Heren, heren

Lekker even in de tuin, eindelijk een beetje mooi weer. Het andere Klinkertje is met de heren wandelen en dat geeft mij de tijd om een Blogje te schrijven. Natuurlijk zou ik wat kunnen schrijven over het geweld in vele delen van de wereld, of over het weer wat maar knudde lijkt te blijven, op deze dag na. Over werk, over moe zijn of over de toekomst maar dat doe ik niet. Met dat soort dingen ga ik u vandaag niet bemoeien, met u wil ik het hebben over genieten van kleine dingen.
De heren, onze kleinkinderen maken sprongen vooruit in het proces van baby naar peuter, of is het al van peuter naar kleuter? Maakt ook niet uit, het is gewoon wel een rijk leven wat ik samen met mijn steun en toeverlaat, het andere Klinkertje, heb. Niet van afstand maar redelijk dichtbij mogen meemaken hoe zij, de heren, opgroeien. Hoe ze doen en zijn: tegen ons, tegen elkaar en tegen de rest van de wereld. Hoe aandoenlijk en hoe druk ze kunnen zijn. Het mooiste vind ik dat ze taal gaan gebruiken en dat is een mooi moment in hun leven. Twee jaar oud en al zinnen kunnen vormen van meer dan drie woorden is echt een wonder op vier benen. Mooi hoe ze al een beetje beginnen te vertellen over wat ze wel en niet willen, kunnen of doen. Hoe, als ze tussen de middag in hun bedje op de kleine slaapkamer liggen en aan het keten zijn en het wat wild gaat wij de een tegen de ander sorry horen zeggen via de babyfoon. Mooier kan het niet worden, heerlijk gewoon en ja: rijk dat we dat mogen meemaken en doen.