Door
het mobiele karakter van de werkplek ben ik nu beland op een plek die ik niet
snel verwacht zou hebben. In een van de kerkelijkste dorpen op de Veluwe heb ik
een dienst in een verzorgingshuis. Dat merk je natuurlijk wel een beetje aan de
bewoners maar vooral aan het personeel. Tijdens de pauze, waarbij telkens
mensen in en uit lopen, wordt nu en dan even om stilte gevraagd als nieuw binnen
gekomen personeel wil gaan eten. Dat gaat zonder dat er uitdrukkelijk om
gevraagd is maar ineens is iedereen weer even stil. Vreemde gewaarwording voor
mij. Nu hoef ik er niet aan mee te doen en beperkt de stilte zich tot enkele
momenten maar toch. Het blijft een fenomeen dat zij van elkaar weten wanneer ze
willen bidden. Dat alles gebeurd in de nogal beperkt personeelsruimte en deze
pauze ben ik daar niet. Vanochtend een lekker plekje ontdekt welke balkon wordt
genoemd en daar zit ik lekker even uit te rusten. Het is een heerlijke dag
vandaag qua weer en dus is het op dit redelijk beschutte balkon ook goed uit te
houden. Doordat ik hier alleen zit hoef ik ook niet op te letten of ik stil
moet zijn of niet, zo is dat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten