Eurovisie

Vanavond is de avond van de finale en na de hele goede inzending van Anouk vorig jaar nu dus lokale matadoren; Waylon en Ilse. Waylon ( echte naam Willem Bijkerk) komt namelijk uit Apeldoorn en Ilse komt uit een andere Oosterse regio; Twenthe maar woont al weer jaren in Arnhem. En u weet; als Arnhem valt wordt het mij altijd wat warmer om het hart. In de finale dus en dat is het tweede jaar achter elkaar en dus, Nederland eigen lijkt wel, gaan we al rekenen waar we uitkomen. Nu doet er een meneer uit Oostenrijk mee die verkleed is als vrouw en die van geluk mag spreken dat hij, komende uit dat redelijk reactionaire land, nog het leven heeft. Eind jaren negentig van de vorige eeuw werd een zelfde act, ook een travestiet maar dan net anders geloof, komende uit Israel de grote winnaar van het festival. Naar de naam Dana International luisterde zij/hij net als de heer nu naar de naam Conchita Wurst luistert. Hij heeft een aardige stem maar niet heel bijzonder en dus moet zijn gehele act winnen want vocaal blijft hij gewoon achter. Dat is ook de het hele idee achter deze act; een middelmatige stem toch laten winnen met een belachelijke act. Nu kan dat ook snel mis gaan want er zijn al wat rare acts gepasseerd in de loop der jaren. The Lordies wisten zelfs te winnen maar er waren er ook die, ondanks de opvallende act, niet genoeg opvielen om eerste te worden. Voor wie nog meer wil horen en zien verwijs ik bij hoge uitzondering via een link naar de volgende site; http://www.zin.nl/2014/05/06/songfestivalliedjes-huilen Over mooie winnaars, en winnaars die geen winnaar werden zijn ook nog hele Blogs te schrijven maar van een paar wil ik u toch deelgenoot maken. In 1973 won een zekere Anne Marie David voor Luxemburg met een liedje “Tu te reconnaîtras”. Het is zo’n liedje dat je denkt; hoe gaat dat liedje ook alweer en als je het hoort kun je bijna direct weer meezingen. Winnaar dat jaar hadden moeten worden , wat mij betreft de Spaanse groep Mocedades en een prachtig lied had Eres Tu. Later is dit ook wel van meerdere kanten bevestigd; morele winnaar van dat festival was deze groep. In 1985 was er een Israëlische meneer; Izhar Cohen, niets op deze meneer tegen. Een liedje uit Israël moet titels hebben als Hallelujah of zoals deze meneer eerder al zong ( en won) A-ba-ni-bi, maar liever nog iets als; Yavoh yom. Meneer zingt in 1985 een nummer met als titel Olé Olė. Daar heb ik dan weinig sympathie mee, hoe goed iemand misschien ook kan zingen. Laatste feitje dan nog; in 1991 werd een Zweedse eerste en was punt gelijk met een Franse dame. Vanwege het systeem ( minder 10 punten gescoord) werd Zweden winnaar maar voor mij was de Franse mw. toch echt de winnaar van het feest. Wat een bijzonder lied en dat voor een Eurovisie songfestival; heel erg mooi gebracht en authentiek;