Bewogen dag

Hoewel we ons best doen om vooral wat onderkoeld te zijn is het vandaag een bewogen dag geweest. Zoals gezegd zijn het andere Klinkertje en ik naar het verpleeghuis getogen en dat viel niet mee. Zonder er over uit te wijden was het, op de keper beschouwd, intens triest wat er gebeurd. Niet alleen vandaag overigens maar al lange tijd. Het overtuigd het andere Klinkertje alleen nog meer een andere wending in het leven te willen hebben. Een leven waarin we echt contact hebben met onze kinderen, ons daar zorgen om  kunnen  en willen maken. Mee kunnen lachen en huilen, mee ondersteunen en verder helpen. Dat leven is een doel op zich geworden. Dat zou toch normaal moeten zijn zegt u. Ja, eigenlijk voor veel mensen vanzelfsprekendheden maar niet voor iedereen kan ik u verklappen. Zoals u weet heb ik, en het andere Klinkertje ook, in een vorig leven veel van doen gehad met mensen die om allerlei redenen een mentale/psychische ziekte hebben of hebben gehad. Dat leert je kennismaken met de zelfkant van de samenleving en heeft ( foute of verkeerde)relaties bloot gelegd die een normaal mens niet voor mogelijk zou houden. 
Dat vormt en geeft wel en laagje eelt op de ziel en hoe anders is het als het jezelf betreft. In persoonlijke verhoudingen tellen dingen heel anders, komen ze anders over en anders aan. Dat vormt ook en maakt dat zaken anders gaan wegen op het moment dat je echt los komt van het gezin waar je bent opgegroeid.
We zijn nu in een situatie waarin ons eigen gezin voorrang heeft boven alles. Als er iets is met de kinderen of kleinkinderen dan is de mate van urgentie anders dan als het een broer of nicht betreft. Dit is van ons en dat gaan we zo goed mogelijk, en zo lang mogelijk als we kunnen, koesteren en beheren. Proberen te zorgen dat iedereen zijn of haar geluk vindt, dat vindt ik een mooie opdracht aan onze toekomst. Toekomst is een onzeker begrip en overmorgen kan de toekomst historie zijn. Daarop hebben we geen invloed maar wel op het hier en nu en misschien een beetje op morgen, daarvoor zullen het andere Klinkertje en ik ons best doen om dat zo goed mogelijk te laten zijn. Voor iedereen, maar vooral voor ons eigen gezin. “Eigen gezin eerst” klinkt raar, is ook niet helemaal zo, maar voelt wel goed om dat lekker naar u te roepen.