Mooi is een vreemd begrip want van alles is mooi en soms is heel lelijk ook van lelijkigheid weer mooi, dat heb je weleens bij erg lelijke honden, schilderijen, foto's, maar vooral in de kunst. Muziek is kunst en sommige kunst en muziek is verheven boven andere, ben ik nog te volgen?
Een muziekvideo die mij erg geraakt heeft de laatste jaren is deze ingesloten muziekvideo. Voor het eerst gezien en op aanraden van Leo Blokhuis.
Leo, vooral bekend van die laatste week in een jaar waarin de Top2000 op het menu staat. Die Top 2000 is een feest der herkenning om er maar eens een cliché in te gooien. Soms leuk, soms aardig, meestal aansprekend en vooral dus een feest der herkenning. Komende uit de generatie, te jong voor de Beatles en te oud voor House, is er ook voor ons, moi en mijn eega sinds 30 jaar, veel te halen.
Leo was gisteravond bij het programma Sportzomer welke de NOS de hele zomer gaat uitzenden i.v.m. alle sport deze zomer. Leo was er dus ook, in welke hoedanigheid is me even ontgaan maar dat terzijde. Leo was die dag samen met Wim Kieft ( wie kent hem niet) naar Auschwitz geweest en hij vertelde over hoe hij dat beleefd had. Tv of niet maar Leo, door Mathijs van Nieuwkerk steevast Don Leo genoemd. Terwijl Blokhuis van zééér gereformeerde huize komt, weet ik toevallig, hij is eigenlijk nu vrijgemaakt. Daar bedoelen gereformeerden weer iets anders mee, geloof ik. Leo dus had het er moeilijk mee. Een emotioneel relaas over wat hij had gezien, zijn vertaling daarvan en de overtuiging dat de waanzin wel heel erg goed georganiseerd was, op het waanzinnige af, maar dat wisten we al natuurlijk. Was getuige van een Blokhuis op een zeer emotioneel en breekbaar moment en niet beschroomd dit te laten zien. Mooie televisie!
Waarom dit optreden
bijzonder is; voor mij vanwege de stem, en de kwetsbaarheid van stem,
performance, licht en geluid, maar ziet u zelf maar. Het moet een
bijzonder moment zijn geweest voor het toneel van Carree Amsterdam welke
toch al veel heeft mogen aanschouwen en meemaken. Geniet mee van dit
oorspronkelijk door Beyoncé vertolkte nummer. Nu in deze mooie vrije en
kunstzinnige vertaling van Anthony, the Johnsons in het Metropole
orkest, emotioneel en breekbaar.
Lekker op een goed en stil moment kijken en luisteren; mooi en meer dan dat, om stil van te worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten