Schuldig

Begin me bijna weer een beetje schuldig te voelen als ik u laat wachten op een volgende Blog. Nu heb ik de afgelopen dagen genoeg achter het toetsenbord geparkeerd gezeten maar niet om u te schrijven. Daarvoor geen ruimte in mijn hoofd. Teveel bezig met campagne en strategie, met bijpraten en schrijven. Veel werk om de komende strijd goed te laten verlopen. Leuk maar even weer concentreren op datgene wat ook belangrijk is.

Nu is er even rust voor ik me zo op het eten komen ga storten en vanavond weer gezellig ga vergaderen. Desondanks toch kans gezien vanochtend even snel en diep de Achterhoek in te gaan. Ziekenbezoek eigenlijk maar goed, het landschap ligt er toch al en dus kijken we even goed van ons af en vertragen we af en toe omdat er iets lijkt te lopen of te zitten.

Gelukkig hebben we in het vooruitzicht dat we zondag een lekker eind gaan lopen. Op mooi en bekend terrein voor ons, samen met een vage kennis en zijn fijne echtgenote. Dat wordt mooi en gezellig. Lekker een eind weg lopen door het Deelerwoud. Hopelijk laat het weer ons niet in de steek en zien we wild, dan is de beleving er helemaal, wat mij betreft.

Ach die oude Nederlandse spreekwoorden hebben een hoge mate van waarheid; wat in het vat zit verzuurt niet want voor een tijdje terug zouden we ook wandelen maar ging het niet door. Deze stond gelukkig nog in het balboekje; mooi.