Tweet

 Zit hier lekker op de bank, tv aan met Top 2000 en de hond ligt lekker tegen me aan. Kom net een poosje terug vanachter de laptop vandaan ,maar dat vind de hond uiteindelijk niks. Hij heeft mij zo afgericht dat ik zijn vraag om aandacht niet langer negeer en op de bank plaats neem. Met de moderne apparatuur blijf ik in contact met de redt van de wereld. Heb me om allerlei redenen in een nieuw avontuur gestort, iets waarvan ik dacht er niets te zoek te hebben maar nu, door omstandigheden, een Twitteracount aan gemaakt.
Wat een snel medium is dat, wel heel vluchtig en zoals ik inmiddels wel weet het, in potentie, meest gevaarlijke medium. Een plek waar je snel iets teveel of te weinig zegt, waar de boodschap willens en wetens of door onwetendheid, verkeerd overkomt of willens en wetens verkeerd wordt opgevat. Verkeerd in de zin van, duidelijk een andere boodschap willen lezen dan de boodschapper bedoelt heeft. Toch wilde ik nu weleens weten waar het allemaal om te doen was. 

Tweeten kan meer stukmaken dan je denkt

Een Tweet heet het dan, die door de boodschapper bedoelt was om te berichten maar door een aantal ontvangers is opgevat als stemmingmakerij en dat ook zo gemeld aan de openbaarheid. Nu heb ik er gen directe verantwoording over wat er heen en soms ook weer geTweet wordt. Is ieders eigen verantwoordelijkheid maar als een Tweet in een politiek spelletje wordt betrokken, dan is dat het startsein om me er mee bezig te gaan houden. Gelezen de betreffende Tweet kan je niet anders concluderen, het is een spelletje. Een spelletje gespeeld door mensen met lange tenen, met een gevoelig huidje, met opmerkelijke opvattingen over de inhoud van de Tweet. Opmerkelijk gevoelig als je de hoeveelheid rotzooi bedenkt die in de jaren ervoor over ons hoofd is uitgestort en die nu ineens vergeten moeten zijn. Zijn ze nu helemaal?