Project

 " Zo, begin aan mijn volgende project"; zegt mijn eega sinds dertig jaar. Niet begrijpend kijk ik haar aan. U moet weten dat ze de fotografische erfenis van ons gezin in een gesloten website heeft vast gelegd. Dat is een heel project geweest om alle foto's van een titel te voorzien en op de juiste plaats in de tijdlijn te zetten. Dat achter de rug hebbende leek het tijd voor even rust, maar nee.
Opeens deze ochtend wordt een kastje leeg geruimd om verplaatst te worden, dat is ongeveer het startsein en gaan we over naar de Kerst. De hele woonkamer wordt in Kerstsfeer gebracht zoals alleen mijn eega sinds dertig jaar dat kan. 
Buiten sneeuwt het, het waait en half Nederland is wat ontregeld maar hier in huis is het de perfecte sfeer om een begin te maken met de feestdagen. Buiten is het wel bar en boos maar toch heeft ook de witte sfeer zijn aparte kant. Vooral als je in de nacht even rond loopt en door de, door niemand, beroerde sneeuw loopt, is dat heel bijzonder. 
Nu is het wit, witte daken, wegen, huizen, schuurtjes, lantaarnpalen, alles is wit. Waarom dit zo'n magisch effect heeft weet ik niet, misschien komt het gewoon doordat alles schoon en mooi lijkt. Romantische sferen roept het op, wat u zegt.  Zo voelde ik het vanochtend niet helemaal, zwoegend en ploeterend om de sneeuw weg te krijgen van de stoepen, heeft het toch een andere dimensie.
Als half Nederland gewoon naar school moet of naar het werk ( alhoewel er op vrijdag veel minder mensen werken dan de andere dagen van de week) en door de sneeuw moeten zien te komen is er de weinig geruststellende gedachte dat Nederland zo weinig ingericht is ( organisatorisch) op dit soort verschijnselen. Nu meld het journaal dat het allemaal weer mee lijkt te vallen maar die posteren zoals gewoonlijk weer in het Westen van het land. Het valt hier niet mee, het is veel en het komt met een harde wind.
We zijn er niet op ingericht, als het zulk slecht weer is ( code Oranje, hoewel niemand weet wat dat in deze situatie betekent) moeten scholen gewoon dicht blijven en als er nog een andere code ( Rood) wordt uitgegeven blijven bedrijven, winkels, stad- en gemeentehuizen, etc. gewoon dicht. Wie zal dat betalen, ik hoor het iedereen al denken. Wie komt er nu op voor alle schade die ontstaat?
Meer en meer raken we in situaties waarin het ondoenlijk is te verlangen dat het openbare leven zijn gewone gang kan hebben. Oproepen om werk maar thuis te doen is heel leuk om in de media te verspreiden maar hebben natuurlijk geen enkele oplossingswaarde, nul gewoon.
Moet in actie komen, niet tegen dit soort van foute arbeidsethos maar voor mijn eega sinds dertig jaar. Onze kunstboom, duur maar heel mooi, zo vinden wij zelf althans, die boom moet van zolder en dat ga ik dus doen, leve de Kerst.