Zwijn gehad ( Schwein gehabt)

Het leven is een mysterie, het hangt aan elkaar van emotie en ratio. Van licht en donker, van Ying en Yang, afijn, u begrijpt het wel. Vandaag eerst een gezellig naar de podoloog geweest, naar de wie? Ja de podoloog. 

Stapje terug in de tijd, later nog eens uitgebreid maar voor nu;  

een tijdje terug voelde ik me niet erg goed, fysiek dan. Dat naar de dokter en jawel; een hoge bloeddruk. Beetje rustig aan doen, pillen, en ach; laat ik u ook een plezier doen met een bezoek aan de cardioloog. Dat gaat zomaar niet; eerst door de ballotagecommissie die fietstest heet. Die test houdt mij een poosje buiten de dagelijkse werkelijkheid en maakt dat ik persoonlijk kennis mag maken met begrippen als dotteren,stent Nieuwegein en hoop hebben dat het beter gaat. Maar goed, het heeft erin geresulteerd dat ik me goed voel en dat gevoel graag wil vasthouden. Dat gaat niet vanzelf, daar moet je iets voor doen. In alle gevallen is dat bewegen en in mijn geval heet het bewegen; wandelen. Daar knap je van op en daar ga je jezelf heel goed voelen. Allemaal waar maar na een paar kilometer wandelen doet mijn linkervoet raar. Dat is raar want anders heb ik altijd alles met Links maar zelden een probleem, nu dus wel. Dat weer naar de huisarts; ja als je daar iets aan wil doen moet je deze mensen maar bellen voor een afspraak, en zo kom ik terecht bij de podoloog.

Ja, ik was vandaag  bij de podoloog, of podologe in dit geval. Doordat er in Eerbeek geen ruimte was voor deze oude jongen het verzoek om in Dieren te verschijnen. In een soort van wijkcentrum die in een achteraf steeg lag werd ik verzocht mij hedenochtend om kwart voor 10 te melden. Het wijkcentrum heeft 1 wachtkamer, zie ik als ik binnenloop, een paar minuten voor de afspraak. Plaats nemende zie ik de gebruikelijke tijdschriften en folders verspreidt door de wachtkamer die erg leeg leeg want ben de enige wachtende. Het tijdstip verstrijkt met 5 minuten als ik denk; kom eens even kijken of ik eigenhandig de podoloog kan opsnorren. Op datzelfde moment komt ze me echter al halen, een meisje van jaar of 25 stelt zich voor en ik ga mee. De afspraak was vandaag nog op mijn verzoek, Hemelvaartweekend voor de deur, dus als het kan toch nog veel wandelen. Ze doet van alles met mijn voet, nog eens een echo en ja; de zenuw plopt een beetje. Ja ploppen als van de bekende kabouter. 
Ja die zool; er moet het nodige weer aan verandert; 
u krijgt hem volgende week weer opgestuurd. 
Dat was eigenlijk niet de bedoeling maar ja; 
het lange weekend staat voor de deur en ik mag 

wandelen op geleide van de pijn. Dat had ze nu niet moeten zeggen want inmiddels licht verslaafd aan het wandelen in de natuur moest dat geprobeerd worden, wat kunnen de zenuwen aan.

Vanmiddag toch maar samen met mijn eega sinds 30 jaar gewandeld, en tref; een mooie groep wilde zwijnen gezien, en een enkele loslopende. 
Life is good denk je dan als je nog geen kilometer in een zeer rustig bos aan het wandelen bent, eigenlijk op weg naar de heide maar kijk, zo is het leven onvoorspelbaar en deelt je weer in iets heel moois. Heb het toch weer gered vandaag; een mysterie.