gedaan, de zoektocht naar een gewone markt die niet te vinden lijkt in deze buurt, over Machtlos, boodschappen doen, eten maken, en ga zo maar door, er valt nog veel te verhalen.
Als ik ooit tegen een schrijversblok oploop hoef ik hier maar over na te denken en ik ben weken verder.
Een mooie gedachte, zowel over het schrijven, als over Oberaula. "Oberaula stays in my mind".
Hopelijk tot volgend jaar.