de Tijd

Vertwijfeling is haar deel; "moet ik nu wel of geen nieuwe schoenen meer kopen"? Normaal is dat een rare vraag maar in haar context kun je wel stellen; dit is geen rare vraag. Dat komt door haar levensverwachting. Die is al ruimschoots overschreden want vorig jaar oktober was de mededeling dat een paar weken tot een paar maanden de verwachting was. Die dokter kende nog niet de taaiheid die hangt aan de familie van mijn moeder. Daar huisden wat krakende wagens en die werden, ondanks alle kwalen, oldtimers van niveau. "Volgende keer, als we weer een vergadering hebben ga ik het hem vragen": zegt ze tegen me, en dat moet ze natuurlijk vooral doen. De op te werpen vraag zal geen echt antwoord van de andere kant van het bureau gaan opleveren, zo is mijn verwachting.

Haar leven is niet even te beschrijven in een Blog, en dat ga ik ook niet doen, niet nu.

Het gaat, wat mij betreft, nu over onzekerheid. Die zo kan knagen aan een mens dat de fundamenten waarmee we allemaal leven, die structuur bieden aan het leven, die er ook zin aan kunnen geven, dat die fundamenten niet meer vanzelfsprekend zijn. 

En voor het te filosofisch wordt voor u; het leven is meer dan een aaneenschakeling van tegeltjeswijsheden. Toch moet nu en dan het niveau van die wijsheden even worden overstegen. Dat probeer ik met u te doen.

De zekerheden waar we met gemak mee leven, of langs leven, die dingen bestaan alleen omdat we leven in een zelf gekozen routine. Die maakt dat we niet over elke beslissing die we nemen  moeten nadenken. Dat fundament, die som aan zekerheden; dat is weg bij haar, en logisch ook, in haar situatie.

De vertwijfeling die haar in de greep heeft gekregen en zal blijven voortbestaan totdat het niet meer gaat. Zo op het oog lijkt het daar niet op maar door de lange periode die het voortgezette verblijf op deze aardkloot duurt maakt die onzekerheid groter dan ooit. 

Ga voor uzelf maar na; niets zo vervelend als onzekerheid, niet weten wat er morgen komt,  en dat vreet aan een mens. Dat is ook waarom het allemaal zo voorstelbaar is; "moet ik nu wel of geen nieuwe schoenen kopen?". Een vraag zonder antwoord vrees ik.